24. 02. 15 r. Szczecin.
Wczoraj zadzwonił do mnie Piotr mówiąc, że rozmawiał z Najwyższym. Po raz drugi zadał to samo pytanie …
- Czy wrócę do Ciebie Ojcze ?
- To Jam cię posłał pośród wilki.
Przeszły mnie ciarki. To naprawdę mocne, ale podobne zdanie gdzieś już słyszałam. Oczywiście szybko wykorzystałam internet;
Słowo do dzisiejszej Ewangelii o rozesłaniu 72 uczniów (po wcześniejszym rozesłaniu 12 apostołów : Łk 9,1-6) by zapowiadali bliskość Królestwa Bożego. Pan im wydał polecenie by pozyskiwali dla Niego dusze, dla Jego Nauki, Ewangelii, by przygotowali ludzi na spotkanie z Tym, Który po nich nadejdzie, by zebrać dla Boga plon do spichlerzy wieczności.
…Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie!…
Znalazłam ciekawy komentarz, który pasuje również do sytuacji Piotra;
Jezu, Ty posyłasz każdego z nas jak owcę między wilki, ale nie na zatracenie. Mamy razem zmierzać ku przemianie wilków w owce podążające za Tobą. Ty nie posyłasz tylko kapłanów. Posyłasz każdego i dla każdego chcesz zbawienia. Spraw, abyśmy nigdy nie wyrzekli się tej misji głoszenia Twojego zmartwychwstania!
Pasuje ? Pasuje jak ulał !!!!
Pytając po raz pierwszy usłyszał …
- A czyż możesz do Mnie nie wrócić ?
Odpowiedź w formie pytania. Nauczona doświadczeniem już wiem, że to nie jest przesądzone. Do końca nie będzie przesądzone, wszystko zależy bowiem od Piotra i jego dalszych decyzji. Niebo nie gwarantuje, Niebo daje możliwość.
27. 02. 15 r. Szczecin.
Jakiś temu czytałam książkę „Rozmowy z aniołami”. https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozmowy_z_Aniołami
Czytałam, kiedy jeszcze nie rozmawiałam z Homielem. Powróciłam do niej, żeby porównać cytaty z książki (pogrubiony tekst) i moją dzisiejszą wiedzę.
1. Boskość; ta która wiecznie planuje. Ty, człowiek; ten, który realizuje.
To jasne jak słońce. Udowodnił to Homiel wielokrotnie, naprawdę nasze całe życie to wielka koronka utkana przez Niebo.
2. Zawsze wzywać. Jeżeli my przychodzimy wtedy także Bóg może przyjść. Droga jest jedna.
Najpierw był Homiel, potem przyszedł i Chrystus i sam Ojciec. A może odwrotnie ?
3. Ziarno nie kiełkuje w twardej ziemi.
- Czy ten świat da się naprawić ?
- Z tego ziarna zdrowa roślina nie wykiełkuje.
p.s. fragment z naszej rozmowy, padają niemal identyczne słowa.
4. Nigdy nie jesteś sam, zawsze jestem przy tobie.
Powtarza nam to Homiel wielokrotnie, używa właściwie takich samych słów.
5. Niech umiar będzie każdego dna.
Po raz pierwszy Homiel użył słowo umiar, kiedy Piotr chciał Boga nazwać Przyjacielem. Z chwilą kiedy to powiedział, poczuł się bardzo niezręcznie.
- Umiar, teraz wiesz, co znaczy umiar – usłyszał.
6. Kiedy zadanie będzie tego wymagało zobaczysz mnie. Jestem posłuszny.
Homiel musi mieć pozwolenie od „przełożonego”. Dał nam to również do zrozumienia.
7. Nie osądzaj.
- Przywołuję cię do porządku. Nie osądzaj, bo sam będziesz osądzony.
Słyszymy to tak często… Homiel powstrzymuje nas od oceniania kogokolwiek. Uderzam się jednak w pierś, zdarza się nam o tym zapominać.
8. Jest nas wielu i wiele od ciebie oczekujemy.
- Nie tego od ciebie oczekuję.
Nie tego, ale czego innego.
9. Czy zawsze widzicie Boga ? Zapytała bohaterka książki. Przerywa mi nagły ruch jakbym dotknęła czegoś zakazanego. Fragment z książki.
