07. 02. 17 r. Warszawa.
Miałam rano do załatwienia sprawę w szpitalnym laboratorium, więc pojechaliśmy tam razem, a po wszystkim razem udaliśmy się na kawę. Być może pod wpływem szpitala Piotr zaczął bardzo uporczywie rozpamiętywać swoje przeżycia związane z przebytym zawałem.
- Kobieta patrzyła na monitor i ciągle nie mogła uwierzyć, że żyję… Pana tu nie powinno być!… Ciągle mówiła… To samo Kowalewski… Ale ma pan szczęście, 15 minut i po wszystkim…
- 15 minut ? – dociera do mnie w końcu ta prawda …
- Dlaczego usłyszałeś nie zabiegaj o łaskę, skoro już ją dostąpiłeś ?
- Dlaczego ?
- To ma drugie dno.
- No to wyjaśnij …
- Niech nam komputer wyjaśni – i kiwnął głową na mnie …
- Ja mam wyjaśnić ?! – zdziwiłam się.
Do dzisiaj myślałam, że dar widzenia, słyszenia samego Ojca to największa łaska jaka jest możliwa. Tylko, że już o tym rozmawialiśmy, a teraz Homiel sugeruje, że za tym kryje się drugie dno ?
- Homiel, daj jakiś trop, bo nie wiem czego się złapać – mówię do Niego. Obawiałam się, że jak już mi zadał zagadkę, to będę o niej myśleć pół dnia, dopóki jej nie rozwiążę.
- …. Wiesz co mi pokazał ? Jeszcze raz wizję jak fala mnie wyrzuciła w przestrzeń i lecę w powietrzu … Tak jakby to ten lot był najważniejszy, a nie płynięcie.
- Hmm … Kiedy lecisz, to nie jesteś ani na lądzie, ani w niebie, jesteś pomiędzy, tak jakbyś zawisł pomiędzy życiem a śmiercią …
- Jak leciałem straciłem świadomość, nawet w tej wizji to czułem.
- To ciekawe … Homiel mówi, że to ma drugie dno … Ciekawe … – głęboko się nad tym zastanawiałam …
Zbliżała się 10.00, musieliśmy więc naszą kawę szybko zakończyć. Idąc do auta dostałam olśnienia. Napełniło mnie uczucie, że już wiem.
- Niedawno powiedziano do ciebie Eliaszu, a ja powiedziałam, że jesteś jak Eliasz. A wiesz, że Bóg Ojciec pozwolił Eliaszowi wrócić do Domu ? Na chwilę ? Tobie też to mówią … Może to jest to drugie dno ? To jest ta łaska, drugiej takiej szansy nie będzie ?
- Co za bzdury … – Piotr się żachnął.
- Czyżby ? – pomyślałam …
Wieczorem.
- Baaardzo mi nie smakowała dzisiejsza kawa, grzęzła mi dosłownie w gardle i nie mogłam jej przełknąć – przypomniałam sobie.
- Cywilizacyjny śmieć.
- Taaak ? W takim razie ja już tam nie będę pić, a ty jak chcesz to pij – Piotr do mnie.
- Dlaczego chcesz truć Olę ?
- …… – i pokazał jak ktoś do kawy dosypuje proszek.
Pewnie to symbolika, ale przestaje mnie dziwić moja niechęć do tej kawy. Zdecydowanie musimy znaleźć inną kawiarnię.
Przeczytałam na Facebooku komentarze pod artykułem, który dotyczył opętania demonicznego. Kiedyś zapewne bym zareagowała, ale dzisiaj przyjmuję to ze zrozumieniem, bo nie każdy ma świadomość, a na rozmowę z kimś nie mającym świadomości szkoda już mi i nerwów i czasu.
- Ludzie się śmieją, że diabeł może mieć kopyta, choć sam wiesz, że niektóre z nich faktycznie je mają – mówię do Piotra.
- Dlaczego oni przybierają takie dziwaczne formy ? – pytam Homiela.
- Są różni.
- Hmm … To prawda, różnie ich widziałem – Piotr pokiwał głową ze zrozumieniem.
- No to opisz …
- Mam inne sprawy na głowie, muszę zadzwonić do Cisowskiego … Ciekawe co mi powie …
- To, co musi.
- A co musi ?
- To, co powie.
- A jak będzie spóźnienie w operacji, przesunięcie ?
- Dla ciebie spóźnienie, dla innych zaplanowane.
