Nie wiesz co planuję.

17. 06. 20 r. Warszawa.

Dzisiaj do Warszawy i to pociągiem. Budzę się o 5 i jestem już wykończona. Odcinek Szczecin – Poznań w remoncie, więc jedziemy inną trasą co powoduje, że cała podróż będzie trwała prawie 7 godzin. Przeraża mnie ta myśl, ale pociąg jedzie wzdłuż Odry i widoki są tak piękne, że szybko o tym zapominam.

• Patrz jak tu ładnie, zielono wszędzie.
• Mi też się podoba.
• Przypominasz sobie to drzewo ?
• ……… – gorączkowo zaczęłam szukać w głowie o jakie drzewo chodzi.
• Zdjęcia robiłaś.
• Aaaa… To drzewo ! …

Zwyczajowo jadąc przez Poznań mijaliśmy po drodze Krzyż. Niedaleko od tej stacji stoi na polu samotne drzewo. Jest tak rozłożyste i piękne, że wygląda jak drzewo z bajki. Celowo czekam przy oknie na moment, aby go zobaczyć i kiedy tylko mogę to robię zdjęcie.

• Lubiłem te chwile. Połączenie z Górą i naturą.

Zrobione zdjęcie o świcie z jadącego pociągu bardzo przypomina mi rozmowę …

- Miałem wizję z „Drzewem Życia”. Stało na wzniesieniu. Powiedziało 
- … Nie dam ci co chcesz, lecz to co potrzebujesz. 
- Hmm… A skąd wiesz, że to „Drzewo Życia” ? 
- Powiedziało, że się tak nazywa. 
Słuchałam tego piąte przez dziesiąte, zaspana byłam. Ale zaraz sobie zdałam sprawę, że przecież to ważne. Pobiegłam po zeszyt i zaczęłam notować. 
- Czym jest to drzewo ?
- Ojciec żywy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/10/09/dla-wielu-ludzi-juz-mnie-nie-ma/ 

Wzruszyłam się. Nie liczyłam na jakąkolwiek dzisiaj rozmowę, a Ojciec wspomniał o drzewie, które z jakimś rozrzewnieniem podziwiałam przez lata. Połączenie z Górą … A może to drzewo podświadomie przypomina mi Niebo … ?

---

Pociąg jest właściwie pusty. Przez wirusa oczywiście.

• Mało ludzi w pociągu, cały świat stanął na głowie …
• Na głowie to dopiero stanie.
• Najlepsze przed nami.

---

Piotr włącza komputer i czyta nowości. Najwięcej oczywiście o Trzaskowskim. Poczułam lęk.

• Mam ci przekazać, że masz się nie martwić.
• Pan Bóg szykuje duże ku ku.

---

Dojechaliśmy do Świebodzina. Miało być krótko, a tu ogłaszają, że awaria lokomotywy i mamy 60 minut postoju. Z siedmiu godzin jazdy robi się już osiem. Jezuuu …

• Dobrze, że siedzisz.
• Wszędzie gnasz, nie pędź tak Mały.
• Nikt nie widzi jak pracowałeś przy tym domu, ale Ja widziałem.

Piotr robił porządki po remoncie i rzeczywiście dawno tak nie harował.

---

Widzę reklamę w internecie, że nadchodzi Dzień Ojca.

• Kiedy jest Dzień Ojca ?
• Codziennie.
• ……….. – roześmiałam się.
• Ciesz się, że jesteś w mieście Chrystusa.
• Faktycznie, tutaj jest największa statua Chrystusa w Polsce – Piotr przypomniał.
• To powinno ją widać – rozglądam się przez okna, ale nic nie widać.
• ………
• Będzie wojna ? – chcę skorzystać z okazji, że możemy spokojnie porozmawiać.
• Tak niewiele zostało, żeby zobaczyć.
• Wstrząs to wstrząs.
• Czyli to musi być coś nagłego, krótkiego, a wojna trwa …
• Nie mówi się wstrząs mózgu, a wstrząśnięcie mózgu.

---

Ogłaszają kolejną godzinę czekania.

