Czyż to nie jest czas próby ?

05. 04. 20 r. Warszawa. Część III.

Ksiądz, wykładowca z KUL twierdzi, że na mszy nie można zarazić się koronawirusem. Ks. Tadeusz Guz, wykładowca KUL tłumaczy w TV Trwam, że można bez obaw przyjmować komunię do ust. Tłumaczy, że kapłan ma czyste ręce, także „w sensie nadprzyrodzonym”. Ks. prof. dr hab. Tadeusz Guz, z Katedry Społecznych i Humanistycznych Podstaw Architektury Krajobrazu zabrał głos w sprawie koronowirusa na antenie TV Trwam. Tłumaczy, że „pan Bóg żadnych wirusów nie rozprzestrzenia” i spokojnie wierni mogą przychodzić na msze. https://kurierlubelski.pl/ksiadz-wykladowca-z-kul-twierdzi-ze-na-mszy-nie-mozna-zarazic-sie-koronawirusem/ar/c1-14887333

• Ojcze, co byś powiedział na to, że niektórzy księża sądzą, że im wirus nie zagraża, ani ludziom, bo ich ręce są konsekrowane ?
• Zostaw ich Mnie.
• To sprawa między nimi a Mną.
• Ich wiara ich uzdrowi albo będzie trzymać w zdrowiu.

Czyli albo zachorują i dzięki wierze wyzdrowieją. Albo ich wiara ochroni przed wirusem. Albo – albo. Można by rzec … co komu zaplanowane. 

• Czyż to nie jest czas próby ?
• Ale mówi się tak …
• Miej wiarę, bądź mężny, bądź rozsądny.
• Ludzie nie wiedzą co robić, czy przyjmować hostię, czy nie. Przecież wielu księży zmarło przez wirusa.
• Niech się skupią bardziej na przeżyciu.
• Czyli wierzyć i być rozsądnym ?
• ……… – cisza.
• Wracasz do Domu … Tak mi powiedział w tej wizji – Piotr jeszcze raz o lakierkach. 
• Czyli do Ojca.
• I nie będziesz mył schodów, ani mył kibelki, które chciałeś.
• Przyjmiesz to co ci dam.
• Przygotowałem ci pokój koło Swojego, choć nie wiem, czy zasłużyłeś łobuziaku.
• No, nie zasługuję.
• Przestań być skromny, bo nie uwierzę.
• ………. – roześmiałam się.

---

Mijaliśmy na autostradzie punkt poboru opłat. Obsługiwała nas przemiła kobieta. Tak rzadko się to ostatnio zdarza, że się oczywiście oboje wzruszyliśmy.

• Ale miła ! – Piotr pod wrażeniem.
• Chciałbym, żeby wszyscy byli mili i wierzyli i nie robili to co w Częstochowie.

https://wpolityce.pl/polityka/451165-marsz-lgbt-w-czestochowiesprofanowano-wizerunek-matki-bozej

Po tych słowach zapadliśmy w zadumę. Gdyby oni wszyscy wiedzieli …

• Pan Bóg śpiewa teraz piosenkę… Piękne są tylko te dni, których nie znamy… – … p.s. w oryginale… „Ważne są tylko te dni’. Grechuta
• … Że o Tomaszowie nie wspomnę …
• …….. – uśmiecham się.

- Wiesz co teraz słyszę? Piosenkę… Tomaszów… Demarczyk… 

Natychmiast włączyliśmy internet i puściliśmy piosenkę. 

A może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do Tomaszowa? Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza trwa wrześniowa… W tym białym domu, w tym pokoju, gdzie cudze meble postawiono, Musimy skończyć naszą dawną rozmowę, smutnie nie skończoną. Biały domek, biały pokój…. przecież my to wszystko znany. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/20/ilu-pamieta-o-mnie/ 

• Przeleję ci więcej pieniędzy, żebyś miała na wszelki wypadek.
• To się okaże, prawda ?
• Prawda – śmieję się.
• Ten kombinator z Massachusetts …
• Dlaczego z Massachusetts ?
• Bo tam kształcą technicznie.
• ??? …. Faktycznie, tam jest coś … – zaczyna mi coś świtać.
• Ojcze, ty wszystko wiesz.
• Wiem. Pamiętaj, że jestem chirurgiem, kardiologiem, mechanikiem …
• Dziękuję Ci za mamę jeszcze raz.
• Mogło się inaczej skończyć. W ogóle by jej nie wzięli.
• I wtedy byłoby za późno ?
• Na przykład. I tak wygraliście.
• Czyli ten rak to jednak rak złośliwy ? 
• Czy to ważne ? Ważne, że nie ma i że zdrowa.
• Każde z was miło spędzi święta.

