05. 01. 17 r. Szczecin.
Jesteśmy ciągle w Szczecinie, Piotr zrobił sobie dłuuugi weekend, czyli krótki urlop. Siedzieliśmy w kawiarni z pięknym widokiem na Odrę, gdy weszła grupa ludzi. Mężczyźni ubrani w garniturach rozmawiali tak głośno, że szybko zorientowaliśmy się, że cieszą się ze zwyciężonej aukcji kupna terenu pod jakąś inwestycję.
- Hmm … Wiesz co mi teraz Homiel powiedział ?
- Posłuchaj tych, co mówią.
- Oni są stąd, z ziemi.
- Hmm … A my nie stąd, bo żyjemy Bogiem ? – spytałam.
- ………..
- Fajnie sobie tak siedzieć podczas, gdy inny pracują – spojrzałam na tych ludzi ponownie i spojrzałam na nas.
- Ale dobrze mieć pieniądze, by tak sobie siedzieć. Gdyby nie firma, to nic byśmy nie mieli – Piotr sprowadził mnie szybko na ziemię.
- Nic nie mamy tak naprawdę. Dwa wynajęte mieszkania, auto firmowe … – zaczynam wyliczać.
- … A właściwie mamy wszystko – i zaczęliśmy się śmiać jak dwa cwaniaki.
- Nic nie jest twoje, twoje są tylko czyny.
- Nic, co na ziemi nie jest twoje.
- Chrystus też nie miał gdzie mieszkać.
- Hmm …. – Homiel sprowadził nas szybko na ziemię.
- Przypomniałem sobie jak Homiel wyłonił swoją twarz zza przesłony … On był naprawdę piękny.
- Zawsze jesteście tacy piękni ? – pytam.
- Niebo jest piękne.
- Dobro jest piękne.
07. 01. 17 r. Szczecin.
Definitywnie zakończył się okres świąteczny. Obserwując Piotra jak się pakuje poczułam, co miał na myśli Homiel mówiąc dzisiaj rano …
- Rozpoczyna się twój czas.
- To znaczy ?
- Twoje 5 minut.
- Ile czasu potrwa te pięć minut ?
- Sąd też był pokazany szybko, ale ile to trwa ?
- No tak … niedługo będzie dwa lata.
- I teraz nastąpi to, o co pytałaś.
- …… ?
Wpisywałam na blogu kolejny tekst i padło tam zdanie, którego nie rozumiałam;
- Nadszedł czas, aby rozdzielić to, co duchowe z duchowym, a co materialne z materialnym.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/01/08/zanim-ciebie-znienawidza-wpierw-mnie-nie-znienawidza/
Pytałam dwukrotnie Homiela co to znaczy, ale milczał jak zaklęty. Teraz mi odpowiada w równie tajemniczy sposób. Nastąpi oddzielenie… i nadal nie rozumiem jak ma się to stać. Trzeba czekać.
- Homiel ma zawsze swój czas na odpowiedzi, nie widzisz tego ? – Piotr się śmieje.
- Bo na wszystko jest czas i nie musisz się martwić, bo czuję twoje troski.
- Zaufaj Ojcu bezgranicznie.
- Ale nadal nie rozumiem.
- Przywilejem królów jest punktualność, a Ja ci mówię, najważniejszą cechą jest cierpliwość.
- ……….. – nie mam innego wyjścia jak czekać, zastanawiam się też, czy to jeszcze Homiel przemawia.
Po południu zajrzałam do internetu i czytam;
Dzienniczek św. Faustyny;
Poznałam, że największa potęga jest ukryta w cierpliwości. Widzę, że cierpliwość zawsze wiedzie do zwycięstwa, choć nie zaraz, ale to zwycięstwo pokaże się po latach. Cierpliwość łączy się z cichością. (1514)
W przeciwnościach, których doświadczam, uprzytamniam sobie, że czas walki nie ukończony, uzbrajam się w cierpliwość i tym sposobem zwyciężam napastnika swego. (509)
Jeśli chodzi o cierpliwość, to zdajemy teraz prawdziwy egzamin. Mamy sąsiadkę nad głową, której córka przez wiele miesięcy wyła dosłownie jak opętana. Piotr tygodniami modlił się za nią prosząc o pomoc … I raptem nastała cisza … Spytałam Homiela co się z nią dzieje …
- Jest na pensji …, po dawnemu.
Pensja – dawniej: ogólnokształcąca szkoła prywatna dla dziewcząt, zwykle połączona z internatem. Uśmiechnęłam się, bo zrozumiałam, że musiała wyjechać na studia, ponieważ dziewczyna skończyła liceum.
