Dzień: 2020-03-01

Dom to Ja.

18. 06. 19 r. Warszawa.

Siedzimy na kawie w galerii jeszcze przed otwarciem sklepów. Gdy nastała 9.00 młoda ekspedientka w sklepie oddalonym zaledwie o dwa metry podnosiła ciężkie żaluzje. Nie zwracaliśmy na nią uwagi zajęci rozmową. Nagle wielki huk. Nie zdążyłam się obejrzeć, kiedy Piotr wyrwał się ze swojego siedzenia i podbiegł do dziewczyny. Okazało się, że podnosząc żaluzje spadł na jej głowę dwumetrowy metalowy drąg, na którym wisiały lampy. Zauważyłam jedynie, że dziewczyna się zachwiała, a po chwili krew zaczęła zalewać jej czoło. Piotr zaczął wycierać jej twarz chusteczkami, które znalazł w kieszeni. Po chwili podbiegł chłopak pracujący tuż obok, trzymał w ręku apteczkę. Piotr jak specjalista medycyny wykorzystał apteczkę do opatrzenia rany. Kiedy 20 minut później pojawiło się pogotowie, Piotr usunął się im z pola widzenia.

  • I tak zrobisz.
  • Zrobisz co masz zrobić i znikniesz – powiedział Ojciec, kiedy już wszystko się uspokoiło.
  • Hmm…. Co się będzie działo ?
  • Ty Mnie pytasz ? To ty powiedz …
  • Jak to ja ?! Przecież to Ty Ojcze wszystko programujesz.
  • Udowodnij Mi to.
  • No jak to ? – Piotr zgłupiał, a ja się śmieję.

Ciągle rozpamiętuję moją wczorajszą wizję. Tam też Ojciec ciągle się śmiał.

  • Ojcze, bardzo się cieszyłeś, że te chleby były gotowe.
  • Spójrz na świat, a zrozumiesz skąd Moja radość.
  • Widzisz miłość człowieka do człowieka ?
  • …….. – spoważniałam.

Zrozumiałam, że radość Ojca z przygotowania chleba nie znaczy, że będziemy mieli na ziemi radochę, ale bardziej sąd.

- Z Bogiem nie ma żartów. 
- On kocha swoje dzieci, ale nie pozwoli, by klepać Go po głowie. 
- Obdarzył ludzi wielką miłością, dał Siebie, dał Syna, a to jest więcej niż Siebie. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/12/06/ten-cykl-niedlugo-sie-skonczy-nie-zdajecie-sobie-sprawy-z-wiedzy-jaka-macie-z-powagi-sytuacji/
  • Ojcze, to Ty wszystko zaprogramowałeś.
  • Zajmij się chlebami.
  • Ooook. Ja w tej wizji widziałam już gotowe bochenki, a miałam się zająć ich dostarczeniem do wojska. To było moje zadanie. Czyli chodzi o tą książkę, żeby ją wydać i dać ludziom.
  • A co znaczy wojsko ? – Piotr.
  • Ojciec powiedział, że ten świat to poligon, a co jest na poligonie ? Wojsko. Czyli chodzi o ludzi, którzy codziennie walczą ze Złym. Chleb w formie tablic z dekalogu owinięty w całun… Niesamowita symbolika. Prawo Boga, poświęcenie Jezusa za ludzi, to ma być pokarmem dla ludzi, ma im pomóc dalej w tej walce. Dekalog i Chrystus jest nadzieją, pokarmem. Ciekawe… Widziałam 2 chleby leżące, a były dwie tablice, Ojciec przygotowywał trzeci chleb… Jakby trzecią tablicę.
  • Ta dziewczyna ze sklepu pokazała mi jak ludzie są bezradni – Piotr się zamyślił.
  • Dlatego trzeba ich bronić na klęczkach, nie na siedząco.
  • Bądź bardziej zajadły.

Wieczorem.

Siedzimy w milczeniu.

  • Czas do Domu Mały.
  • Ojcze, co ty mówisz, jest tyle roboty przede mną.
  • Dom to Ja.
  • Tam chleb twój, gdzie praca twoja.
  • Ojczyzna tam, gdzie Dom twój.
  • Ojciec mówi, że ty będziesz pochłonięta pracą.
  • Czyli wysyłką chleba.
  • ……. – kiwam głową. Zdaję sobie sprawę, pełna logistyka to skomplikowany proces.

Zamyśliłam się… Moje wizje, przekazy… ewidentnie przygotowują mnie do nowego etapu. Przygotowują mnie psychicznie, to jak zapowiedź wydarzeń, które nadejdą i na które nie mam wpływu, że nadejdą. Muszę się podporządkować.

  • Ojciec pozwolił ci zobaczyć swojego przeciwnika.
  • ……. – marszczę czoło, bo nie mam pojęcia o czym mówi.
  • No ten młody chłopak …
  • Aaaa … ! – …. i ciarki mnie przeszły.

Będąc w 8 klasie podstawówki miałam bardzo ciekawe doświadczenie. Jako dzieciak byłam jak na swój wiek nad wyraz poważna. Często chodziłam sama i często zamyślona. Wtedy szłam akurat do szkoły, głowę miałam schyloną ku ziemi i w ogóle nie zwracałam uwagi na otoczenie. A jednak coś przyciągnęło mój wzrok i gwałtownie obróciłam głowę w lewo. W odległości 30 metrów stał ciemnowłosy chłopak, był starszy ode mnie z dwa – trzy lata. Stał wyprostowany, rękę trzymał w prawej kieszeni, w jego postawie widać było wielką pewność siebie. Przyglądał mi się spod oka zimnym, cynicznym wzrokiem i z cynicznym uśmiechem. Ten jego uśmiech i wzrok spowodował, że przeszły mnie dreszcze, ogarnął mnie wielki niepokój i jedno co miałam w głowie to uciekać jak najdalej. Królowa lodu w męskim wydaniu to mało powiedziane. To uczucie obezwładniającego strachu pamiętam do dzisiaj.

  • Ale on się uśmiechał – dziwię się.
  • Dzisiaj pisałaś; choćby było ich tysiące żaden nie ugryzie. 
- Nie przejmuj się, po prostu więcej psów będzie szczekało, ale czy to znaczy, że cię ugryzą ? 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/06/19/czuje-kazda-twoja-czastke/
  • Niech się śmieje.
  • Zobaczymy kto śmiać się będzie ostatni.
  • Wow…. To przecież nawiązanie do AJ ! – pomyślałam.
  • …….
  • Dobrze, że byłeś w pobliżu jak ta listwa spadła. To mogło się źle skończyć.
  • Ty nie czekałeś, ty wiedziałeś co masz robić.
  • Tak będzie wiedział ten, co się obudzi.
  • On będzie wiedzieć co ma robić i będzie działał tak jak ty działałeś.
  • Wiedziałeś co dalej się będzie dziać i wróciłeś do Oli – …. kiedy pogotowie przyjechało wiedział, że trafi do dobrych rąk.
  • Nikt cię nie zauważył.
  • Niech się martwią ci, co mają się martwić, bo ty nadchodzisz.
  • Bo Ja jestem w tobie.
  • …….. – moc tych słów mnie powaliła. Dodatkowo Piotr mówił to takim tonem, powoli akcentując każde słowo, że włosy mi dęba stanęły.
  • Jak to ułożyć wszystko ? Będziesz nieuchwytny, a jednak zrobisz co masz zrobić ? – pytam niepewnie.
  • Czyż to nie piękne ?