Przyjdzie mistrz, który to skończy.

31. 08. 20 r . Warszawa.

• Na mszy słyszę, że Jezus pojawił się cicho. Nie pojawił się na chmurach i zszedł na ziemię. Pojawił się bez słów, bez widowiska, w jakieś zabitej dziurami stajence. Ok!, myślę sobie, to zapewne do mnie te słowa.
• Hmm… Jak z tobą będzie cicho, to niestety nikogo to dzisiaj nie przekona.
• Zrobimy show, ale inaczej.
• Wszyscy się na niego rzucą.
• Jedni, żeby bronili.
• Drudzy, żeby go zabić.
• Na razie robimy po cichu.

---

Piotr zaczął wspominać swoje nawiedzenie, któremu był poddawany przez lata. http://osaczenie.pl/wp/ Zastanawiam się teraz, jak mogliśmy to w ogóle przetrwać …

• Wtedy ewidentnie diabeł był we mnie.
• I to jest doświadczenie.
• Nie wymyślone, nie wyczytane.
• I to jest doświadczenie, żebyś wiedział kto jest wrogiem.

---

Wieczorem.

Piotr wrócił cały uśmiechnięty.

• Ja faktycznie jestem tym ….
• ………. – zdziwiłam się, że tak nagle to mówi, kiedy cały czas temu zaprzeczał.
• Taaak ? A co na to Tatuś ?
• Wreszcie słucham to, co powinieneś dawno (powiedzieć).
• Dobrze mnie ukrył Ojciec. On wszystko może jak chce.
• Jak nie chce, też może.
• ……. – roześmiałam się.
• Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie.
• Popłakałem się ze wzruszenia.
• Bo tak jest Ojcze.
• Przyznałeś się i już skończ na tym.

… bo jeszcze krok i zapuka do drzwi pycha.

---

Siedzimy przed TV….

• Słyszę Jom Kippur.
• …….. – sztywnieję.
• To we wrześniu, i co z tym ?
• Słyszę. Jestem podenerwowany, coś się zbliża.
• Jom Kippur się zbliża.
• ……….
• … Czekałem na tą chwilę, kiedy powiesz to jednoznacznie.
• Powiedziałem to od serca i duszy.

Piotr już nie ma siły na rozmowy. Leży na kanapie i gapi się w tv. Raptem w bok odwraca głowę …

• Zobaczyłem kulę ! – zdenerwował się.
• Usłyszałem, że to …
• Ciało podróżnicze …
• Hmm… Ciało podróżnicze ? … Dziwne określenie.
• Dokładnie to słyszę.
• Jest ciało astralne, ale ciało podróżnicze nigdy nie słyszałam.
• … One nie są jak kule, one się przekształcają w taki kształt jak dekalog – pokonując lęk zaczął się tym „kulom” przyglądać … Przymknął oczy …
• Czuję je bardzo wyraźnie. Wszystko w tej chwili straciło dla mnie znaczenie co materialne, wszystko straciło znaczenie… Ta kula widocznie oddziaływuje jakoś na głowę …

---

---

01. 09. 20 r. Warszawa.

Rozmawiamy o wczorajszym.

• Ciało podróżnicze kojarzy mi się ze środkiem transportu. Dziwne, że podróżnicze, a nie podróżne.
• Na pewno podróżnicze – Piotr pewnie i oparł się o krzesło. Uniósł do góry głowę …
• Do Ojca przyjeżdżają różne istoty, z rożnych światów… Widzę express do kawy … Szykują kawę dla tej istoty z innego świata … To takie spotkanie jak my teraz przy kawie …
• Jeeezu, przecież to niedosłownie ! – uśmiecham się.
• Skąd wiesz, skąd wiesz …
• …….. – uśmiecham się szerzej.
• Jednym słowem Bóg jest stwórcą wielu światów i spotyka się nie tylko z tobą, nie jesteś jedyny – obróciłam w żart.
• Ci co robią tą kawę są bardzo spokojni, opanowani, szykują spotkanie …
• Bardziej konsultacje …
• To są bardzo przyjemne istoty, bardzo wysokie, bardzo szczupłe, łagodne …
• ………. – słucham nie odzywając się. Chwile, kiedy widzi Niebo są rzadkie i niezwykłe po każdym względem.
• Widzę coś na swoim czole … To Ojciec nalepił mi na czole białą kartkę…
• Nakleił na ciebie jak na paczkę do wysłania – śmieję się. Ojciec dowcipny jak zawsze.
• Polecona, za potwierdzeniem odbioru.
• Jestem przesyłką ?! Ale to jakieś jaja ! … – był oburzony. 
• Może te kule cię wezmą ? Może to faktycznie jakiś środek transportu, dlatego ciało podróżnicze. ? Eliasz na rydwanie, Henoch na skrzydłach, a ty w kuli ?

Bajdurzę, ale świetnie się bawię widząc jak Piotr jest zdenerwowany. On traktuje to zbyt poważnie, a ja się zastanawiam, czy w ogóle warto to zapisać.

• W tych podróżach, w których piszesz, bo każde twoje pisanie to podróż …
• Zabiorę ci twojego męża, dam ci Mojego Syna.
• On ci będzie dalej dyktował.

Nie mogłam ukryć swojej radości, a Piotr swoich łez. Ciężka chwila. Próbuję to jakoś obrócić w żart.

• A mogę pytać o różne sprawy ? Mogę żartować ? Mogę być sobą ?
• Nie będziesz słuchała, będziesz rozmawiała.
• Ojciec dopełni twojego szczęścia.
• Przyjdzie mistrz, który to skończy.

- Dokończysz swój zeszycik w komfortowych warunkach. 
- Będziesz miała czas na wszystko. 
- Ty nie możesz tego ciągle powtarzać, swojego czerwonego dzienniczka. 
- Teraz doprowadzimy go do końca. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/09/01/nic-przede-mna-sie-nie-ukryje/

• Ojcze, co ty ze mną zrobisz ? – Piotr.
• Cuda.
• A tak naprawdę ?
• Naprawdę ci mówię.
• …….. – śmiech.
• Jak ci dzisiaj poszło (pisanie) ? Nieźle prawda ?
• Tak.
• Ale nie jak wczoraj ?
• ……… – roześmiałam się. Wczoraj było już gorzej, trudności i zacięcia. W głowie pustka.
• Czasami jest dobrze, a czasami bardzo dobrze, a czasami nieźle.
• Od czego to zależy ?
• Od Mojej woli.

Kiedy cofam się do dziennika i czytam wybrane fragmenty, czuję czasami Ducha Ojca. Czuję Jego energię i ogarnia mnie wtedy całkowicie obezwładniające wzruszenie …