08. 01. 18 r. Warszawa.
Nasze wynajmowane mieszkanie w Warszawie jest częścią większej całości. To znaczy przed wojną było wielkim apartamentem, a po wojnie zostało podzielone na cztery pomniejsze mieszkania, przedzielone cienką ścianą. No właśnie, ta nieszczęsna cienka ściana, która pozwala słyszeć, co dzieje się obok.
- Już mam dosyć tego mieszkania – mówię.
- Już za minutkę, już za chwilę, piątek z Pankracym, tralala – zaśpiewał.
- To tralala mi się nie podoba – śmieję się.
- Dlaczego ? Ładne zakończenie.
- Brzmi jak „czekaj tatka latka”.
- Ale będziesz szczęśliwa.
- A nie jest przy mnie ? – Piotr.
- Tak, zwłaszcza wczoraj – … a wczoraj pokłóciliśmy się straszliwie.
- Jestem gotowa na przeprowadzkę.
- Co ty na to Homiel ? – Piotr.
- Przyjęto.
- Przyjęto co ?
- Przyjęto przeprowadzkowo.
- Daj spokój, niczego się nie dowiesz – mówię do Piotra śmiejąc się …. – a potem się zamyśliłam.
- Czy ty nie widzisz jak On z nami rozmawia ? Homiel tylko udaje … On jest jak profesor, nagina się do nas, abyśmy czuli się swobodnie.
- Tyle komplementów naraz ? Dawno się nie nasłuchałem, jestem czerwony.
- No to powiedz … – już korzystam z sytuacji.
- Wytłumacz tak po ludzku … Jak Ewangeliści mogli zapamiętać słowa Jezusa po kilkunastu latach i je zapisać ? Kiedy my nie pamiętamy już po kilkunastu minutach ?
- Skąd znasz słowa modlitwy „Ojcze nasz” ?
- Od rodziców – odpowiadam zaskoczona.
- A oni ?
- Od swoich.
- A oni ?
- No wiadomo, ale te słowa są zapisane w Biblii, czyli mieli do czego sięgać …
- Tak dojdziesz do źródła …
- Czyli ktoś je na bieżąco spisywał !
- Już ci powiedziałem.
- Rozumiem… – i poczułam się jakbym dokonała odkrycia stulecia.
Modlitwa została spisana i potem przekazywana z pokolenia na pokolenie. Tak było też z Ewangelistami, ktoś zapisywał słowa Jezusa ( naukowcy nazywają to źródłem Q) i przekazywano je dalej.
Wieczorem. Oglądamy TV. Podano informacje, że pan Petru zakłada jakieś nowe stowarzyszenie „Plan Petru”. Piotr się krzywi na sam jego widok …
- Jakie ma szanse ?
- Jak mrówka przy słoniu.
- ……… – uśmiałam się.
- A ta zmiana jest dobra ? – w rządzie jest zmiana ministrów, usunięto ministra Macierewicza.
- Cwana. Kanclerz za tym stoi.
- …….. – spojrzeliśmy na siebie gwałtownie.
Piotr wczoraj tłumaczył mi, że kiedyś Lech Wałęsa powiedział o Kaczyńskim, że to „kanclerska głowa” i był to wtedy komplement, w co trudno teraz uwierzyć.
Siedzimy cicho myśląc, że strach się odezwać, bo wszystko jest słyszane …
- A co tam w Niebie słychać ? Coś nowego ? – nie wytrzymałam długo.
- Wszystko po staremu.
- Hmm … Ciekawe, czy to źródło przetrwało… – przypomniałam sobie o słowach Homiela dot. źródła Q.
- Coś przetrwało.
- … ???! …. Zobaczyłam bibliotekę w Watykanie … Tam musi coś być.
Piotrowi przypomniała się wizja ze śmieciami. Mówił o niej z takim samym przejęciem jak wtedy, gdy zobaczył ją po raz pierwszy.
Szliśmy razem z małym chłopcem, blondynkiem, po ubitej drodze, ja trzymałem go za rękę z jednej strony, a ty z drugiej strony. W prawym ręku trzymam wiaderko, a w nim cały swój dobytek i dokumenty. Przed nami widzę stojącą wywrotkę, pełną śmieci, wielka góra śmieci na wozie była po tysiąc więcej warta niż to, co mam w wiaderku. Podeszliśmy do auta, które było włączone, przerzuciłem z wiaderka wszystko na pakę, wrzuciłem też tam ciebie, potem chciałem rzucić też chłopca, ale nie mogłem. Nie mogłem oderwać go od ziemi, a ponieważ do auta wsiadał właśnie kierowca (w niebieskiej koszuli)… to go zostawiłem. Wskoczyłem na pakę i usiadłem koło ciebie, nie chciałem zwracać uwagę na tego chłopca, patrzyłem wszędzie, byle nie na tego chłopca. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
- I co Mały… Będziesz płakać, że zostałeś sam ? – przerwał mu Bóg Ojciec.
