22. 06. 16 r. Warszawa.
Piotr będąc na dzisiejszej porannej mszy przeżył przepiękną chwilę.
- Gdy w kościele przyjąłem opłatek, nie miałem gdzie uklęknąć. Zauważyłem, że mogę to zrobić w konfesjonale, bo akurat nie było nikogo, ani księdza, ani „klienta”. Ledwo to zrobiłem, usłyszałem Jezusa ...
- Skoro już tu jesteś, to cię wyspowiadam.
- Nie wiedziałem co powiedzieć, więc milczałem. Przecież znał mnie na wylot, nic nie musiałem mówić.
- Zabieram z ciebie wszystkie grzechy.
- Jeśli dostaniesz cierpienie, przyjmij je.
- Jeśli masz dać miłość, to daj ją.
- Jeśli masz iść tą drogą, to idź nią.
- Twoja droga prosta.
Opowiadał mi o tym przy kawie godzinę później. Często rozmawiamy o Chrystusie i nigdy nie mam dość. Za każdym razem słowa, które przekazuje, chwytają mnie za gardło.
- Cierpienie ? – od razu przykuło to moją uwagę, czyżby miało coś się stać ?
- …. Coraz więcej widzę z Nieba, chyba powinni mi skasować pamięć.
- Miałeś pamiętać o swoim przeznaczeniu – mówię.
- Przeznaczeniem nie jest przeznaczenie tutaj.
- To jest droga.
- Przeznaczeniem wiesz Kto jest.
- Każdemu pomagacie tak jak nam ? Czy człowiek jest zdany tylko na siebie ?
- Nigdy nie jest zdany tylko na siebie, ale ma różne instrumenty do pomocy.
- Powinien prosić.
Wieczorem Piotr wrócił do domu około 18.00 i w przerwie między jednym a drugim kotletem powiedział spokojnie …
- Kiedy się modliłem w swoim pokoju, w biurze…, widziałem dwóch mężczyzn. Jeden starszy z siwą brodą i drugi młodszy, obaj w białych szatach do łydek.
- Widziałeś jakieś szczegóły ?
- Nie, bo mi głupio się zrobiło i szybko schyliłem głowę … – zamilkł.
- … Wiesz, że Ojciec jest wyższy od Chrystusa ?
24. 06. 16 r. Szczecin.
Siedzieliśmy rano przy kawie, dyskutowaliśmy nad bieżącymi i Homielowymi sprawami. Piotr opowiadał jak to zrobił w firmie awanturę za nieporządek, a ponieważ bywa wielkim cholerykiem, wyobrażam sobie, że ochrzaniał wtedy ludzi na prawo i lewo.
- Za szybko strzelasz – mówię do niego.
- Przecież ciągle cię uczą, byś nie oceniał, jeśli nie znasz całej prawdy.
- Nie strzelaj, bo sam zostaniesz zastrzelony – Homiel przyznał mi rację i od razu Jego słowa skojarzyłam ze słowami Jezusa; kto mieczem wojuje, od miecza ginie.
- ……..
- Wiesz … Ta dziura w ścianie, to okno do Ich wymiaru, które zobaczyłam to mistrzostwo świata, a właściwie mistrzostwo kosmosu ! – mimo, że upłynęło trochę już czasu, stale mam to przed oczami.
- Nie mistrzostwo świata, a informacja.
Ciągle do tego powracam i dziękuję Im w duchu, że zdecydowali się mi to pokazać. Rzeczywiście to jest informacja i dowód dla mnie, że niczego nie robią bez sensu, a czynienie jedynie show to marnotrawstwo czasu i energii. Myślę, że gdyby nie to doświadczenie nawet mnie, jako świadkowi wszystkich wydarzeń byłoby trudno uwierzyć. Ta „informacja” uświadomiła mi coś bardzo istotnego. Niezmiernie łatwo, od strony technicznej, jest Im zlikwidować naszą „animację”. Przypominam sobie słowa Homiela, że ten świat ma swój czas i rozumiem teraz co miał na myśli. Mogą go wyłączyć w każdej chwili, a przesłona, która dzieli nasze światy jest bardzo cienka. To jest coś nieprawdopodobnego … Mówię o tym Piotrowi, a on tylko macha ręką …
- Widziałem to tyle razy … – i zrobił taką minę jakby widział razy sto.
Myśli Piotra krążą wokół NIP.
- Czuję od nich strasznie negatywną energię, muszą o nas gadać.
- …….
- Wiesz co zobaczyłem ? Homiel pokazał mi bombę głębinową, która wybucha.
- Siła rażenia będzie ogromna.
- Rozpoczął się mozolny proces, zatrzymać się tego nie da.
