18. 05. 19 r. Warszawa.
Dzisiaj córka wyjeżdża na Cypr. Na trzy miesiące i to pierwsza tak długa rozłąka. Dziwne uczucie … Siedzimy na lotnisku w Warszawie czekając na jej przylot ze Szczecina. Pobędziemy kilka godzin wspólnie, a potem bye, bye … Wykorzystuję każdą chwilę na rozmowę …
- Jak tak spojrzeć obiektywnie na anioła Michała to też można powiedzieć, że morduje – Piotr zaczyna.
- On nie morduje, on broni.
- Nawet słowa zawierają gatunek negatywny i pozytywny.
- Wydźwięk samego słowa być zamordowanym, a bronić się.
- Efekt ten sam, ale ważne jakie są motywy.
- Hmm … Wszystko jest względne w takim razie … – pomyślałam.
Siedzieliśmy gdzieś w kącie mając przed sobą doskonały widok niemal na całe lotnisko. Obserwowaliśmy ludzi, głównie samych cudzoziemców. Różnorodne nacje, różnorodne języki, a jednak każdy zachowuje się tak samo.
- Naprawdę będę latać ? – wierzyć mi się nie chce. Ojciec niedawno mi to zapowiedział, ale chyba „zapomniał” o mojej klaustrofobii.
- Niezmienność Moich decyzji jest ostateczna.
- …….. – Piotr mnie szturcha …
- Długo Ojciec będzie mnie trzymał przy życiu ?
- Czemu Mnie nie pytasz ?
- … Przy tych twoich żyłach zarastających to pewnie tylko parę lat – myślę głośno.
- Parę lat to dość optymistycznie.
- …….. – smutno mi się zrobiło. Muszę liczyć się z tym, że nie uda mi się raz kolejny uratować mu życie.
- W końcu coś musi się urodzić.
- Jak ja się zmienię, będę żył jak zakonnik, to kto będzie mnie karmił ?
- Kiedyś żywiłem ciebie, to teraz też cię wyżywię.
- A kto będzie karmił twoich ludzi ? – pytam.
- Druga pytająca !
- Mam iść na operację ?
- Nikt nie zdąży cię dopaść.
- Niebawem rozpocznie się końcowy pokaz sądowy.
- Niebawem wiele znaczy, jak „wkrótce” – zaczynam „macać”.
- Nahle.
- Czemu nie nagle ?
- Bo nahle.
Kiedy odprawiliśmy już córkę na dobre, pojechaliśmy do „naszego krzyża”. Lało jak z cebra, a mimo to w kościele sami nie byliśmy.
- Witam cię Piotrze i twoją żonę, bardzo bliską Memu sercu.
- ……. – wzruszyłam się głęboko.
19. 05. 19 r. Warszawa.
Sącząc wolno kawę Piotr się uśmiecha od ucha do ucha. Musiał sobie coś przypomnieć …
- Ale cię bajerowałem jak cię poznałem ! – śmieje się głośno.
- Jak mi powiedziałeś jaki to dom zbudujesz, to spać nie mogłam – też się śmieję, ale bardziej z żalu. Wielkie chęci i nic z tego nie wyszło.
- Obydwoje byliście bezbronni.
- Ważne, że plan zadziałał.
- Cóż oznaczają te dobra, kiedy Ja mówię.
- Cóż to jest, kiedy Ja mówię.
- Milczcie, kiedy Ja mówię.
- Myśl o Ojcu, a nie co możesz mieć.
- Gdyby nie to co masz do zrobienia, to bym się odwrócił.
- Pokłoń się przed tym, Kto mówi.
- W tym momencie zakończyłem ten temat.
- Jeśli masz coś mieć, będziesz miała ode Mnie.
- ……… – strasznie się poczułam. Pewnie bym się rozbeczała, gdyby nie ludzie w pobliżu.
- Ojciec mówi…
- Przekaż jej, że bardziej ją kocham, niż ona Mnie.
- …….. – no i się rozbeczałam. Chciałam odpowiedzieć, że jednak jest odwrotnie, ale lepiej już milczeć.
- Ciekawe w takim razie co dalej będzie – Piotr zaczyna.
- Parę małych niespodzianek cię czeka i dotkną twoją żonę, bo dotknie ciebie.
- Szechina.
- Będziesz bardzo szczęśliwa.
- Poród będzie w tym roku ? – Piotr znowu swoje.
- A kiedy ! – oburzam się.
- Podlega czasowi ludzkiemu.