---

Wjechaliśmy w kolejną bramkę autostradową. Obsługiwała nas tym razem znacznie mniej miła pani, co Piotr oczywiście skwitował po swojemu …

• Danke schöne, Herr Offizier …
• Głupi do końca… – Ojciec się śmieje.
• Mniej nade Mną litość, brzuch Mnie już boli.
• ………
• Ciągle myślę o tej wizji. Kiedy będziesz miała te złote buty, czyli kiedy będziesz miała pieniądze, to wtedy odejdę.
• Słyszysz ?! – zwraca się do mnie Ojciec.
• Słyszę.
• Będziesz szła w nowych butach i wtedy telefon zadzwoni, że mam wracać To nie był miły telefon, taki urzędowy, informacyjny – Piotr sobie przypomina.
• Powiedz jeszcze, że bezduszny to zarobisz.
• Ojcze … – chcę o coś spytać.
• Ojcze Nasz … Zamiast pytać, możesz się pomodlić.
• ……. – Ojciec chyba jest mną już zmęczony.
• Jak Izrael ma na ciebie zwrócić uwagę, to ja nie wiem … – zwracam się do Piotra. 
• Rozbrajasz Mnie człowieczku mały, pastuszku.
• Nie głów się nad tym. Jakoś to będzie.
• Ale jak ? 
• Niewiasto, siedź cicho… – Piotr zrobił ruch ręką jakby zamykał mi usta zamkiem błyskawicznym.
• I tak dużo dzisiaj dostałaś wiedzy.

No więc zamilkłam. Na krótko …

• Puste galerie to symbol zarazy. Czyli to chyba jeszcze podczas trwania wirusa może być.
• Jesteś wyjątkowo odkrywcza.
• Ojciec kpi z ciebie.
• Nie kpię, ale to dosyć zabawne było.
• ……… – wybuchłam śmiechem.

- Powiem ci jak Mojżeszowi. 
- Przyszła zaraza, a żyją. 
- Jak mam przywrócić ustalony porządek ? 
- Chleba nie pamiętasz ? 
- Ty ! Pisarz. Musi przyjść. 
- A wtedy My wypłyniemy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/10/23/nie-ma-lepszej-nauki-niz-doswiadczenie/

---

W radio kolejne wiadomości o wirusie. Liczba gwałtownie wzrasta na całym świecie, również w Azji, gdzie nasz syn.

• Cholera, gdybym miał samolot, to bym poleciał po niego.
• Dobrze, że nie masz. Byłyby dwie ofiary więcej.
• Być kardiologiem, pilotem, malarzem tylko Ja mogę. Ty nie.

---

Gdy dojechaliśmy na miejsce zajęłam się przygotowaniem nowego tekstu na blog. Ktoś mi mailem podesłał artykuł, który idealnie pasuje do bieżącej sytuacji. Na koniec prawie z krzesła spadłam, gdy zobaczyłam …

Gen homoseksualizmu” nie istnieje, zaś skłonności homoseksualne są uwarunkowane przede wszystkim wpływami środowiska i kultury przy niespełna jednoprocentowym udziale genetyki – wynika z badań naukowych przeprowadzonych przez zespół amerykańskich ekspertów z Broad Massachusetts Institute of Technology. Opublikował je prestiżowy magazyn naukowy „Science”.

Roześmiałam się. Tatuś dał znak, że naprawdę widzi wszystko ….

Przeczytałam całą rozmowę od początku do końca jeszcze raz. Jest takie zdanie … Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, bo zabrał go Bóg.

Tą przyjaźń widać tu jak na dłoni.