Po południu mecz Polska – Szwajcaria. Wygadałam się komuś jaki będzie wynik i nie byłam pewna, czy zrobiłam dobrze. Przyszło mi nawet do głowy, że przegramy jako kara za moje gadulstwo. Mecz to był prawdziwy horror. Bałam się podwójnie, że Homiel się nie sprawdzi i że jako drużyna przegramy. W trakcie meczu obgryzając ze zdenerwowania paznokcie męczyłam Piotra, by się dowiedział o wynik.
- Łatwo nie będzie.
I nie było !!! Do końca wynik nie był pewny, a wygraliśmy dopiero w karnych.
- Dzięki ci Homiel za te emocje, myślałam, że zawału dostanę !
- To była próba wiary dla ciebie.
Oooo nie, nie chcę już takich prób. Obiecałam to sobie, że się już nie wygadam.
Syn z pierwszych, większych zarobionych na rejsie pieniędzy postanowił kupić używany samochód. Dla Piotra to idealny pretekst, by móc szusować w internecie szukając czegoś dla niego właściwego. Te poszukiwania oczywiście szybko skończyły się na oglądaniu najnowszych modeli audi. Obserwowałam to z rozbawieniem i tylko czekałam z długopisem w ręku co powie Homiel.
- Co … Oglądasz audi ?
- Eeee … Tak sobie – odpowiedział zawstydzony jak rabuś złapany na gorącym uczynku.
- Tracisz czas.
- Piotr, ciesz się dawaniem.
- Nie mogę mieć ?
- Nie będziesz wiarygodny.
- I to jest jedyny powód ?
- Wystarczający.
- Widziałeś Ojca jak samochodem jeździ ?
- Kiedy dajesz, Pan Bóg jest w tobie.
- On lubi tę radość.
- To prawda, zawsze był boso … Fajny jest Ojciec.
Oglądaliśmy prognozę pogody. Nadchodzi lato i bardzo obawiamy się powtórki z poprzedniego roku, to znaczy niebezpiecznych i niebotycznych upałów. W naszym warszawskim mieszkaniu, usytuowanym tuż pod dachem w pewnym momencie temperatura sięgnęła 34 stopni ! Koszmar w dzień i koszmar w nocy.
- Homiel, zrób coś, żeby nie było gorąco. Zrób tak, żeby Bóg Ojciec się nie dowiedział – Piotr do Homiela z lekkim żartem.
I wtedy zdarzyło się coś nieeeeprawdopodobnego.
- Czegoś nie rozumiem …
- Prosisz Mnie o zmianę pogody i nie chcesz, żebym się dowiedział ?
W pierwszej chwili nie zrozumieliśmy co się dzieje, dopiero po chwili dotarł do nas sens tych słów. Z wrażenia herbata utknęła mi w gardle.
- Homiel … to Ojciec ?
Piotr nachyla się do mnie i pyta szeptem zestrachany. Zapomniał, że i tak wszyscy to słyszą. Chyba nigdy nie widziałam u niego tak okrągłych oczu ze zdziwienia. Mówiąc krótko i ja byłam zszokowana, bo od dawna zastanawiałam się, kim naprawdę jest Homiel. Na uspokojenie siebie zaczęłam szybko to analizować. Przypomniałam sobie lotem błyskawicy niektóre nasze rozmowy ….
- Posłuchaj, jeśli w każdym człowieku jest cząstka Boga, cząstka Jego „DNA”, to tym bardziej w aniele. Rozmawiając z Homielem jakbyś rozmawiał z Bogiem. Ojciec wie wszystko – być może mówiłam teraz od rzeczy, ale gorliwie szukałam jakiegoś wyjaśnienia.
- A może ma ważniejsze sprawy ? Ma przecież inne światy … – uspokoił się nieco Piotr.
- A skąd wiesz ?
Zamilkliśmy.
Dopisane 31. 03. 2017 r.
- Przeznaczeniem wiesz Kto jest – jest Bóg. Jeszcze raz przypomnę;
- Czegoś nie rozumiem… Prosisz Mnie o zmianę pogody i nie chcesz, żebym się dowiedział?
No i co mogę dodać…? Bóg Ojciec jest niesamowicie dowcipny i lubi być blisko ludzi. Homiel to rzeczywiście anioł wyższej rangi, ale Ojciec lubi bywać „Homielem”, a wtedy nasz anioł ustępuje miejsca. Już nic nie będzie jak do tej pory, ponieważ świadomość i niepewność z Kim akurat rozmawiamy… wprowadzi pewną ostrożność z naszej strony. Piotr mówi, że kiedy przemawia Ojciec… to wszystkie włosy stają mu dęba. Jeszcze rok temu sądziłam, że ciekawiej już być nie może, a to się okazuje, że ciekawiej to dopiero będzie…
Bernardino Campi Italian, 1522-1591 God the Father