Tag: proroctwo

14. 05. 23 r. Warszawa, część 2.

• Graj w te kostki … – Piotr zamyślony.
• Słuchaj co ci mówi, póki ci to mówi.
• Kiedy nie będzie mnie, masz zaglądać do swoich zapisków, one cię poprowadzą.
• Będą drogowskazem.
• Twoja wiara jest wielka w człowieka, ale bądź trzeźwa.
• A nie łatwiej byłoby, gdybym sama słyszała Ojca ?
• ………. – cisza. Wzdycham rozczarowana.
• W Niebie spokojnie jest, widzę …
• Nuuudno … – zażartowałam.
• Jak ci się żyje na tym świecie ? – do Piotra.
• … Zobaczyłem Ojca w świetle teraz … Czuję, że patrzy na nas teraz … Gdy zacząłem się przyglądać, światło się lekko rozrzedziło i wyłoniła się piękna twarz … Ukazała się twarz …
• Jak wyglądał ? – pytam szybko.
• No ….. – … i zaciął się.
• Jakbyś Mnie nazwał ?
• … Zobaczyłem przed sobą wielki słownik wyrazów, kartki się przewracają w szybkim tempie, wyrazy przelatują, przeskakują jak w komputerze … Nie znajduję słowa jak nazwać ….
• Chcesz się podlizać ?
• Mówię prawdę … – Piotr wzruszył ramionami.

• … Dlaczego moja mama ma takie sytuacje ostatnio ?

Moja mama, tak twardo myśląca i daleka od Boga, ostatnio często śni się Piotrowi, co jest naprawdę zaskakujące. Nigdy dotąd się nie śniła. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/10/20/nauczyciel-przyszedl-wkrotce-sie-objawi/ 

• …. Ojciec pokazał mi żonę Piłata …
• Która nie znała, a wiedziała. …

MT 15 A był zwyczaj, że na każde święto namiestnik uwalniał jednego więźnia, którego chcieli. 16 Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia, imieniem Barabasz. 17 Gdy się więc zebrali, spytał ich Piłat: «Którego chcecie, żebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego Mesjaszem?» 18 Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali. 19 A gdy on odbywał przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie: «Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele nacierpiałam się z Jego powodu».

• Wiedziała, czyli miała wizję … Obca kobieta … I zobacz teraz … Kiedy umarł Jezus, wszyscy nagle stracili wiarę, nawet Magdalena. Gdyby wierzyła, że zmartwychwstanie, nie przyszłaby z olejkiem, aby namaścić zwłoki. To jasne. Zobacz … Ale Maryja nie przyszła do grobu, bo może wiedziała, że Go tam nie ma ? Po co miała iść, jeśli Go tam już nie było ?
• Zostaw to … Nie miała sił do życia …
• Hmm … – zamyśliłam się, może i tak. Może na pewno tak … 
• …. Diabły grożą mi pięściami, widzę ich tysiące na dole, rozdziawione gęby, zęby, wymachują mi pięściami, wyzywają mnie, krzyczą … Tysiące pysków jak paszcze wilków.

W takiej chwili lepiej przerwać rozmowę. Poszliśmy na spacer.

• Ojcze, czy Maryja wierzyła i dlatego nie poszła ? Ona jedna moim zdaniem najlepiej rozumiała co się dzieje i dlaczego. Wiedziała od bardzo dawna, szykowała się na to mentalnie, psychicznie … – mówię patrząc analogicznie na własne doświadczenia.
• Ojcze, jaka jest prawda, powiedz chociaż małe słówko …
• Przecież wiesz.
• …..??? ….. – … no i nie wiem …

Zadzwoniła córka.

• Miałam wizję. Jestem na statku pasażerskim, kręcę się po pokładzie, jest pełno ludzi. Przechodząc mijałam lustra. Za każdym razem, gdy siebie widziałam, coś traciłam. Straciłam włosy, potem zęby, a na koniec dowiedziałam się, że mam raka. Obudził mnie dzwonek do drzwi, była około 4 rano. Nikogo oczywiście nie było. 
• Przecież to Gacek … Nie może do nas (p.s. pukanie w sufit), to do ciebie idzie teraz.
• Wczoraj też miałam kogoś w mieszkaniu w nocy. Potem usłyszałam obok u sąsiadów jak dziecko zaczęło krzyczeć głośno, bo się czegoś przestraszyło …

Zdenerwowana była mocno, ale się szybko uspokoiła.

Rozmawiamy chwilę o komentarzu pana Kazimierza, że jest idealnie w punkt. Komentarz spowodował dalszy ciąg wspomnień. Piotr przypomniał sobie UFO o kanciastej głowie … 

• Wiesz, że ten kanciasty jest pozytywny ?
• Taaak ? A skąd wiesz ?
• Pokazali mi karty z bajki „Baśnie i waśnie„ … Kartę karo …
• ………. – roześmiałam się, w życiu bym na to nie wpadła.

• Wiele o kosmitach wiedzieli Aztecy – mówi nagle.
• A skąd wiesz ? – zaciekawił mnie znowu.
• Pokazali mi głowę kamienną typową dla Azteków albo Majów … Oni dużo wiedzieli, dużo ich nauczyli. Agrokultura słyszę, nawadnianie … Wiesz ty co ? Byli bogaci … Niewielu kosmitów do nich przyleciało, kilku zaledwie, czterech może … Ale to wystarczyło, przyczynili się do ich rozwoju …

Ciekawe … To Majowie mieli kalendarz kosmiczny, który mówił o 2012 …

Wieczorem.

