08. 06. 16 r. Warszawa.
Piotr spotkał się z dyrektorem pewnego urzędu. Choć znają się od dłuższego czasu, dopiero dzisiaj, całkowicie niespodziewanie, ten człowiek zdobył się na wielkie wyznanie. Kolejne, banalne, biznesowe spotkanie przerodziło się w bardzo poruszającą dla Piotra chwilę.
- Dzisiaj chyba spotkałem swoją dawną ofiarę – powiedział Piotr wyraźnie poruszony.
- Dyrektor zadał mi pytanie …
- Czy wierzy pan w Boga ?
- Tak.
- Wie pan … Ciągle mi się śni … Jak mając 16 lat szedłem do komory gazowej, zostałem spalony … Ciągle mi się to śni. Dzisiaj miałem też remake … Panie Piotrze … – zaczął z wahaniem …
- Musi istnieć jakaś wyższa inteligencja, która tym zarządza.
- ……..
- Kiedy mi o tym opowiadał, zobaczyłem jego przeszłość, zobaczyłem … że to ja go prowadziłem do komory i to przeze mnie został zabity.
- ……. – zrobiłam wielkie oczy ze zdziwienia.
- I co ja mam teraz zrobić ? – spytał bezradnie.
- Nic … Tę podróż musisz odbyć.
- Zacząłem mówić mu o Bogu, że istnieje, że Go widziałem, słyszę… Czy to przypadek, że go spotkałem ?
- W twoim życiu nie ma przypadków.
- Wielu takich jeszcze Piotr spotka ? – spytałam Homiela, bo sytuacja wyjątkowa.
- Nie chodzi o ilość, ale o symbol.
- Co mogę zrobić dla niego ?
- Nic nie rób, tylko bądź.
- Wiesz co ? Nie jestem pewna, czy masz mówić na prawo i lewo, że widziałeś Ojca – mam wielkie wątpliwości.
- Gdyby chciał, to by się ukazał innym – potwierdził Homiel.
- No właśnie.
- Mówię o Ojcu, bo Go bronię.
- Bóg nie potrzebuje obrony, broń ludzi Jego.
- Pokazał to, co ci pokazał, żebyś wiedział, że co czynisz, to czynisz.
- Czy to kolejny błąd ?
- To nie błąd, to nauka.
- Dlaczego nie mówisz tego od razu Homiel ? Po co te ciągłe błędy ?
- Największa wiedza jest przez doświadczenie, zapamiętasz to do końca życia.
- Nie zdajesz sobie sprawy nad ważnością tego dnia.
- Wiem, podaliśmy sobie rękę … Kat i ofiara.
- Zamknąłeś krąg poprzedniego życia.
- Ten jeden był przedstawicielem wszystkich.
- To dziwne, że zaczął ni stąd, ni zowąd mówić o tych komorach.
- Oznacza to, że wszystko zamyka się w twoim życiu.
- Czy będę żył znowu na ziemi ?
- Nie widzę takiej potrzeby – Homiel pokazał klatkę, a w niej lwa.
- Musiałbym trzymać cię w ryzach.
09. 06. 16 r. Warszawa.
Na kawie obserwowaliśmy ludzi krążących po galerii. Wyłoniła się spod ziemi, czyli z poziomu parkingu grupa eleganckich kobiet.
- Szkoda, że nasza córka jest tak uparta jak osioł i nie chce się tak ubierać.
- Nie jest osłem, jest jabłonią rodzącą złote jabłka.
- Jest prawdą, tylko o tym nie wie jeszcze.
- …….. ? – czy my czegoś o niej nie wiemy ?
- Ma siłę wiary zakonnicy – właśnie obserwowaliśmy zakonnice.
- Będzie zakonnicą ?
- Bogu można służyć niekoniecznie w habicie.
- Wasze życie zaplanowane w każdym szczególe.
- Mamy jakiś wybór ?
- Wybór czego ?
- Dobre pytanie… – pokiwałam głową …
- …….
