24. 07. 17 r. Warszawa.
Siedziałam w kawiarni czekając na Piotra. Zauważyłam go z daleka i obserwowałam przez chwilę jak idzie dziarsko, jakby nigdy zawału nie miał. Poczułam w głębi swojej duszy, że uwielbiam te chwile, te nasze poranne spotkania i nasze rozmowy przy kawie. Wzniosłam do góry oczy i poprosiłam …
- Nie zabieraj mi go Ojcze.
Gdy Piotr usiadł przy stoliku, zauważył moje zaszklone oczy. Nie pytając powiedział …
- Nie po to go ratowałem, żeby go teraz zabierać.
- Będzie narzekał, będzie skomlał, że mu ciężko i źle, ale ma nowe zadania.
- …….. – powtórzył za Ojcem.
- O co pytałaś ?
- Żeby cię Ojciec jeszcze nie zabierał.
Piotr kręci głową nie dowierzając. Ledwo przyszedł z biura, gdzie robił przelewy, gdzie robił szarą codzienność, a chwilę później rozmawia z Bogiem. A może Ojciec też czeka na nasze kawy ?
- Te wczorajsze słowa … Boję się o tym nawet myśleć, to ogromna pycha.
- Nie bój się tego, co Ja mówię.
- On się boi, że źle słyszy. Może to pomyłka ?… Tak sobie to tłumaczy – zebrałam się na odwagę, aby wytłumaczyć Piotra.
- … Kowalewski kazał mi zrobić jeszcze 2 żyły, muszę do niego zadzwonić.
- Nie będzie takiej potrzeby.
- Czyli będziesz zdrowy – pocieszam Piotra, który siedział głęboko wzruszony.
- … Wiesz jaka jest największa radość dla człowieka ? – pyta mnie i się zatkał swoimi łzami.
- No wykrztuś to z siebie.
- Móc podobać się Ojcu.
- …….. – kiwam ze zrozumieniem głową.
- Pamiętasz jak Homiel mówił, że nadchodzi lepszy nauczyciel ? – przypomniałam sobie.
- Wyjaśnijmy jedno słowo, słowo Homiel.
- Ale ja widziałem anioła !
- On cię chroni, ale rozmawiasz z Kim innym.
- Cholera, człowiek musi być ciągle na baczność ! – Piotrowi się wyrwało, co sprawiło, że postawiłam oczy w słup.
- Człowieku, bądź sobą !
- ……. – nie wiedziałam, gdzie głowę schować.
- Dlaczego Homiel powiedział „nadchodzi nowy nauczyciel” ?
- Ujawnił się.
- Przecież to Ojciec – tłumaczę Piotrowi.
- Świadomość obecności Ojca czasami mnie paraliżuje – przyznaję szczerze.
- Dobro nie paraliżuje.
- Taaak, ale będzie mi łatwiej mówić jednak Homiel …, Ojcze.
- Niech tak będzie.
Wiem, że Ojciec jest wszech-wszystko. Ale ! Największe wrażenie robi na mnie Ojca wszech-mądrość. Może teraz kiwa głową z dezaprobatą, że tak sobie pozwalam, ale ponieważ i tak zna moje myśli, to po co się z tym ukrywać ? Mądrość. Nie można dziecka posyłać od razu na studia. Nauka musi trwać małymi kroczkami i na każdym etapie są odpowiedni nauczyciele. Dostrzegam to w pełnej okazałości jak zaplanowane i przemyślane jest nasze życie. Od początku, do końca.
25. 07. 17 r. Warszawa.
Dzisiaj jakiś taki dzień zadumy i prawie w ogóle się nie odzywamy. Siedzimy na swojej kanapie i gapimy w TV. W pewnym momencie widzę, że Piotr się śmieje pod nosem …
- Z czego się śmiejesz ?
- Aaa … Spytałem Homiela o pieniądze.
- Znowu ? I co ci powiedział ?
- Będziesz zaskoczony.
- W najmniejszym stopniu nie jesteś w stanie przewidzieć, co się wydarzy.
- To przestań ciągle Go pytać, to nie ma sensu. Nasza wyobraźnia przy Ich pomysłach to jak ziarnko piasku na pustyni.
Widząc jednak, że się odezwał i pamiętając o wczorajszych słowach próbuję przełamać swoje obawy co do rozmowy z Homielem, który czasami „staje się” Ojcem. Ta świadomość dzwoni mi gdzieś z tyłu głowy …, ale się przełamuję …
- Dlaczego Jezus nie jest taki jak Ty Ojcze ? Taki …, no wiesz… – i zabrakło mi słów.
A chciałam powiedzieć, że Ojciec jest niesamowity w rozmowach z nami. Rzeczowy, prostolinijny, bezpośredni, stanowczy, szczery do bólu, mądry, inteligentn y… I co mnie zawsze uderza … radosny i dowcipny.
- Umarł za wszystkich.
