16. 12. 17 r. Warszawa.
- Miałem dziwne widzenie dzisiaj. Przemawiałem do ludzi, którzy nie wierzyli. Mówiłem …
- Nie musisz wierzyć, ale kiedy jesteś czystego serca, to już wierzysz, bo twoja dusza wierzy, a twoja świadomość jeszcze nie wie.
- …….. – zrobiłam oczy, bo to coś niezwykłego jak na Piotra.
- Wśród tych ludzi byli homoseksualiści. Pokazałem im cały tort, który był pyszny, ale jeden kawałek zabrał im diabeł.
- Oddałeś ciało diabłu, ale dusza należy do Ojca. Jeszcze wiele razy się narodzisz, byś odebrał to, co twoje, odebrał swoje ciało od diabła.
- …….. – znowu spojrzałam na Piotra, bo to kompletnie jak nie on.
- Prawdę mówiłeś. To jest odnajdywanie drogi.
Opowiadał mi o tym jadąc autem, a jechaliśmy do kina na seans o 10 rano. Piotr zmienił wyjątkowo harmonogram dnia i zamiast do „naszego krzyża” zadecydował pojechać najpierw do kina. Przyznam, że fatalnie się z tym czułam. Miałam wyrzuty sumienia, że nam się priorytety pomieszały … Jadąc co rusz hamowaliśmy, ponieważ zatrzymywały nas czerwone światła i to dało mi do myślenia.
- Jedziemy do kościoła – na kolejnym czerwonym świetle powiedziałam twardo.
- A kino ?
- Później !
Skręciliśmy i 15 minut później byliśmy już w kościele. Ledwo doszliśmy do „naszego krzyża” …
- Wczoraj nie odmówiłeś modlitwy – …. powiedział Jezus i zrozumiałam, że już na nas czekał.
- No nie… – Piotrowi się głupio zrobiło.
- Nie martw się.
- Ja odmówiłem za ciebie.
- …… – Piotr spojrzał na mnie prawie rozpaczliwie i poczuł się jeszcze gorzej.
- Kiedy ty nie dasz rady, Ja zawsze będę odmawiał za ciebie.
- Nie zostawiaj ludzi samych … – … bez modlitwy.
- Kiedy ty nie możesz, zastąpię cię i zrobię za ciebie, żeby było, co ma być.
- ……. – Piotr odwrócił głowę mocno się wzruszając. Musiał coś zobaczyć, ale nie chciał powiedzieć.
Notowałam wszystko na bieżąco, by nie pomylić żadnego słowa, a on ciężko tylko wzdychał czując się winny. Podszedł do metalowej półki ze świeczkami, aby jedną zapalić, a gdy zapalił zaczął szukać z kolei pieniędzy, aby wrzucić monetę do kościelnej skrzynki. Macał się po każdej kieszeni w poszukiwaniu …
- Nie musisz płacić. Jesteś u siebie, w domu.
- Będziesz Nas bronił, bo ty jesteś Nami, a My tobą.
- Bronisz siebie, bronisz Nas.
- …… – znowu się wzruszył tak bardzo, że tylko łzy mu ciekły po policzkach.
- Zobaczyłem obraz … – powiedział po chwili.
- Jezus wziął mnie pod ramię i szliśmy blisko jak bracia, z każdym krokiem ten obraz się zlewał i staliśmy się jedną osobą.
Słowa Chrystusa i moje pisanie przerwały trzy kobiety, które weszły do kościoła. Pokręciły się pod krzyżem i poszły dalej.
- One tylko przejdą i wyjdą, a wy jesteście.
- Wczoraj odmówiłem za ciebie modlitwę.
- Kiedy ty nie dasz rady, Ja to zrobię za ciebie.
- Zawsze to robisz ?
- Zawsze.
- W drogę pójdziesz.
Niezmiernie rzadko zdarza się, aby Jezus mówił tyle naraz i to była tak niezwykła sytuacja, że nie chciałam wychodzić z kościoła. Pojawiła się jednak większa grupka osób, więc uznaliśmy, że to koniec lekcji i wyszliśmy. Wychodząc zaczęłam robić Piotrowi wyrzuty …
- Nie modliłeś się wczoraj ?!