Została jednak jej rodzicielka, która wpadła ostatnio na pomysł, że będzie po mieszkaniu chodzić w klapkach na szpilkach. Tak więc mieliśmy nad głową klap, klap, klap od rana do wieczora. A ponieważ kobitka nie uznaje dywanów, mamy istny koszmar. Wczoraj do drugiej w nocy klapała szpilkami i… Piotr nie wytrzymał. Pobiegł do niej do góry i wytłumaczył jej grzecznie, by zmieniła obuwie.
- Ogranicza mi pan wolność ?!!! – ona na to.
Piotr znowu grzecznie, że kupi jej kapcie, byle tylko przestała. Pani prokurator (!) jednak nie była przekonana, przez godzinę było cicho, a potem zaczęła chodzić klapiąc jeszcze mocniej. Piotr się wkurzył jeszcze bardziej, ale Homiel nakazał mu się nie wtrącać. Kobita pochodziła jakiś czas i przestała. Pomyślałam wtedy, że mając świadomość i czyniąc na złość pokazała swoja złą naturę. Modląc się wieczorem poprosiłam Ojca, by dano jej zrozumieć, że robi źle.
08. 01. 17 r. Szczecin.
Piotr budzi mnie gwałtownie potrząsając za ramię.
- Miałem wizję !
- Zobaczyłem tę kobietę z góry, znowu jej tłumaczyłem, żeby zdjęła klapki. Nagle wielka biała ręka, która pojawiła się z góry bierze ją za frak i wrzuca do mieszkania jak szmacianą lalkę. Ta ręka zrobiła to tak, jakby się pozbawiała szczura, z takim … niesmakiem. Jakby się pozbywała kogoś zbędnego.
- … ???
- Czy ma to jakiś związek z moją prośbą wczoraj ? – pytam Homiela.
- Pośredni. Wiele krzywd uczyniła ludziom.
- ……?
O kurcze … Nic nie wiemy o tej kobiecie poza tym, że jest prokuratorem. Zaczęliśmy kojarzyć jednak pewne fakty. Z racji swojego zawodu faktycznie mogła komuś zaszkodzić, choć to tylko nasze płoche przypuszczenia. Kiedyś jej córka wykrzyczała jej głośno (oczywiście było słychać i u mnie), że nie może się doczekać, kiedy wyjedzie z domu. Jej zachowanie wieczorem, zachowanie córki …, to wszystko daje podstawy sądzić, że Homiel może mieć rację.
- Ta ręka tak ją chwyciła i rzuciła, jakby miała do niej obrzydzenie. Nie było w niej (ręce) litości.
- Mówiłem ci już, że ze złem się nie dyskutuje.
Wow… Nie chciałabym być na jej miejscu teraz. Czas miłosierdzia już minął, nastał czas sprawiedliwości, a ona dodatkowo jest przedstawicielem prawa. Jaka będzie jej przyszłość ?
W internecie natrafiłam na ciekawą relację. Mam średnie zaufanie do tego typu świadectw nawróceń, bo w większości wypadków więcej tam marketingu niż prawdy, jednak zwróciło ono moją uwagę ze względu na porównanie osobistych doświadczeń do fal, a o dwóch falach w naszym życiu Homiel mówi ostatnio bardzo często.
- Co powiesz o nim Homiel ?
- Każda nauka w zależności od siły argumentu, dopasowana do człowieka.
- A co powiesz o mnie ? – pyta Piotr.
- Ja już pakuję się do twojego plecaka i ruszamy razem.
Dopisane 05. 09. 2017 r.
- Pośredni. Wiele krzywd uczyniła ludziom – nie zawracałabym wam głowy tą osobą, ale wiąże się z nią bardzo ciekawa nauka. Powrócę do niej niedługo, bo historia z panią prokurator jest i „zabawna” i bardzo pouczająca.
– Przywilejem królów jest punktualność, a Ja ci mówię, najważniejszą cechą jest cierpliwość – często tłumaczę osobom, które do mnie piszą prosząc o pewne informacje, że nie zawsze od razu uzyskuję odpowiedź. Rozumiem, że chciałoby się wiedzieć już i teraz, ale wiem z doświadczenia, że Niebo zawsze ma swój powód, by odpowiedzieć w ten, czy inny sposób lub nie odpowiedzieć wcale, co też się zdarza. Jak powiedział kiedyś Homiel.
- Brak odpowiedzi to też odpowiedź.
- Nic nie jest twoje, twoje są tylko czyny.
