Umiłowana ta Ziemia Moja.

07. 02. 21 r. Warszawa.

Wracamy ponownie PKP, przed nami prawie siedem godzin jazdy, ale na szczęście jest spokojnie. Niewielu ludzi, pewnie z powodu pogody i Covida. Liczę oczywiście na rozmowę, ale nie wiem jak zacząć …

• … Ciekawe, czy Ojciec nie jest tobą rozczarowany patrząc czasami na ciebie. Jesteś taki normalny …
• No wiem … Jestem nikim …
• Jeśli jestem w tobie, to znaczy, że Ja jestem nikim ?
• A czy mogę być mądrzejszy ?
• Niebawem i to się zmieni.
• Ale powiedz swojej żonie, żeby na miłość boską nie pytała co znaczy niebawem.
• …… – roześmiałam się, bo o to właśnie miałam spytać.
• Dziękuję Ojcze za tą niesamowitą wizję …
• Przyjęto.
• Nie bądź taka nerwowa i wyczekująca.
• Spokojnie rób, co masz robić.
• …. Ojciec ci śpiewa „Piękne są te dni, których jeszcze nie znamy” …
• …….. – uśmiecham się.

Jeśli ta wizja zwiastuje konkretne wydarzenia, no to piosenka pasuje jak ulał. Piękne, bo się będzie działo.

• Ciekawe, kiedy to wszystko ….
• Nie macaj, to pole minowe, znowu będzie wybuch.
• Hmm …. – wybuch, gdy saper się myli.
• Ale z sądem było po kolei, co ?
• Oooo tak … ! – natychmiast się ożywiłam.

Ojciec przypomniał nam cały proces sądowy, który trwał 3-4 lata. Już o tym zapomnieliśmy, a przecież dla nas to najlepszy dowód, że słowa się Ojca wypełniają łącznie z datami.

• Gdzie w takim razie tkwi problem ? Czy to my źle interpretujemy teraz, źle słyszymy, czy coś się zmienia po drodze ? – próbuję zrozumieć.
• Źle interpretujecie, nie macaj.
• Oczekuj zdarzeń, które cię zaskoczą.

---

Piotr zaczyna roztrząsać sprawy firmowe, opowiada o przetargach, pracownikach, słucham tego do czasu …

• Powiedz mi … Jak ty możesz ciągle myśleć o firmie, a nie o Bogu ? Przy tym co masz, co ci jest dane … – nie mogę tego pojąć.
• Nigdy tego nie zrozumiesz, ale tak ma być.

Hmm … Tak ma być … No ktoś musi o firmie myśleć, a Piotr potrafi doskonale łączyć te dwa światy, czego ja chyba już nie jestem w stanie.

---

W weekend opowiadałam znajomym o przypadku Andrzeja Duffka i reakcja była taka, że żadna. Myślę, iż temat pogody byłby dla nich ciekawszy.

• Naprawdę nie wiem co mogłoby pewnych ludzi skłonić do myślenia.
• Ty ich uczysz latania, a oni pełzają – …. tak są przy ziemi, czyli przyziemni.
• Nie nauczysz kogoś latać, kiedy on tylko pełza.
• ………. – rozdziawiam buzię zaskoczona. Pięknie powiedziane.
• Ojciec kocha Ziemię – Piotr nagle.
• Skąd wiesz ?
• Bo tak powiedział.
• A jak powiedział dosłownie ?
• Umiłowana ta Ziemia Moja.

• … Czy ty nie możesz od razu dosłownie mówić ?! – byłam wkurzona.
• Jest chyba różnica między „kocha ziemię”, a „Umiłowana ta Ziemie Moja” !

Tyle razy uczulałam Piotra, aby nie przetwarzał usłyszanych słów Ojca, a przekazywał dosłownie. Zupełnie inaczej brzmią słowa Ojca powtarzane słowo w słowo, a inaczej po własnej modyfikacji. Oryginalna wersja ma niesamowity ładunek energii, którą wyczuwam natychmiast.

• Tak więc nie powinnaś się niczym przejmować, ani twoja córka.
• A Edziu mówił prawdę.
• I przy okazji coś usprawnił.

Wchodzę do mojego pokoju w domu u Krysi, a tam Edziu klęczy i naprawia kaloryfer. Był wkurzony, że się zapowietrzył. Mówię do niego … 
- Dziadku, przyjechałam z bagażami tu się przespać. 
- Już twojego łóżka tutaj nie ma. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/06/12/wiesz-co-to-wiara/ 

Niebywałe ! W wizji uderzał w kaloryfer, bo chciał go naprawić. W rzeczywistości w tym kaloryferze grzeją tylko dwa żeberka, to znaczy grzały, bo po tej wizji zaczęły grzać cztery. Po kilku latach usterki ! Same z siebie, to znaczy dzięki Edziowi. Jak to jest w ogóle możliwe ?!!!

Ojciec mówi nie przejmować się, ale to nie takie proste ….

• Ojciec mówi, że finanse przyjdą z Góry, ale to nie może być spadek, ja naprawdę nie mam od kogo.
• Ale masz męża.
• Ale mąż też nie ma.
• Ale ma Ojca, jako i ty masz.
• …….
• Szkoda, że nie mam więcej wiedzy … – pomyślałam głośno.
• Źle ci ? Twoja żona uważa, że jesteś czasami nienormalny.
• ……. – roześmiałam się. Rzeczywiście, czasami tak mówię, gdy mnie zirytuje.
• A tyś najczystsze złoto ukryte.

Milczymy długą chwilę, zadzwoniła córka. Kipi radością, ponieważ udało się jej schudnąć kolejne kilo. Wystarczyło odrzucić żelki, cukierki, czekoladki itd. …

• Kiedyś żelki były przepyszne – Piotr się rozrzewnił.
• Kiedyś to Chrystus chodził po wodzie.
• No właśnie, jak to się stało, że chodził ? – już uszy nastawiam, bo może się dowiem.
• A jak się stało, że różaniec znalazł się na szyi ?
• ……. – zbaraniałam.

Dwa dni temu otrzymałam ciekawy mail z ciekawą historią …