Nas bardzo szybko przywołano do porządku zakazując wręcz zadawania pytań dot. Boga.
10. Uwierz, a wówczas nie ma czego się bać.
- Jam ci bratem i przyjacielem i prowadzącym w drodze do Ojca, nie lękaj się.
To jest kwestia bezgranicznego do Nich zaufania… choćbyś leciał w przepaść…
11.Boskość, jedyną rzeczywistość można wyczuć jedynie intuicyjnie.
Udowodnienie poprzez DNA istnienia Boga jest niemożliwe na dzień dzisiejszy.
12. Nie lękaj się, pomagamy ci.
- Pozornie będziesz zaatakowany, ale nie lękaj się, zaufaj nam.
- Nie lękaj się, nigdy nie ma złego końca.
13. Nic nie jest ukryte, widzimy wszystko.
Pamiętam naszą rozmowę na ten temat, czy również do łazienki chodzą za nami. Homiel odpowiedział, żebym się nie martwiła, bo widzą co chcą widzieć…. zgroza.
14.Tym, którzy umieją się zdumiewać, objawiają się cuda.
Nooo, ja jestem ciągle zdumiona, permanentnie zdumiona i cudów w związku z tym mam do sufitu, każda rozmowa z Homielem to cud.
15. Jesteś stworzona na moje podobieństwo.
- Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak blisko są natury ludzkiej.
16. Unieś tyle, ile możesz, oto miara.
- Daję ci tyle, ile możesz unieść, nie lękaj się.
17. Prawdziwa droga jest wąska.
- Dla ludzi wąska jest droga sprawiedliwych.
18. Nie lękaj się śmierci, śmierć nie istnieje.
Homiel był zdziwiony, że ludzie boją się śmierci.
Przecież tu jest tak pięknie – powiedział raz. W późniejszych rozmowach mówi o śmierci dość dużo, prawie za każdym razem poprawia nas, że człowiek nie umiera, a przechodzi.
19. Ty przez Boskość, Boskość przez ciebie.
- Ja w tobie, Ty we mnie.
20. Służba anioła jest również ciężka, ale my zawsze jesteśmy gotowi służyć.
Homiel wiele razy powtarzał, że nie jest tu łatwo być, że oni również są oceniani. Pamiętam też rozmowę między Homieliem a moim Grubaskiem, kiedy to jeden drugiego pociesza, że już niedługo wracają i służba się skończy. To było zadziwiające, bo pokazali swoją najbardziej ludzką z anielskich twarzy jaka może tylko istnieć. Było mi Ich nawet szkoda w pewnym momencie, pomyślałam, że mogliby sobie gdzieś tam fruwać w niebiańskiej szczęśliwości, a tak muszą się z nami użerać, bo do łatwych obiektów raczej oboje nie należymy.
… my zawsze jesteśmy gotowi służyć.
- Anioł nie wzywany nie ma potrzeby bycia, człowiek może prosić, żeby pojawił się Biały, każdy człowiek może posiadać anioła.
To jest ważne; Oni są gotowi pomóc, a człowiek może prosić.
W tej samej książce przeczytałam jakiś czas temu słowa o Chrystusie;
Miał boską moc, a płakał rzewnymi łzami w ogrodzie.
Mam wyobraźnię, więc od razu to w głowie zobaczyłam. Przytłaczające uczucie. Płakał jako człowiek, a umarł jako Bóg. Miał wolną wolę i mógł zmienić zdanie, mógł nie zrealizować planu swojego Ojca, a jednak poszedł na rzeź do końca i to za człowieka, najbardziej zawodną istotę na tym świecie. Mój Boże… jak bardzo trzeba kochać, żeby to zrobić. Dopiero teraz dochodzi do mnie to w pełni…
Wieczorem wzięłam książkę do ręki jeszcze raz, odwróciłam kartkę i pierwszy cytat jaki rzucił mi się w oczy, to; w ciele człowieka bije boskie serce pierwszym człowiekiem był Jezus, Mistrz, pierwszy Pan ciała, ciało zostało ukrzyżowane, lecz był to wolny czyn, dobrowolna ofiara, trumf nad materią i nad śmiercią. I ciało przybito do krzyża a włócznia ślepej siły przeszyła Boskie serce.
Bądźcie jednym z Jezusem; waszym Bratem.