• Ojciec pokazuje, że jesteś jak żaglówka.
• Najpierw martwa cisza (żagiel zwisa), a jak dmucham to żagiel się napina.
• ……… – uśmiecham się. Jestem naprawdę już bardzo zmęczona, ale kiedy tylko Piotr przekazuje jakieś słowo od Ojca, od razu we mnie życie wchodzi.
• Ten drugi wszedł już w Piotra ? Ojcze ?
• No co Ojcze ? Nie przyszła pora, a ty ciągle w dzwony bijesz.
• … Ojciec nas tak ochrania, kochany jest – Piotr się rozczulił.
• A gdyby nie ochraniał, to nie jestem kochany ?
• Ojcze, łapiesz mnie za słówka.
• To Mój przywilej, to Moje prawo tak mówić.
• ……….. – Piotr się nachylił i szepnął…
• Ojciec jest teraz bardzo poważny.
• Musisz się nauczyć, że to co czynię jest dla dobra, które widzę do przodu.
• Nie wiesz co planuję.
• … Ciekawe, czy Ojciec planuje, żeby Duda wygrał …
• Walcz o niego, a Ja będę rozważał.
• A może nie chcę, aby wygrał …
• A może chcę, żeby się przebudzili – … lewacy.
• A może posunęli się za daleko – … PIS.
• A może po to, aby obnażyć ich bardziej – … tym razem PO.
• Trzeba pogonić owce, aby się wzięli do roboty.
• One też muszą myśleć.
• Pies pasterski zagania, ale czy mają być takimi bezmózgowcami ?

Pomyślałam, że raczej nie ma sensu prosić o Dudę, jeśli Ojciec ma od dawna zaplanowane kto wygra.

• Kiedy prosisz, to się modlisz.
• Kiedy rozmawiasz, to się modlisz.
• Dałabyś wiarę, że twój mąż będzie prorokiem i to największym ?
• A będzie.
• A jeszcze przed chwileczką dwóch groszy byś nie dała.

Roześmiałam się. Z racji tego, że w przedziale byliśmy sami Piotr leżał rozwalony na siedzeniu, tak bardzo wszystko było mu już obojętne. Patrząc na niego myślałam sobie; i to ma być prorok ???!!!

• Jaki chciałabyś mieć swój dom tutaj ?
• ……… – pytanie mnie zaskoczyło.
• Przestronny… A tak w ogóle jak dasz Ojcze, to taki będzie.
• No nic nie mogę się od ciebie dowiedzieć.
• … To zależy gdzie ma być ten dom. W Warszawie, czy w Szczecinie.
• A co w tej Warszawie będziesz chciała robić sama ?
• Sama ? – zmroziło mnie.

---

Mija trzecia godzina od kiedy pociąg stoi. Wreszcie dojechała lokomotywa, pociąg przesunął się o 3 metry i znowu stoi.

• Zobacz ! Zobacz! – Piotr krzyknął. Spojrzałam za okno. Wcześniej drzewa zasłaniały widok, a teraz widać.

---

Wieczorem.

Dojechaliśmy do Warszawy o 16.30. Dopiero wtedy włączyłam swój komputer, aby spokojnie popracować. Wpisałam tekst na blog, potem przeczytałam maila … Rzeczywiście wyjątkowo późno opublikowałam dzisiaj tekst, ale ręce mi opadły z wrażenia, gdy przeczytałam ostatnie zdanie …

Nieprawdopodobne … Autorka maila nie mogła tego przecież wiedzieć, że akurat dzisiaj będę pisać …

- Myślę, że będzie jak na pustyni. 
- Będą wodę pić zachłannie … jak to na pustyni. 
- I będzie im się chciało. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/06/17/ja-w-ciebie-ty-we-mnie/

Musiał ją Ojciec natchnąć, aby to napisała, ponieważ widać tutaj niesamowitą synchronizację czasową.  To nie może być przypadek. Ojciec pokazuje w ten sposób jak często uczestniczy w naszym życiu, ciągle daje znaki Swojej obecności.

• Swoje zadanie wypełnisz co do joty.
• Twoje pisanie nabierze tempa.
• Chwalebne chwile trwają nieskończenie długo w ludziach żyjących w Bogu, w oczach Ojca.
• Co znaczy żyć w Bogu ?
• Spójrz na dekalog.
• Nic więcej nie wymagam.

---

Jest już późny wieczór. Zapisuję notatki z zeszytu do komputera. Piotr leży na sofie zmęczony.

• Chyba muszę iść na chwilę do Nieba… – przerywa nagle milczenie.
• Że co ?
• Ojciec powiedział …
• Mały, musisz wpaść do Mnie na chwilę.
• A kiedy to się stanie ? – dopytuję. 
• Bardzo niedługo.
• A jak to ma się stać ?
• Techniczną stronę zostaw Ojcu.