Dzień: 2020-06-25

Czas na Nas.

29. 10. 19 r. Warszawa.

  • Wczoraj miałem ciekawą wizję. Siedzę w biurze przy swoim biurku i widzę, że z powietrza zaczyna kapać woda. No to ja podsuwam kubek, żeby mi biurko nie zalało. Woda była tak krystaliczna, że ją trochę z kubka upiłem, a wtedy poczułem się tak jak w tej bajce o Asteriksie, gdy napili się eliksiru. Poczułem się cały zdrowy. Resztę wody wlałem do termosu i dałem tobie.

  • Hmm … Woda życia… ? Może cię uzdrowią.
  • Moje serce to Bóg trzyma.
  • I co jeszcze trzyma ?
  • Wszystko.
  • Nie martw się, fala cię zabierze do Mnie.
  • Wpuścisz mnie do Domu ?
  • Jak mogę cię nie wpuścić, skoro masz klucze do Mego Domu.
  • Mam ???? – Piotr zdziwiony. Nie wie, czy to żart, czy tak na poważnie.
  • Zawsze miałeś.
  • Nie odważę się.
  • Co prawda, to prawda.
  • Bez zaproszenia nie wejdziesz.
  • …….
  • Ciekawe, czy Henoch miał takie wizje jak Piotr ?
  • Miał.
  • Przede wszystkim zachwalał Ojca.
  • I wcale się nie dziwię – Piotr się oparł o krzesło w zamyśleniu.
  • Wczoraj podpisywałem umowę dotyczącą leasingu i rozmawiam z młodą kobietą. Ona mi się zwierza, że siedzi w tej pracy od 9 lat i chce zmienić firmę, chce zajmować się ubezpieczeniami. I wtedy słyszę Homiela …
  • Powiedz jej, żeby siedziała.
  • To jej mówię, żeby lepiej nie zmieniała pracy, bo ubezpieczenia to ciężka harówa. Ona się patrzy na mnie, a ja zobaczyłem w jej oczach całe jej życie. Jak miała ciężko i mówię jej …
  • Nacierpiała się już pani, ciężko pani miała.
  • A skąd pan wie ?
  • Wtedy mi znowu Homiel pokazał jej męża i wykres sinusoidy.
  • Pani mąż też czasami zarabia, a czasami nie …
  • A skąd pan wie? Kim pan jest ? – prawie się rozpłakała.
  • Niech pani nie zmienia pracy. Wierzy pani w Boga?
  • Tak, ale nie wierzę w Kościół. Nie chcieli ochrzcić mi dziecka, bo nie mam kościelnego ślubu.
  • Niech pani zaufa losowi.
  • ……..
  • Piękne, to chyba po raz pierwszy Homiel każe ci tak ingerować w życie kogoś.
  • Coś ty ! Już mi się tak zdarzało. Usłyszałem w pewnej chwili …
  • Czas na nas. 
  • … i wyszliśmy. To znaczy wyszedłem.

Postawiłam się w roli tej kobiety. Takie sytuacje czasami pamięta się do końca życia. Zamyśliłam się …

  • Jak się czujecie ?
  • Czy wy wiecie, że jutro ząb, a pojutrze sąd ?
  • Czy wy wiecie, że kończy się wasze, a zaczyna Moje, a potem nasze ?
  • Widziałaś Moją radość ?
  • ……. – kiwam głowa i uśmiecham się na samo wspomnienie.
  • To wyobraź sobie, że jest jeszcze większa.
  • ……. – uśmiecham się szeroko. W wizji z chlebami uderzyła mnie właśnie wielka radość Ojca. Mało brakowało, a rzeczywiście by tańczył.

  • Listopad jest Twój Ojcze.
  • Tak jak powiedziałem.
  • Wstaw zęba z sukcesem, zakończ sąd z sukcesem i zacznie się Mój czas.
  • Zdążysz wszystko w listopadzie ?
  • Wyobraź sobie, że tak.
  • Wszystko jest już poukładane i kompletne.
  • W grudniu razem będziemy świętowali.
  • Razem znaczy ty, ja i Ojciec ?
  • Zobaczysz.
  • Wszędzie szukasz pikantności, aby się lepiej czytało ?
  • ……. – roześmiałam się.
  • Żeby nie było jak z Nike. Liczyliśmy każdy tydzień, a tu nic takiego na ziemi się nie zdarzyło, a tylko tam na Górze.
  • Nie zdajesz sobie sprawy co się dzieje.
  • Te dzwony w Niebie nie dzwoniły bez powodu.
  • …….
  • Ciekawe, co Ojciec wymyślił. Przepraszam, zaplanował. Ciekawe ..
  • … Przed wszystkimi wiekami.
- Na granicy lat podam ci rękę i razem wejdziemy w nowy rok. 
- To będzie twój i Mój rok. To będzie Nasz rok.
……. Dlaczego akurat ten rok ? – nie wytrzymałam. 
- A który proponujesz ?……. – roześmiałam się. Chodziło mi o to, że jeśli ten świat jest stworzono cyfrowo to może 2019 rok to jakaś czegoś rocznica, jakaś Boska wyliczanka, o której nawet nie mamy pojęcia. 
- Co zaczęło się przed wszystkimi wiekami, teraz się skończy.
- Powtarzam, to jest Nasz rok ! 
Www.rozmowyzniebem.pl/wp/2019/09/07/co-zaczelo-sie-przed-wszystkimi-wiekami-teraz-sie-skonczy/
  • Ci, którzy cię odpychali, nie chcieli, wyszydzali, będą cię chcieć.
  • Ale już się nie da.
  • Nie wykorzystali okazji.

Piotr się bardzo wzruszył. Zaczął opowiadać o swojej wizycie u Ojca…

  • Ojciec jest bardzo samotny i czuję, że tworzenie, kontrolowanie, planowanie sprawie Mu wielką radość.
  • Nigdy nie byłem samotny.
  • Miałem i mam ciebie od zawsze.

Obserwowałam Piotra, który zaczął się zachowywać naprawdę dość dziwnie. Zapatrzył się w niebo i coś tam podziwiał, wodził oczami, brwi uniósł wysoko … Czekałam …

  • Coś niesamowitego… Bóg pozwolił mi Siebie poczuć.
  • ?! I co czułeś ?
  • Jego wszechobecność, wszędzie.
  • Tak zaczyna się fala.
  • … To jest coś niesamowitego … – ciągle patrzył i nie „patrzył” …
  • Widziałem Eskimosa, który łowił ryby. Ojciec podsunął mu drugą rybę.
  • Widziałem Putina, który się zastanawia co ma z Turcją zrobić.
  • Widziałem to wszystko oczami Ojca …
  • Widziałem jakiegoś Amerykanina, który podpisywał umowę …
  • Widziałem kobietę, która uderzała czymś o kamień, tam leżało coś, a ona miała na plecach małe dziecko w zawiniątku, piersi jej zwisały …
  • …….. – jego mina raptem spoważniała…
  • Widziałem też gacki… Gromadzili się w zbiorowiska i czekały na sygnał. Czekały na sygnał, aż ktoś pozwoli im wyjść na ten świat …

 

Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/