- Nie jestem sam, jestem z Tobą – odpowiedział zaskoczony.
- … Zobaczyłem lekki uśmiech…
- …….. – wiercę się na krześle bojąc się zadać pytanie.
- Ojcze, ale według tej wizji to ja też zostanę sama.
- Od momentu, kiedy przyszłaś na ten świat, nigdy nie byłaś sama.
- To samo z Piotrem – pomyślałam.
- Nie jesteś w stanie zrozumieć odczuć, które będą.
Piotr poszedł się pomodlić. Wrócił godzinę później …
- Podczas modlitwy Jezus się przyłączył, powiedział …
- Zaprawdę powiadam ci bracie … Ujrzysz światłość Ojca Naszego…
- … I przyłożył Swoje ręce do moich rozpostartych rąk.
- Widziałeś Jezusa ? – ucieszyłam się.
- Poczułem …. – Piotr się wzruszył i ja się wzruszyłam, jakbym sama tego doświadczyła.
- Jaaa ?! Taki gł…. – nie dokończył, a chciał powiedzieć „głupek”.
- Nie mów tego, co chciałeś powiedzieć.
- Bo nie jesteś tym, kim chciałeś powiedzieć.
- Co Ojciec da, to przyjmę.
- I to jest bardzo bliska chwila.
09. 01. 18 r. Warszawa.
Przygotowuję tekst na blog i waham się, czy pisać o słowach;
-I zesłał Ojciec Henocha na ostatnią chwilę. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/01/11/i-zeslal-ojciec-henocha-na-ostatnia-chwile/
- Nie wiem, czy mogę to pisać. Spytaj się Homiela.
- Pisz, co czujesz.
- Tak niewiele czasu zostało do godziny W.
- A wiesz co to godzina W ?
- To hasło na rozpoczęcie powstania warszawskiego – Piotr.
- Chodzi o samo „powstanie”.
Dopisane 26. 09. 2018 r.
- Cwana. Kanclerz za tym stoi – no to może trochę o bieżącej polityce tym razem. Słuchając wypowiedzi polityków z prawej i lewej strony wychwytujemy czasami słowa, które powodują, że szeroko się uśmiechamy.
Bo gdy rozmawiamy z politykami innych partii, zwłaszcza PO czy PSL, to zawsze można usłyszeć od ich przedstawicieli: „Jakie oni mają szczęście. (!) Gdybyśmy my mieli taki wzrost w gospodarce, jak rządziliśmy… A mieliśmy światowy kryzys”. http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/573629,polityka-i-gospodarka.html
Co znaczy słowo szczęście, przypadek, zbieg okoliczności ? Tylko jedno… obecność i działanie Boga. Pytam się wczoraj…
- Jak długo potrwa ta hossa jeszcze? – … gdyż nic nie trwa wiecznie…
- Najlepsze przed nami.
Od razu zaznaczę, że nie musi to dotyczyć gospodarki. Jak to Niebo… Może dotyczyć to duchowości, rozwoju chrześcijaństwa, społeczeństwa, bezpieczeństwa, nawet polityki. Jeśli jednak weźmiemy pod uwagę, że ludzie mają tu wracać znaczy, że faktycznie najlepsze przed nami.
- Coś przetrwało – Źródło Q, Ewangelia Galilejska (od niemieckiego Quelle – źródło) – hipotetyczny dokument wczesnochrześcijański, spisany w języku greckim przed ukształtowaniem się Ewangelii Nowego Testamentu, być może w Galilei w latach 50. Z dokumentu mieli korzystać autorzy Ewangelii Mateusza i Łukasza pisząc swoje Ewangelie. Uczeni, którzy opowiadają się za istnieniem źródła Q, podejmują próby jego rekonstrukcji. Źródło Q – jeśli w ogóle faktycznie istniało – nie zachowało się.
Według niektórych źródło Q miało posiadać formę zbioru wypowiedzi (tzw. logiów) Jezusa Chrystusa. Na korzyść tej tezy przemawiałaby odkryta w 1945 roku w Nag Hammadi koptyjska Ewangelia Tomasza, która potwierdziła istnienie gatunku literackiego zbioru logiów. Nie brak jednak głosów opowiadających się za narratywną formą dokumentu. https://pl.wikipedia.org/wiki/Źródło_Q
ŁK 1 Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, 2 tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa.