My nie bijemy, My nie niszczymy.

09. 02. 18 r. Warszawa.

Na kawie byliśmy nieco później, ponieważ rano Piotr robił okresowe badania krwi.

• Bałem się, że mi krew nie skrzepnie przez brilique, ale normalnie zastygła.
• Czyli ten lek traci swoją funkcję i faktycznie nie musisz go już brać.
• Dobrze powiedział Homiel, że brilique to koniec cyklu.
• To zjazd na fali, resztki.
• Teraz wiesz, że w ubiegłym roku październik to był wypadek przy pracy ?
• Wiem. Jeśli według wizji pierwsza fala dotyczy serca i się właśnie kończy, bo zjeżdżasz z fali, to teraz czeka cię czas spokoju i potem następuje druga fala. Faktycznie to może być październik w tym roku.
• Zaczynasz ?!
• ……. – przerwał mi ostro przypominając o zakazie bawienia się w datowanie.
• Wczoraj kiedy patrzyłem w okno powiedział mi…
• Co tak patrzysz ?
• No patrzę tak sobie.
• Ciesz się, to ostatnie chwile spokoju.
• Chwila ! Uporządkujmy to. Dlaczego ostatnie ? – dopytuję.
• Optyka mu się zmieni.
• Ale dlaczego ?
• Bo coś zobaczy.
• Coś, czego nikt inny nie będzie w stanie zrozumieć.
• Słyszę znowu piosenkę „Wracać do Tomaszowa”.

Jechaliśmy autem do Szczecina. Piotr włączył radio, leciała jakaś stara piosenka...
-Lubię to..
-A Ja lubię "do Tomaszowa"....... - i w ten sposób przypomnieliśmy sobie wczorajszą rozmowę i piosenkę, którą Piotr ciągle słyszał w głowie.
-Fajnie było w Ustroniu. 
-Jak to wspominasz? 
-Fajnie. 
-To wpadniesz do Tomaszowa........ - kręcę z niedowierzaniem głową. „Tomaszów” symbolizuje spotkanie, ale jak, gdzie, kiedy?!
-Pan Bóg jest niesamowity. Przekonałem się po tym "Tomaszowie" – Piotr się zamyślił. 
-Dopiero!? 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/22/jesli-nie-zatrzymasz-tej-burzy-to-zamiecie-wszystko/ 

• Bliżej światła już się nie da.
• Czyli chcesz powiedzieć, że ten rok jest ważny ?
• Każdy jest ważny. Chcesz powiedzieć, że ubiegły był miałki ?
• … Absolutnie nie – zaskoczył mnie tym stwierdzenio – pytaniem.
• Hmm… Każdy jest ważny, bo każdy zbliża do Ojca – … i rzeczywiście tak jest.

Każdy rok to jakby rok nauki w szkole. Coraz więcej wiemy i mam nadzieję, że coraz wyżej idziemy.

• Homiel pokazał, że moją modlitwą Pan Bóg ręką dociska gacki do podłogi.

• A co będzie w przyszłym roku ?
• A kto to wie …
• Ty wiesz wszystko.
• Każdy szczegół wiele lat do przodu.
• To powiedz – śmieję się z bezsilności.
• A tak z darmo ?
• ……. – wszyscy się śmiejemy i nie chcę już wiedzieć co w zamian. Pewnie 10 modlitw na minutę.
• Do świąt nic nie będzie.
• O! Których ?
• Wielkanocnych i dodam, że w tym roku nic się nie zacznie.
• O! A potem ?
• Ta pseudo-stabilność odejdzie.
• Wierzcie, że chodzicie po cienkim lodzie, a setki aniołów trzyma ten lód od spodu.

---

10. 02. 18 r. Warszawa.

Dzisiaj sobota i dzień zaczęliśmy od „naszego krzyża”. Nie było nikogo, więc mogliśmy się pomodlić w ciszy i spokoju.

• Nic nie widziałeś? – już w samochodzie pytam Piotra, bo może jednak rozmawiał, a się nie przyznał.
• Nic a nic.
• Powiedział niedawno, że to jedno z naszych ostatnich spotkań i widać się sprawdza – westchnęłam szczerze żałując.
• Zawsze jest przy was.
• ……. – i znowu radość do mnie spłynęła.
• Ta fala się kończy, spływasz.
• Pokazał mi jak spogląda na coś w górę, wręcz zadziera głowę do góry.

• Jak ty sobie dasz radę ?
• No to pięknie… Nie ma co… – nie wiem, czy się bać czy cieszyć. Dać radę z czym?
• Jesteś w tym świecie, ale nie należysz do niego.
• Twoje prochy nigdy nie należały do tego świata.
• Chcesz wiedzieć co będzie dalej ?
• No chcę – Piotr niepewnie. Jeszcze wczoraj chciał, a teraz jakby się bał wiedzieć.
• Staniesz się bardziej mocny.
• Pamiętasz zęby, które widziała twoja córka ?