- Ciekawą rzecz dzisiaj usłyszałam. Moja fryzjerka miała prywatne zlecenie u klientki w domu. Kiedy weszła, to się przestraszyła, bo klientka miała diabelskie maski powieszone na ścianie. Ona sama miała agorafobię i nie wychodziła z domu, jej mąż leżał w łóżku obłożnie chory, a syn kiedyś rzucał się z balkonu i chciał się zabić. Zastanawiam się, czy nie są pod wpływem gacka.
- …. Zobaczyłem cały dom w długich robalach. Takie same widziałem na którymś poziomie piekła.
- Czyli te maski nie są przypadkowe ?
- Nikt normalnie czegoś takiego nie powiesi na ścianie.
Dla nas to oczywiste, jednak wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy jak działa zło i jak łatwo wpływa na psychikę człowieka.
Zwyczajowo nie oglądam seriali i na „House of cards” trafiłam przypadkowo. http://www.filmweb.pl/serial/House+of+Cards-2013-620036 Będąc pod wielkim jego wrażeniem w skrócie opowiedziałam Piotrowi fabułę tego filmu.
- Widać teraz kto tym światem rządzi – Piotr podsumował krótko.
- To iluzja kto rządzi tym światem.
- Hmm … Ale niektórzy sądzą, że sam diabeł rządzi tym światem.
- Powiedziałeś, że ten świat należy do Chrystusa.
- Wiele światów należy do Niego, ale o tym ty wiesz.
- Ten świat jest światem prowadzenia, u innych światów tego nie ma.
Powiedziałam do Piotra, że coraz więcej ludzi reaguje na moje teksty na blogu. Dziwi mnie to nawet, ale przyjęłam pewną strategię. Jeśli faktycznie nasze życie zaplanowane w każdym szczególe to będę pisać nadal, a reszta niech się dzieje …
- Ty nie piszesz, ty śpiewasz – pokazał przy literach kwiaty i nuty.
- Pewna osoba zwróciła się do mnie mailowo z prośbą do ciebie o pomoc w uzdrowieniu.
- Oszalałaś ! Co ty tam piszesz ! – Piotr się przestraszył, bo w żaden sposób nie jest na to jeszcze gotowy.
- Pisz dalej, ona tym się żywi.
Wieczorem oglądaliśmy zabawny film „Kto pod kim dołki kopie ten sam wpada.” http://www.filmweb.pl/film/Kto+pod+kim+dołki+kopie…-2003-93757 Nastolatek Stanley Yelnats IV staje się ofiarą pecha związanego ze starą rodzinną klątwą. Niesłusznie oskarżony, trafia do zakładu poprawczego Camp Green Lake prowadzonego przez tajemniczą naczelniczkę. On i inni chłopcy muszą codziennie kopać w więziennym placu, będącym niegdyś dnem wyschniętego jeziora Green Lake, dziury głębokie i szerokie na pięć stóp… bez widocznego powodu. Ale powód istnieje! Stanley i jego koledzy muszą odkryć, czego tak naprawdę szukają i raz na zawsze zdjąć klątwę z rodziny Yelnatsów.
Oglądaliśmy ten film nie szukając w nim większej głębi, ale Homiel ciekawie zamknął nasz wspólny seans …
- On odczynił klątwę, a ty zamknąłeś życie.
Przypomniał nam tym samym istotę wczorajszego wydarzenia.
Dopisane 19. 03. 2017 r.
Rozkładam bezradnie ręce, bo w kwestii życia powtórnego doktryna kościelna ma swoje niezmienne zdanie, a Homiel swoje. Kto ma rację…? Niech każdy, kto będzie to czytał rozstrzygnie to w swoim sercu.
W „Słowo pouczenia” Alicji Lenczewskiej chciałabym zwrócić uwagę na słowa Jezusa.
Czy jedno życie, a tym bardziej krótkie życie wystarczy, by wyrzec się wszystkiego i pragnąć tylko Boga? Gdyby tak spojrzeć na poczynania niektórych ludzi wydaje się, że i 1000 żywotów będzie dla nich za mało.
- To iluzja kto rządzi tym światem.