Dostałam po uszach, ale i dobrze. Zauważam, że Ojciec po raz drugi użył słowa Szechina. Nie do końca rozumiem jego znaczenie, więc znowu szperam po internecie.
- Wiesz co mi teraz Ojciec mówi ? - Urośniesz w Szechinie. - Urośniesz w chwale Ojca. - … Co to Szechina ? – pyta mnie kompletnie zaskoczony. https://pl.wikipedia.org/wiki/Szechina http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/09/07/co-zaczelo-sie-przed-wszystkimi-wiekami-teraz-sie-skonczy/
Szechina; «personifikowany w judaizmie symbol boskiej obecności w świecie, atrybut Boga, tożsamy z boską, niecielesną obecnością; oznacza objawianie się Boga na scenie świata, chociaż pozostaje On w najdalszym niebie. „Podobnie jak słońce oświetla promieniami każdy zakątek ziemi, Szechina, rozbłysk boskości, powoduje, że wszędzie czuje się jej obecność”. Dlatego też Szechinę przedstawiano często pod postacią światła.
Wyrażenie „Szechina jest obecna” znaczy: „Bóg zamieszkuje”. Określnie tego (Szechina) często używa się po prostu jako synonimu Boga, lecz niektórzy filozofowie żydowscy postrzegali ją jako odrębny, powołany do życia byt, istotę świetlistą, z którą człowiek może nawiązać kontakt.
Samo określenie, które bywa tłumaczone niezbyt trafnie jako „duch święty”, pojawia się w judaizmie jako hebrajska metafora „ruach ha-kodesz” (dosłownie: „tchnienie świętości”), ale jest ono oczywiście rozumiane nie jako osobna istota, tylko jako Boże Natchnienie (także czasami: Boża Inspiracja), które może sprawić, że człowiek (np. prorok) podejmuje niezwykłe działania. To Boże Natchnienie powodowało, iż np. prorocy ogłaszali swoje proroctwa, a król Dawid komponował Psalmy.
W judaizmie nie istnieje pojęcie „ducha świętego” w takim sensie, w jakim jest ono obecne w chrześcijaństwie. Najbliżej temu rozumieniu byłaby zapewne Szechina (Szekina) [od hebrajskiego słowa szakan, znaczącego „mieszkać”] – dosłownie „przebywanie” – czyli Boża Obecność, a – bardziej precyzyjnie – Obecność Bożej Świętości w jakimś miejscu, przedmiocie, człowieku lub w określonym czasie. Gdy jest mowa o tym, że Bóg przejawia się w konkretnym miejscu lub sytuacji – oznacza to, że w takiej sytuacji lub czasie człowiek może mieć wyjątkowe, jakby „dodatkowe” poczucie obecności Boga. http://himalaya-wiki.org/index.php?title=Szechina
Obecność Bożej Świętości w jakimś miejscu, przedmiocie, człowieku, sytuacji lub w określonym czasie … Ciekawe … Teraz już rozumiem …
Dopisane 28. 01. 2020 r.
Odpowiedź na wczorajszy mail i pytanie Stefana (komentarz pod wpisem).
Przeczytałam maila Piotrowi na głos.
- Słyszę…
- Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy – zrobił minę zaskoczenia.
- Usłyszałem chrapy konia …, prychanie …
- Hmm… Epidemia, zaraza to jeden ze znaków apokalipsy – przypominam.
- To ciekawe, bo w ubiegłym chyba roku widziałem siodłanego konia.
- Ale Ojciec powiedział wczoraj, żebyśmy nie panikowali – przypominam sobie na spokojnie.
- Wy nie.
- ………. – zamyśliłam się na długą chwilę. Jeśli są już obecni świadkowie, to i czas na plagi.
- Apokalipsa według Świętego Jana – zaczęło się.
Potem ujrzałem: w niebie została otwarta świątynia Przybytku Świadectwa i ze świątyni wyszło siedmiu aniołów, mających siedem plag, odzianych w czysty, lśniący len, przepasanych na piersiach złotymi pasami. I jedno z czterech Zwierząt podało siedmiu aniołom siedem czasz złotych, pełnych gniewu Boga żyjącego na wieki wieków. A świątynia napełniła się dymem od chwały Boga i Jego potęgi. I nikt nie mógł wejść do świątyni, aż się spełniło siedem plag siedmiu aniołów (Ap 15,5)
Ciekawe zdanie z AJ, które idealnie pasuje do niedawnych słów;
8 A czwarty wylał swą czaszę na słońce: i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi. 9 I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę.