17. 02. 18 r. Warszawa.
- Miałem dziwny sen – Piotr się zamyślił.
- Widziałam dwóch Edziów. Siedzieli przy stole razem z Krysią i rozmawiali. Mówię do nich…
- Przecież ty nie żyjesz ?
- Wtedy jeden powstał i zaczął się zmieniać na twarzy w coś gadowatego. Sama Krysia to zauważyła i mówi…
- Coś z nim nie tak.
Hmm… Wszystko jasne. Potraktowałam to jako ostrzeżenie. W domu u Krysi dzieją się różne rzeczy. Mamy tam i gacka i Edzia, ale o tym głośno powiedzieć nie możemy. Być może ten sen chce powiedzieć, że to co odbieramy za dobre, bo od Edzia, takie być nie musi. Jeden podszywa się pod drugiego. Na przykład ostatnio… Ktoś zakręca kurki od grzejników i robi to notorycznie. Krysia się ucieszyła, że Edziu sobie żartuje, ale kiedy ona się cieszyła mnie zastanowiło, czy faktycznie by to robił, aby było jej zimno ? Dziwne…
Trwa zimowa olimpiada w Korei i Piotr swój harmonogram dnia podporządkował relacjom, które są emitowane w TV na żywo. Ogląda głównie skoki narciarskie i z tego powodu w domu dzisiaj był znacznie szybciej niż zwykle. Dosiadłam się do niego i oglądaliśmy to razem. Trwał akurat emocjonujący finał skoków Polaków i jednocześnie dochodziła 15,00. Ciekawa byłam co zrobi, czy pójdzie się pomodlić, czy będzie oglądał nadal. Pokazuję mu na zegar, że już 15, ale Piotr ani drgnął. Poszedł się pomodlić 10 minut później, kiedy skoki się skończyły. Byłam rozczarowana.
- Ledwo zacząłem się modlić, a Ojciec mówi…
- Co ? Przegrałem ze skokami … ?
- Zamurowało mnie i się zawstydziłem.
- No dobrze. Dobrze, że jesteś.
- Modlitwa opóźniona, ale szczera.
A myślałam, że dostanie batem…
Wieczór.
Cały dzień Homiel właściwie się nie odzywał i to mnie zastanowiło. Zazwyczaj odzywa się co 5 minut, zwłaszcza w soboty, a dzisiaj prawie nic. Miałam takie wrażenie, że ma się coś wydarzyć i nie czas na żarty. Około 19.00, chcąc odpracować swoją wpadkę ze skokami, Piotr poszedł odprawić egzorcyzmy naładowany do boju bardziej niż zwykle.. Gdy wrócił…
- Gdy zacząłem, ktoś mnie spytał…
- Czy jesteś tym, kim jesteś ?
- … Nie wiedziałem co powiedzieć, więc na wszelki wypadek mówię …
- Idź do tego, kto tak twierdzi, że nim jestem …. I modlę się dalej.
- A powinieneś powiedzieć… Ehue ana.
- ……..
- No i wtedy rozbeczałem się.
- ………
- Panie Boży, jeśli chcesz, abym był Nim to będę – Piotr kompletnie teraz się rozkleił.
- Przypominam ci, że przywołałem twoje imię.
- Wow…. – nie wiedziałam co powiedzieć.
- Przyjdą do ciebie nieliczni i spytają, czy jesteś.
- Odpowiedz tym, którzy cię zapytają i masz powiedzieć prawdę.
- … ??? !!! Tak ci Ojciec powiedział ? – zdębiałam.
- Teraz.
- Teraz ????!!!! Czyli ktoś będzie wiedział ? – trudno było mi sobie to wyobrazić.
- Przyjdą i co dalej ? – pytam.
- Oni cię poprowadzą.
- Zrobisz co masz zrobić dla Mnie i wracasz do Domu.
Nie umiem opisać tego uczucia trafnie. Jakby spadło nam na ramiona 100 ton odpowiedzialności i nagle żarty się skończyły.
- Nadchodzi godzina prawdy.
- Co to znaczy ? – Piotr.
- Nooo… – chciałam mu to wyjaśnić po swojemu, ale sama już zwątpiłam i dla pewności sięgnęłam do internetu.
- Dowiesz się czegoś ważnego o sobie lub o innych – czytam.
- No to się dowiem czegoś o innych !
- A dlaczego nie o sobie ?
Była godzina 23 i Piotr poczuł się naprawdę ciężko z tą wiedzą. Dosiadł się do komputera i zaczął oglądać kabarety. W pewnym momencie krzyknął cicho, co zwróciło moją uwagę…
- Włączyła mi się „Pasja”, gdzie Jezus mówi Ehue ana…
Podeszłam do komputera i razem oglądaliśmy to w milczeniu.
- No to już wiesz.
18. 02. 18 r. Warszawa.
Dzisiaj niedziela, więc naszym durnym zwyczajem poranną kawę pijemy w Ikei.
- Chciałem teraz powiedzieć…
- Zobacz, z Kim teraz kawę pijesz !…
- … ale Homiel się wtrącił i powiedział…
- Nie mów jej tego.
- Nie wiesz kim ona jest, a może jest większa od ciebie ?
- Eeeetam – żachnęłam się, bo wiedziałam, że po prostu Homiel nie chciał, by po wczorajszej rozmowie z Ojcem Piotr popadł w pychę. Mając taką wiedzę o sobie od pychy dzieli go naprawdę cienka granica.
- Poczułem, że masz wielkie litery twojego imienia.
- Gdybyś wiedział kim jest, nie robiłbyś jej to co robisz.
- O kurcze ! A dowiem się ?
- O na pewno, kiedyś tak.
- Hmm…. – teraz to i ja muszę uważać na pychę.
Wychodząc…
- Długo to nie potrwa.
- Co nas powstrzyma, że by tu nie przychodzić na kawę? Nawet zawał nas nie powstrzymał.
- Zawał to mały pikuś.
- Umiesz Ty podbudować człowieka – Piotr wolałby chyba tego nie słyszeć.
- Kiedy twoje imię zostanie przywołane, wtedy nic nie będzie dla ciebie dziwne.
- Homiel, jak się przygotować na falę ?
- Nie musisz.
- Boję się.
- Powinieneś zająć się produkcją cykorii.
- Wyprodukujesz więcej niż zużyjesz.
Jak to jest, że Homiel potrafi wszystko obrócić w żart? Cykorii, bo cykor. Myślę, że Homiel też ogląda kabarety.
Wieczorem.
Oglądamy migawki w TV o ludziach natchnionych Duchem Świętym. Właściwie… Do tej pory nie wiem co dokładnie to znaczy.
- Czy naprawdę można rozmawiać z Duchem Świętym ?
- Duch to duch.
- Co to jest Duch Święty ?
- Część Ojca, która działa.
- Myśli Ojca, które działają.