- Nie miałem siły. Przyłożyłem głowę do poduszki i zrobiłem na leżąco, ale zasnąłem …
- … Może modliłem się z 5 minut … Chrystus jest niesamowity … Pomodlił się za mnie …
- Uwaga ! Będę zgryźliwy – zaczął Homiel.
- Ty zawsze masz jakieś problemy.
- …….. – i mimo całej powagi śmiać się mi się chciało, bo to prawda. Piotr wiele się modli, ale też wiele robi, by się nie modlić.
Pojechaliśmy do kina na późniejszy seans, na 12. A ponieważ mieliśmy sporo czasu, poszliśmy oczywiście na kawę. Rozmowa w kościele bardzo emocjonalnie na Piotra wpłynęła, nie odzywał się przez dłuższy czas. Nie zmuszałam go do zwierzeń, bo sama nad tym wszystkim co się stało głęboko rozmyślałam. Ciągle mam wrażenie, że nie spełniamy oczekiwań Nieba … Że jesteśmy za słabi, za ułomni i w ogóle … To jakaś pomyłka …
- To będą pierwsze święta bez Edzia – Piotr w zadumie.
- Tak myślisz ?
- Będzie ?
- Tam gdzie Krysia, tam i on.
- Edziu jeszcze posiedzi, a nawet postraszy.
Zaczęłam się śmiać, bo faktycznie straszy. Ostatnio złapał Krysię w pół, gdy wychodziła spod prysznica. Oczywiście prawie zaczęła krzyczeć wniebogłosy, ale widocznie było za ślisko i ją pilnował. I druga dobra wiadomość w tym krótkim zdaniu… Jeśli Edziu jeszcze posiedzi to i Krysia jeszcze trochę pożyje, ponieważ odejść mają razem.
- Przestań ciągle pisać ! – Piotr się wkurzył, że bezustannie notuję.
- Ma rację. Niektóre słowa znikną w pożodze czasu.
- Ja też mam zeszyt i notuję.
- A co notujesz ? – pytam i ciekawość mnie zżera.
- Dla Nas to też nauka.
- …. Hmm…. Co chcesz na prezent na święta ? – pytam Piotra.
- Pióro mi się kończy.
- To ci kupię – i cieszę się, że prezent będę miała z głowy.
- Ale nie wiesz jakie, takie dobre to kosztuje z 2 tysiące złotych.
- … ?!!! … A długopis nie łaska ! – wkurzył mnie.
- Ma Piotr kupić sobie pióro Homiel ? Ciężko pracował i zasłużył sobie ?
- Robił to, po co przyszedł.
- Nie przyszedł tu po delikatesy.
- Delikatesy ma na Górze.
- Nie przyszedł tutaj zabawiać się w pisanie piórowego.
- Kupię sobie po cichu … – Piotr już kombinuje.
- Po cichu też nie dasz rady, będę widział.
- Czy wiesz czym jest twoje pióro ?
- Tym samym czym pchełka na śniegu przed 300 lat w ułamku sekundy.
- Tak nieistotne dla was ? – śmieję się.
- Dla ciebie. Musisz być odporny i musisz wszystko widzieć.
- ….. – Piotr kiwa ze zrozumieniem głową, ale nie jestem pewna, czy się z tym zgadza.
- Co zobaczyłeś pod krzyżem ?
- Hmm… Zakonnicę, która przytulała się do stóp Chrystusa, na szaro była ubrana.
- Tym krzyżem opiekują się właśnie takie zakonnice, może dlatego… ?
- … Wiesz, że jak wołam w modlitwie Michała to przychodzi ? – zmienia temat.
- Każdorazowo.
- Nie jest wkurzony za to ? – Piotr dalej.
- Nie. Czeka.
- … ???!!! …
- Oooook. Jeśli ty jesteś z Góry, to kim jest dla ciebie Michał ? – pytam.
- Przyjaciel.
- A Gabriel ?
- Nie dziel ich na imiona, bo wszyscy pochodzą od Ojca.
- Nie dziel. Są tak jak rodzaj ludzki od Adama i Ewy.
- Aha … Wszyscy są równi …
Podczas seansu … Piotr w pewnej chwili stuka mnie w łokieć …
- Wiesz co mi powiedział Ojciec ?
- Ty nic nie musisz mieć, tylko być.
- Wszystko, co masz, to Ja ci daję.
- Nie szukaj, żeby mieć.
