05. 06. 16 r. Warszawa.
Rozsiedliśmy się wygodnie na kanapie nie licząc nawet na rozmowę. Byliśmy zbyt zmęczeni podróżą do Warszawy.
- Wiesz, że ludzie się dziwią, że z Homielem rozmawiamy tak normalnie ? Większość przekazów jest,… jakby tu powiedzieć…., bardzo niebiańskich, trudno się je czyta i przez to czasami są dość zniechęcające.
- Dajecie wiedzę typu causal.
Causal – zwykły.
- Dlaczego tak zwykle ?
- Chleba naszego powszedniego daj nam Panie.
- Czy gdybyś znała prawdę tak do końca, rozmawiałabyś z Nami ?
- Chcesz powiedzieć, że to co wiemy to namiastka ?
- Jeszcze bardzo daleko do namiastki.
- Zagłąb się w to, co już wiesz.
- Nie oczekuj zwycięstwa tylko walki do końca.
- Póki jest jajo, póty jest walka.
Homiel oczywiście miał na myśli wizję z jajem, które nieustannie rodzi Zło. Nawiązanie do tej wizji, bardzo sugestywnej i czytelnej zawsze powoduje, że zagłębiamy się w swoich myślach i znowu zastanawiamy nad całym sensem walki dobra ze złem. Ten drugi, mroczny świat jest bardzo realny.
- W piekle widziałem przeróżne diabły, wyglądają jak hybrydy czegoś z czymś … Ohydztwo – Piotr wzdrygnął się na samo przypomnienie.
- Czy wielkość ma znaczenie ? To jakaś hierarchia ? – spytałam.
- Nie wielkość, pochodzenie jest ważne.
- Czy upór jest złem ?
- To zależy …
- A konformista ?
- To nie z naszego regionu słowo. My w układy nie wchodzimy.
Przypomniałam sobie ks. Glasa odpowiadającego podczas rekolekcji na pewne pytanie, które i mnie dręczyło. Ktoś prosił o wyjaśnienie dlaczego podczas modlitwy ziewa. A już myślałam, że zdarza się to tylko mnie. Niemal za każdym razem podczas modlitwy, zwłaszcza o 15.00 chce mi się niemiłosiernie ziewać. Pytanie wydaje się dość śmieszne, ale Ks. Glas potraktował je bardzo poważnie. Powiedział, że za to są odpowiedzialne „diabły śmierci”. Pierwszy raz spotykam się z takim określeniem, więc pytam Homiela ….
- Czy są takie ?
- Po pierwsze diabły zawsze chcą przeszkadzać.
- Jest modlitwa od siebie i nie od siebie.
- Kiedy jest od siebie, nikt nie jest w stanie ci przeszkodzić.
Czyli jeśli ciągle chce mi się ziewać to znaczy, że nie modlę się od siebie, nie daję z siebie wszystkiego ? Trzeba uderzyć się w pierś uczciwie i coś z tym zrobić.
Prowadziliśmy rozmowę jednocześnie oglądając TV. Akurat podano informację, że ktoś zginął na drodze w wypadku.
- Zobacz … Chwila, moment i nie ma człowieka …
- Chwila, moment i wszystko przemija.
I znowu pokiwaliśmy głową ze zrozumieniem zastanawiając się nad jego słowami. Jeszcze na długo przed erą Homiela mając gorsze w życiu dni pocieszałam samą siebie słowami; wszystko kiedyś przemija.
Piotr zaczął się macać po brzuchu sprawdzając w ten sposób stan swojego otłuszczenia.
- Nie mogę schudnąć …
- Nie dziwota, za dużo słodyczy wcinasz.
- Co to za duchowny opasły… Myśli o brzuchu, czy myśli o duchu ?
- Ale ci dogadał – roześmiałam się.
- A wiesz co On mi mówi od dawna ?
- Schudnij, będzie łatwiej ciąć.
- Ciąć … ?! – zrobiłam wielkie oczy. To brzmi jak ostrzeżenie.
Nasza rozmowa zeszła na dotychczasowe znaki, jakie dostawaliśmy od Góry …
- Czy dostanę jeszcze jakieś zdjęcia, znaki ? – spytałam, bo nigdy nie mam dość …
- A co widziało troje dzieci, a co ty widziałaś ?
Wow… Tego się nie spodziewałam. Homiel przyrównał nasze doświadczenia do trójki z Fatimy. Nie sądziłam, że kiedykolwiek będzie można to porównać. Wydawało mi się, że Fatima to już zupełnie inna liga.
- Co widziałam ? Znak Ducha świętego i Chrystusa …
… i przypomniałam sobie mgnieniem błyskawicy wszystkie inne dotychczasowe zdarzenia, m. in. dziurę w ścianie do innego świata, co wydaje się maksymalnie nieprawdopodobne, a które ciągle mam przed oczami. Kiedy zdarzają mi się w przypływie rozsądku chwile zwątpienia, wtedy jak bumerang staje mi przed oczami właśnie to kwadratowe okno i wylatujący z niego czarny ptak … To wspomnienie to jak otrzeźwienie w zimnej, źródlanej wodzie, że wszystko co się dzieje, dzieje się naprawdę. http://osaczenie.pl/wp/2016/05/02/prawda/
- Czyja ręka pokazała …. ? – Homiel pokazał pstryknięcie palcami. Przypomniał nam tym samym niesamowitą chwilę. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/10/07/wypelnia-sie-proroctwo-to-co-zostalo-zapisane-sie-wypelni/
- To nie twoja Homiel ? – zdziwiliśmy się oboje natychmiast, ponieważ do tej pory byliśmy pewni, że był to On.
