13. 01. 18 r. Warszawa.
- Miałem niesamowitą wizję – zaczyna Piotr rano, zanim zdążyłam się w ogóle odezwać.
- Mieszkaliśmy na ulicy koło jakiegoś budynku. Ktoś wystawił telewizor i mogliśmy oglądać „Familiadę”. Gdy zaczęły się reklamy, dołączyło do nas małe dziecko, niby nasz syn, ale uderzyło mnie, że dziwnie wygląda jak na naszego syna. Był chudy, miał loki, wiercił się, biegał, miał z dwa lata. Machnąłem ręką, że mi się wydaje, że to nie może być mój syn i poszliśmy przed siebie. Ten kadr się skończył, a zaczął inny.
- Znalazłem się w domu u jakichś obcych ludzi i wyczułem, że tam jest moje prawdziwe dziecko. Gdy tylko to pomyślałem, on wybiegł i wtulił się we mnie, dosłownie przywarł do mnie całym ciałem. Złapał mnie za szyję.
- Już się nie pomylisz ?… powiedział. Bardzo się wzruszyłem. Wziąłem go za rękę i wyszliśmy.
- Już Mnie nigdy nie zostawisz ?
- Już zawsze będę cię pilnował.
- Na pewno już Mnie nigdy nie zostawisz ?
- Na pewno … Wziąłem Go na rękę, ale On zrobił tak, że to On wziął mnie za rękę i zaczął ciągnąć. Doprowadził mnie do przesłony przezroczystej jak szkło. Gdy ją przekroczyliśmy, ten chłopczyk zamienił się w Boga, a ja w wielkiego faceta. Miałem z 12 metrów, cały byłem na fioletowo, miałem fioletowe ciuchy, świeciłem na fioletowo, miałem skrzydła …
- …… – Piotr rozpłakał się i wcale się nie dziwię.
- Co powiedziałeś tym ludziom ?
- Że to jest moje dziecko.
- Hmm…. Piękna wizja. Dobrze, że się dziecko znalazło.
- Odnalazłem to, co zgubiłem.
- Nie. Odnaleźliśmy, co zgubiliśmy.
- Dlaczego w liczbie mnogiej ?
- Bo cię straciłem.
- ……. – to były tak piękne słowa, że teraz to ja się rozpłakałam.
- Pomyliłem się, bo zmylił mnie ten telewizor – Piotr przeżywał.
- Chłopczyk zamienił się w Boga po przejściu przez przesłonę, ale ciągle trzymał mnie za rękę.
- Bóg cię do Domu prowadzi osobiście – tłumaczę …
- Po przejściu zerknąłem co z tobą, z wami … Zobaczyłem, że jesteście na ciężarówce ze śmieciami, cali szczęśliwi.
Szliśmy razem z małym chłopcem, blondynkiem, po ubitej drodze, ja trzymałem go za rękę z jednej strony, a ty z drugiej strony. W prawym ręku trzymam wiaderko, a w nim cały swój dobytek i dokumenty. Przed nami widzę stojącą wywrotkę, pełną śmieci, wielka góra śmieci na wozie była po tysiąc więcej warta niż to, co mam w wiaderku. Podeszliśmy do auta, które było włączone, przerzuciłem z wiaderka wszystko na pakę, wrzuciłem też tam ciebie, potem chciałem rzucić też chłopca, ale nie mogłem. Nie mogłem oderwać go od ziemi, a ponieważ do auta wsiadał właśnie kierowca (w niebieskiej koszuli)… to go zostawiłem. Wskoczyłem na pakę i usiadłem koło ciebie, nie chciałem zwracać uwagę na tego chłopca, patrzyłem wszędzie, byle nie na tego chłopca.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
- Jak się nazywa ten kierowca z twojej wizji ze śmieciami ? – pytam.
- Nie ważne jak, ważne gdzie cię zawiezie.
- To gdzie mnie zawiezie ? – bo tego w wizji nie ma.
- Do Domu.
- Ale Piotr też do Domu.
- Ale inną drogą.
- Czy to znaczy rozstanie ? – pytam przestraszona.
- .. Ciekawe … Dlaczego miałeś tą wizję z telewizorem ?
- To chronologia zdarzeń, wracam do Domu.
- Rozumiesz teraz jakie życie mają ludzie ?
- Rozumiem, ciągła walka.
- Diabeł chciał ciebie mieć dla siebie.
Zastanowiły mnie te słowa. Wizja była przepiękna, a wielką wagę przywiązujemy do naszych wizji. Są pełne symboliki, które oznaczają bogactwo konkretnych informacji. Pozostaje tylko kwestia prawidłowej interpretacji, ponieważ te informacje realizują się często później w rzeczywistości. Jest to dla nas niezmiernie ważne.
Telewizor, a zwłaszcza reklamy to symbol współczesnych czasów, symbol komercjalizmu i materializmu, duchowej pustki. Chodzi o to, że życie doczesne tak odwracało Piotra od duchowości, że wybiera, a raczej wybierał „fałszywych Bogów”. Zawsze było coś ważniejszego niż Bóg. Na szczęście zorientował się w porę, że prawdziwy Bóg jest gdzie indziej.