- A nie może na chwilę o tym zapomnieć i być wesoły ?
- Każdy, ale nie On.
- Umarł za wszystkich i ma lekko uchylone drzwi.
- Ale Ty na to patrzyłeś Ojcze, na Jego śmierć, a mimo to jesteś radosny.
- …….. – nie odpowiedział. Może wcale nie jest tak radosny, jak mi się wydaje ?
Zapadła cisza, więc zajrzałam do komputera. Na forum FN zdarzyła się ciekawa rzecz. Kilka miesięcy temu po wielkiej awanturze wypisałam się z tego miejsca….
Zobaczyłem czterech, może pięć osób, w tym jedną małą kobietę. Stałaś prawie w kręgu w kształcie U, a oni cię otaczali. Szydzili z ciebie i śmiali się, ale to kobieta ich do tego namawiała. Oni się jej słuchali. Zerwali z ciebie niebieską marynarkę, a ten najgorszy, który cię atakował nałożył ją na siebie i lał na nią brudną wodę. Wielu stało w kręgu i ze śmiechem to obserwowało – Piotr był naprawdę wkurzony. - Co robiłam w tym kręgu? – chciałam dowiedzieć się więcej. - Pokazywałaś swoje dłonie rozłożone jak do modlitwy, jakbyś coś tłumaczyła. Hmm…. Rozłożone dłonie to w mowie ciała znaczy „nie mam nic do ukrycia” – co było zgodnie z prawdą. Niebieska marynarka; niebieski to symbol Nieba, marynarka – to jak ubiór urzędowy. Homiel czasami nazywa mnie adwokatem Nieba, bo ciągle Ich bronię. Lanie brudnej wody – szydzenie, brukanie, wyśmiewanie, czasami mówi się „wylać wiadro pomyj komuś na głowę”. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/03/23/nigdy-nie-jest-tak-ze-jest-idealnie-dla-ludzkosci/
…, a teraz sama nie wierzę własnym oczom. Jedna z osób, przez którą doszło do tej sytuacji… można rzec, że zrzuciła z siebie skórę wilka. Nie wierzyłam własnym oczom nie dlatego, że się zmienił diametralnie, ale że kolejne słowa Homiela sprawdziły się w 100%. Gdy rozstawałam się z FN, powiedział ciekawe zdanie, którego nawet nie zanotowałam myśląc, że niewiele znaczą. Powiedział, że Oni się …
- … nim zajmą. I na niego przyjdzie pora.
Trudno było mi zgadnąć, co miało to oznaczać, więc zostawiłam to czasowi i zajęłam się swoimi sprawami.
Ulubionym zdaniem tej osoby w rozmowach o wierze, religii, chrześcijaństwie było stwierdzenie, że Bóg jest sadystą albo, że Boga nie ma. Nie będę ukrywać, że przy tej wiedzy, jaką ja posiadam czytając to bolała mnie dusza i to dosłownie. Nie umiem tego wytłumaczyć. To tak, jakby opluwano ci matkę, ojca, babcię, dziadka, córkę, syna i wszystkich krewnych do 100 lat wstecz. A teraz czytam jego wypowiedź, która mnie zadziwia; Bóg jest wszechmogący, wszechmocny, miłosierny, sprawiedliwy.
- To Wasze dzieło ? – pytam Homiela ciągle nie wierząc, co czytam.
- Pytasz o skromność, czy pychę ?
- O skromność.
- To nie udzielę ci odpowiedzi.
- A o pychę ?- spytał Piotr.
- Kieruj tę odpowiedź na dół.
Uśmiechnęłam się… Homiel nigdy nie chwali się „jam ci to uczynił”, ale z tej rozmowy wynika jasno, że tak właśnie zrobiono. Co dokładnie zrobiono ? Nie mam pojęcia. „Nawrócony” sam próbował to wyjaśnić.
Spojrzałam na ten tekst i coś mnie tknęło. Od kilku tygodni szukam grafika komputerowego, malarza, który przygotowałby na podstawie zdjęcia odpowiedni, wyraźny rysunek Jezusa. Wszyscy mi odmówili, ale autor powyższego tekstu jest też rysownikiem, grafikiem komputerowym. Niedawno Ojciec powiedział…
- Walcz do końca, w końcu trafisz na właściwą ścieżkę.
Może właśnie to ta ścieżka ?
- To wasza kolejna koronka ? – pytam, bo nie jestem pewna.
- Jesteś narzędziem w ręku mistrza, a mistrz robi arcydzieła.
Poprosiłam o wykonanie rysunku na podstawie zdjęcia.
Dopisane 18. 03. 2018 r.
Nie opisywałabym tej historii, gdyby nie piękna puenta, która z tego wyniknęła. Kolejny dowód na działanie Ojca. Czy zlecenie przygotowania rysunku tej akurat osobie było przypadkowe?
A oto piękny efekt.