- Ale miałam sen! Dawno nie widziałam czegoś tak realnego. Śnił mi się tata. Siedział na ławce i czekał przed jakąś fabryką, laboratorium. Ja nie wiem co to było, ale jak z filmu sciencie fiction. Obserwowałam go z boku i widziałam, że miał zęby spiłowane na takie kikuty jak się szykuje pod implanty. Dopiero po czasie pokazali, że zrobili dla niego nakładki na zęby, takie tytanowe. Świeciły się jak diamenty i te postacie powiedziały ( nie widziałam ich!), powiedziały tacie, że te nakładki są robione dla niego i teraz będzie już on nie do zniszczenia. Tata w szoku spojrzał, wielkie oczy zrobił i tylko powiedział „o ja pierdzielę!”… hahaha, a ja się obudziłam. Zęby przygotowywał mu mężczyzna w białej szacie do ziemi, miał białą maskę na twarzy i siwe włosy. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/14/4255/

• Właśnie ci je wstawiają.
• Jak ja to wszystko udźwignę ?
• A skąd wiesz co masz do udźwignięcia ?
• Homiel, w jakim stanie jest moje serce ?
• Twoje serce? To już nie jest twoje serce, jak i twoja firma.
• Wtedy na stole ty zmarłeś.
• Teraz twoje biologiczne serce należy do Ojca.
• Pilnuje ciebie i naprawia… Mały.
• O Boże! Z Ojcem rozmawiam! – Piotr się zorientował i to go bardzo wzruszyło.
• Mam Ja się z tobą. Przy tobie się nie nudzę.
• Pamiętasz jak spytałeś Mnie o życie tej kobiety ?

-Dlaczego ona znowu choruje? – spytał się Ojca… ot tak… po prostu. 
-Nie możesz jej zostawić? – … zamurowało mnie. 
-Dlaczego prosisz o nią? Skąd wiesz, czy jest dobra? 
-Powiedziano mi. 
-Dlaczego mam ją zostawić? Nawet jej nie znasz…? 
-Jeśli jej nie zabiorę, zabiorę kogoś, kogo nie znasz. 
-Rachunek musi się zgadzać. 
- ... Zobaczyłem wagę z dwiema szalami, na jednej jakieś murzyńskie dziecko, a na drugiej Alicję – Piotr opowiada, a ja zapisuję. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/09/13/dlaczego-mam-ja-zostawic-nawet-jej-nie-znasz/

• Wiesz dlaczego cię naprawiłem ?
• … ???
• Ja wiem dlaczego.
• Zrobisz to co masz zrobić. To jest powód.
• Wiesz po co masz sąd ?
• Dla równowagi.
• My nie bijemy, My nie niszczymy.
• Robimy tak, że sami odchodzą.
• …….. – to prawda! Przelatuję w głowie po wszystkich naszych „wrogach” i okazuje się, że poodpadali sami. Sami zdecydowali o odejściu.
• Ty to masz farta ! – wyrywa mi się szczerze. Czuję wielki podziw.
• Przez duże „F”.
• Nie jedź za szybko, bo z tyłu trzęsie.
• …….. – spojrzeliśmy na siebie jednocześnie i dopiero po chwili zaczęliśmy się śmiać.  Zreflektowaliśmy się, że Ojciec musi siedzieć z nami w aucie.  Ta świadomość sprawiła, że baliśmy się odezwać.

---

Wieczorem. Piotr poszedł wykonać egzorcyzmy, a gdy wrócił…

• Ojciec przerwał mi modlitwę i nakazał mi powiedzieć…
• Pan Bóg jest moim obrońcą, nie będę się lękał tego co może zrobić mi drugi człowiek.
• Gdy to powiedziałem rzekł…
• I jeszcze raz.
• Więc powiedziałem jeszcze raz.
• I jeszcze raz.
• W sumie mówiłem 6 razy jakbym miał zapamiętać na zawsze.

---

---

Dopisane 30. 10. 2018 r.

• Wielkanocnych i dodam, że w tym roku nic się nie zacznie – zdążyłam o tym zapomnieć i faktycznie choć ten rok jest ważny, to na szczęście nie obfituje w wydarzenia na miarę zawału.

---

• My nie bijemy, My nie niszczymy. Robimy tak, że sami odchodzą – ktoś mnie spytał co się dzieje z naszą sąsiadką, panią prokurator – „śpiewaczką”. Właśnie dowiedzieliśmy się, że się wyprowadza. Mocny dowód na prawdziwość tych słów.