- A tobie w tej wizji było obojętne, czy jest synem, czy nie – miał do mnie pretensje.
- Hmm … Zapewne nie było, ale chodzi o to, że to ty miałeś odnaleźć Ojca, nie ja.
Pojechaliśmy do „naszego kościoła”. Klęcząc pod krzyżem szukaliśmy drobnych dla cyganki, która siedziała pod drzwiami. Dałam Piotrowi 2 zł, sobie zostawiłam 10.
- Daj mi jednak te 10 zł – Piotr zmienił zdanie po chwili.
- … Jezus powiedział…
- Spójrz na dół.
Schyliliśmy głowę, a tam tabliczka „Dziękuję”.
Na kawie pół godziny później rozmawialiśmy o wydarzeniach, które mają niby nadejść.
- Homiel mówi, że moja mama i siostra mają żyć jak Debbie Fischer.
- Że Kto ? – zbaraniałam w pierwszej chwili – Chyba Carrie Fischer – poprawiam Piotra.
- Słyszę wyraźnie Debbie.
- Coś nie tak … – biorę swój telefon i sprawdzam w internecie. A tutaj niespodzianka !
Niedawno oglądaliśmy fantastyczny dokument o Carrie Fischer i jej relacji z matką Debbi Reynolds. Homiel do niego nawiązał i był to świetny pomysł. Nie trzeba słów, wystarczy zobaczyć film, aby zrozumieć, że ta relacja jest niespotykanie silna i przecudowna. Debbie zmarła dzień po śmierci swej córki i została pochowana wraz z córką. To się właściwie nie zdarza… https://www.youtube.com/watch?v=K97Rthh-qmk
- Homiel chce powiedzieć, że będą razem mieszkać na stałe ? – jestem zdziwiona, choć zaraz przypomniałam sobie, że one mieszkały osobno, ale bardzo blisko siebie, dom w dom i ogrodzenie, które te domy dzieliło.
- Niewykluczone.
- Jakieś zdarzenia muszą być, żeby tak się stało – Piotr myśli logicznie.
- I zdarzy się. Nie musisz odkładać pieniążków, które chowasz po cichu.
- Ale jesteś Homiel ! – Piotr się zawstydził.
- A co ? – podpytuję.
- Kupiłem trochę euro, żeby mieć na później, nawet ci tego nie mówiłem.
- Dokończysz swój zeszycik w komfortowych warunkach.
- Będziesz miała czas na wszystko.
- ……. – widzę, że się wzrusza i ociera łzy.
- Zobaczyłem jak gaśniesz. Zasypiasz, a z ciebie wychodzi światło i jak iskra leci ku górze. Ty naprawdę jesteś z ogrodu Ojca… – dziwi się.
- Ale co to znaczy ? – pytam przytomnie – Co to znaczy kwiat z ogrodu Ojca ?
- Hmm… Widziałem, że gdy zasnęłaś to światło jak iskra przyleciała do ogrodu.
- Myślałeś, że Ola Domu nie ma ?
- Homiel, a ty jesteś z innego wymiaru ?
- Tak za darmo chcesz wiedzieć ?
- To ile chcesz ? – pytam ze śmiechem.
- Podwójną modlitwę.
- Modlitwę ? – Piotr zaskoczony.
- A co ? Myślałeś, że pieniądze ?
- To światło szło do góry, czy z góry na mnie ? – pytam.
- Do góry.
- Z ogrodu Ojca powiadasz… To jak mam tam na imię ?
- Zaczął się koncert życzeń. Nie możesz na tym poprzestać ?
- …. Odnalazłem Ojca… – Piotr się wzruszył znowu.
- Te magnesy są tak silne, że się przyciągają.
Wieczorem.
Franciszek dał medal http://malydziennik.pl/ta-kobieta-przekazuje-setki-milionow-dolarow-na-zabijanie-dzieci-i-promuje-homoseksualizm-papiez-franciszek-odznaczyl-ja-orderem-za-zaslugi-dla-kosciola,9575.html
- Jestem rozczarowany Franciszkiem.
- A Ja nie. Wszystko idzie zgodnie z planem.
- Jestem czasami takim głupkiem… Mam nadzieję, że się Bóg za to nie gniewa na mnie.
- Mam się gniewać, że Mi dajesz radość ?
- Takich odpowiedzi nikt Mi nie powiedział …
- …. Wiesz co mi teraz Ojciec przypomniał ? – Piotr złapał się za głowę w odruchu wstydu.
- Powiedziałem, że ma za dużo pomysłów !
- W nocy byliśmy w trójkę w olbrzymim pokoju, ja, ty i starszy mężczyzna z siwymi włosami i brodą. Siedziałaś na kanapie z 6 metrów dalej i czekałaś. Podchodzę do okna, pod którym w fotelu siedział mężczyzna. Stanąłem przed nim, kciukami trzymałem połacie marynarki i byłem taki pewny siebie. Obserwując to mężczyzna zaczął się serdecznie śmiać. Wtedy powiedziałem do niego; - Fajny jesteś i sympatyczny, ale masz za dużo pomysłów w głowie, nie zostawię Oli z tobą – i wyszedłem zabierając cię ze sobą. http://osaczenie.pl/wp/2016/05/10/szatan/