- Moja jest znacznie większa, do miecza stworzona.
- ….?!
- No to jaka była ta dłoń ? – pytam już Piotra, by ją opisał jeszcze raz ze szczegółami.
- … Raczej damska, biała, smukła, długie palce, przepiękna, taka eteryczna …
- Jeśli Homiel nawiązuje do Fatimy … W takim razie to może być Maryja ? – spytałam niepewnie, bo zgłupiałam w tej chwili.
- …….. – Piotr się osunął nieco na kanapie z wrażenia …
- Jak mi tak wszystko pokazujecie, to słaby się robię.
- Do mocarzy nie należysz – zaśmiał się Homiel.
- ………
- Ten świat to świat Chrystusa, On oddał męczeńską śmiercią życie.
Nie zdziwiło mnie zakończenie tej rozmowy, ale nasunęło mi się natychmiast pytanie. Ten świat to świat Chrystusa… w takim razie co z innymi światami ? Chciałam o to spytać, ale Piotr był tak skołowany odkryciem dokonanym przed chwilą, że chciał zmienić temat.
- Jak idzie ci pisanie na forum ? Dalej cię atakują ?
- Trochę się to uspokoiło ostatnio, ale mam wrażenie, że to tylko cisza przed burzą.
- Nie bierz wszystkiego do siebie, co piszą.
- Trwaj w tym, co piszesz.
- Czy gacki słyszą myśli, czy nie ? Ks. Glas twierdzi, że nie.
- Zawsze bądź czujna.
- Nie bój się, jeśli myśli są czyste.
- Ale jeśli będą ciągnąć, to pomódl się.
- Homiel… Trzeba przyznać, że Wasze wychowywanie jest dość twarde i brutalne nawet.
- Ziemia to pole bitwy, więc nie oczekuj pudrowania noska.
- Wszędzie tak jest ?
- Nie … Tylko nie pytaj gdzie jest, bo zemdleję – żartobliwie uprzedził właśnie moje pytanie, które miałam w myślach.
- A gdzie nie ma ? – spytałam śmiejąc się nie dając za wygraną.
- Zaraz zemdleję – i też się zaśmiał.
- To może przestanę pisać, myśleć o Was wystarczy ?
- Z całym szacunkiem, ale nikt nie będzie wiedział o twoich myślach.
- Ja nie napiszę, a ty nie usłyszysz.
- Piotr usłyszy, a nie napisze.
- Kiedy Ola usłyszy i napisze, straci kontakt ze światem rzeczywistym.
- …… – potrzebowałam chwilę, by to przemyśleć.
- Ale kiedy Piotr odejdzie, skończy się wszystko. Słuchanie, pisanie, uczenie.
- Zaufaj autorowi – czyli Ojcu….
- Z niektórymi sprawami trzeba wyjść z ukrycia.
- … Pokazał mi sześcian z przezroczystymi ścianami, a ten sześcian jest otoczony brązowym skorodowanym łańcuchem. Łańcuch pęka i sześcian się rozrasta do niebotycznych rozmiarów, wtedy ten sześcian jest otoczony niebieskim łańcuchem, na nowo wykutym.
- Dotyczy to zmian w naszym życiu ? Skorodowany łańcuch, czyli stare, dawne życie i nowy, niebieski, czyli nowe życie, nowy etap.
- Ostatnie ślady sądu, a potem zmiany.
- Dostajesz wolność, ale pamiętaj, że tam daleko też jest łańcuch.
Rozbawił mnie ten „łańcuch daleko” i wcale mnie nie zdziwił. Piotra ze względu na jego niesubordynowanie, nieokiełznanie ciągle trzeba trzymać na krótkiej smyczy. Jest w przezroczystym sześcianie, czyli widzi wszystko, ale jednak jego działania są ograniczone. Niedługo pojawi się większy sześcian, niby więcej możliwości i wolności, ale ciągle jednak pod kontrolą. Jakie to mądre …
- Pokazał mi Ojca patrzącego na mnie najpierw ze zdenerwowaniem, a potem płaczącego ze szczęścia. Jego dwie twarze. Przywołał mi obrazek z parapetu; chłopca i starszego mężczyznę.
- Ten chłopiec to ty.
- Ten mężczyzna to nauczyciel twój, więc wiesz co masz robić.
Dopisane 15. 03. 2017 r.
- Nie oczekuj zwycięstwa tylko walki do końca. Póki jest jajo, póty jest walka – pisząc blog jednocześnie studiuję książkę „Słowo pouczenia” Alicji Lenczewskiej. Mam czasami wrażeniem, że Jezus poprzez jej słowa przemawia także do mnie, ponieważ niemal na każde poruszane tu zagadnienia znajduję tam odpowiedź. Czym jest Zło i po co jest Zło.
- Ten świat to świat Chrystusa, On oddał męczeńską śmiercią życie – Planeta Ziemia kryje w sobie tajemnicę, której żadne ciało niebieskie nie dorównuje. Jezus wyraźnie sugeruje, że istnieją inne planety, inne światy.
- Schudnij, będzie łatwiej ciąć – Homielowe prorokowanie sprawdziło się w 100 % kilka miesięcy później.