Homiel mnie rozbawił. Nie da się w żaden sposób pociągnąć więcej Go za język, więc przestaliśmy pytać. Długo jednak nie wytrzymałam w tej ciszy.
- O czym myślisz Homiel ?
- Ja nie myślę, Ja rozważam.
- Doooobrze, to co rozważasz ?
- Którą gałąź wybierzecie ?
- ……?
- Gałąź ?
- Drogę, wybór – tłumaczy Piotr.
- Przecież nie mamy już wyboru – ja na to.
- Zawsze macie.
- …. Wiesz co pokazał teraz ? Pokazał jak nasza droga rozgałęzia się na dwie strony, my wybieramy lewą, a Oni prawą, potem znowu wybieramy lewą, a Oni prawą i tak kilka razy aż w końcu i tak, co wybraliśmy łączy się z tym, co Oni wybrali.
- …… – roześmialiśmy się oboje głośno.
- I tak zawsze wychodzi po Ich myśli. A nam się wydaje, że mamy wolną wolę. Zawsze tak jest ? – miałam na myśli, czy dotyczy to każdego człowieka.
- Nie zawsze. Mówimy o was.
- No widzisz ? I tak w ten sposób podsumował nam nasze życie. Cokolwiek robimy i tak wychodzi na Ich modłę. Zataczamy koło i wracamy do tego, co Oni chcą.
- Znamy wyższą matematykę, by zgadzała się wam wasza podstawowa.
… I to jest święta prawda. Oni znają całość, a my jak marna mrówka mały odcinek. Poza tym … Jeśli wszystko przed wszystkimi wiekami zostało przez Nich spisane, to nie może się Im nie udać … Narzędzie nie myśli, narzędzie wykonuje.
08. 02. 17 r. Warszawa.
W ostatnich dniach Piotr codziennie o 6.00 rano jest budzony na poranną mszę. Odbywa się to różnie, stukanie w szafę, w podłogę albo dosłowne „wstawaj”. Dzisiaj mniej więcej o 6.30, czyli znacznie później, rozległo się mocne stuknięcie. Piotr zerknął na zegar …
- Nie zdążę przecież.
- Zdążysz … i dostałem takiego kopa energetycznego, jakbym wypił 3 Red Bulle naraz. Byłem ogolony, ubrany w 10 minut – opowiada mi godzinę później.
- … Na mszy, 5 minut przed eucharystią usłyszałem Jezusa …
- Kto spożywa Moje ciało, ma życie wieczne.
- Pamiętaj, prawdziwe światło pochodzi tylko od Ojca.
- ………
- Coraz więcej będziesz mógł, niedługo będziesz tak dobry, że zaczniesz jeszcze lewitować !
- To próżny cud. Dotknij chorego, to będzie cud.
- Ale to niemożliwe, że mogę tak Go słyszeć.
- Tyle miałeś dowodów, a jesteś jak uczniowie Chrystusa, wciąż nie wierzysz.
- Ale ja wierzę !
- Wierzysz ?
- Homiel, po prostu ja jestem na to wszystko za głupi.
- I tak jest postęp.
- Byłeś cwany, teraz jesteś uczciwy.
Myślę, że każdy czułby się głupcem w tej sytuacji. Nasze doświadczenia wykraczają ponadto to, co jest rozsądne i logiczne.
Obejrzałam na YT film ks. Glasa, był bardzo zmartwiony stanem duchowieństwa…
https://www.youtube.com/watch?v=vnt4w1X2DTU
Opowiadam o tym głośno Piotrowi, a odzywa się Homiel.
- Nie liczy się ilość, ale jakość.
- Ale sam widzisz co się dzieje.
- Nie troskaj się, Mały.
- Przecież nie jestem taki mały.
- Choć jesteś duży to i tak jesteś mały.
Dopisane 29. 09. 2017 r.
- To ma drugie dno – na dzień dzisiejszy wiele wskazuje na to, że wtedy się nie myliłam. Tyle w tej chwili mogę ujawnić.
- To próżny cud. Dotknij chorego to będzie cud – to nie pierwszy raz Homiel tłumaczy nam, że efektowne manifestacje rodem z Hollywood nie są mile widziane przez Niebo. Czynienie cudów dla zaspokojenia jedynie ludzkiej ciekawości jest próżne i niepotrzebne, to marnotrawstwo energii i czasu. Czynienie cudów powinny służyć czynieniu dobra.
Nie liczy się ilość, ale jakość.