Ojciec przypomniał nam dzisiejszą sytuację. Podczas porannej mszy (TV) wleciała do pokoju osa. Piotr szmatką ją pochwycił i wypuścił do ogrodu. Wielka zmiana, bo normalne już by nie żyła.

• Nie zabiłeś jej.
• No tak, podczas modlitwy ?
• Podczas modlitwy i w ogóle.
• Cieszy Mnie to.

I pomyślałam, że rzeczywiście każde stworzenie tego świata jest stworzeniem Boga.

Po egzorcyzmach.

• Podczas modlitwy usłyszałem …
• Himmel …
• ??? To po niemiecku Niebo … Ciekawe dlaczego to usłyszałeś …
• Nie wiem.
• No to spytaj …
• Pytałem, nic nie słyszę …
• No to ja spytam ….
• Słyszy, kiedy ma słyszeć.
• To tak, gdybyś chciała zadać pytania.
• ………..  – roześmiałam się. Czyli pytać nie ma sensu, bo jeśli nie słyszy, to ma nie słyszeć.

Jesteśmy przygnębieni …

Kamilek z Częstochowy nie żyje. Chłopiec został skatowany, bo zrzucił telefon ojczyma na podłogę https://dziennikzachodni.pl/kamilek-z-czestochowy-nie-zyje-chlopiec-zostal-skatowany-bo-zrzucil-telefon-ojczyma-na-podloge-reportaz/ar/c1-17530959

• To dziecko pobite wzięło na siebie bardzo dużo.
• Cierpienie na siebie za ludzi.
• Jest u Ojca, ma swoją piaskownicę i jest z innymi dziećmi.
• ……… – wzruszyliśmy się. Historia, która wytrąciła nas z równowagi.

04. 05. 23 r. Szczecin.

Jestem tak pogrążona w swoich myślach, że się de facto w ogóle nie odzywam. Piotr zresztą również. Wiem tylko, że kolejny dzień nastał i dla nas jest bez zmian. Przyznam, że oczekiwanie na „216” zmęczyło mnie niemiłosiernie głównie dlatego, że nie wiedziałam, czego mam się spodziewać. Ta niepewność i nasza wyobraźnia zrobiła swoje. Ciągle nie mogę dojść do siebie. Była ręka ? No była. To nasze oczekiwania były całkowicie błędne. Wbijam sobie to do głowy cały czas …

Chcę przewietrzyć swoje myśli i wracam do „The Chosen”. W serialu są sceny, które wzruszały mnie do łez. Jedna z nich to scena z wesela w Kanie.

1 Trzeciego. dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. 2 Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. 3 A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». 4 Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja2?» 5 Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie»

Moim zdaniem niedoceniana przez wielu jest ta chwila, a zapis ewangeliczny jest bardzo skąpy.  Ale w filmie wątek wesela mocno rozbudowano i pokazano znacznie głębiej. Matka i Syn, dwoje ludzi, którzy ukrywają pewną tajemnicę. Maryja wie, co może uczynić Jezus, zna Jego możliwości. Jako matka była i jest naocznym świadkiem wszystkiego. Wie, że On naprawdę słyszy, że naprawdę rozmawia z Bogiem, że naprawdę może czynić cuda.

Maryja wie i … ja to rozumiem, bo ja też wiem. Ta scena jest mi wyjątkowo bliska, ponieważ ja również jestem świadkiem od lat, co może Piotr. Ja też wiem, że on naprawdę słyszy i naprawdę rozmawia z Bogiem i naprawdę widzi różne rzeczy. Jezus i Maryja nie muszą nic mówić, rozumieją się bez słów. Tak, jak i my.

06. 05. 23 r. Szczecin.

Była 1.15 w nocy. Obudziło mnie walenie w sufit. Właściwie nie było to walenie, ale mocne pukanie. Pukanie, jakby mój sufit był drzwiami. Dużo mocniejsze niż zwykłe uderzenie. Ktoś „pukał” tak, jakby jego dłoń była 10 razy większa od mojej. Dziwne wrażenie akustyczne, ponieważ dźwięk pukania rozchodził się jak fala, na całość sufitu domu. Poderwało mnie na to równe nogi. Stałam długi czas gapiąc się w sufit. Wydawało mi się, że niemożliwe, aby nikt tego nie usłyszał, a jednak w domu panowała cisza. Piotr spał w pokoju obok, Krysia piętro niżej i mimo to cisza. Jak to możliwe ? Kto to był ?

Rano ciągle o tym myślę, może to było walenie w „przesłonę” ? … A z drugiej strony było to tak fizycznie dosłowne, że aż ciarki przechodzą.

• Słyszałeś w nocy ?
• Nieee, a co ?
• …….. – opowiadam.
• Hmm… Wczoraj nie robiłem egzorcyzmów, ale krótką modlitwę i zobaczyłem gacka, to go w dupę kopnąłem. Może to on … ?
• …….. – słucham i nie wierzę … Nie wiem, czy się śmiać, czy co …
• Może to on walił, bo chciał się dostać do domu ? A nad ranem miałem sen, że twoja mama krzyczy
• Chrońcie Piotra !
• Ooo …. – zmartwiłam się.
• Dzisiaj mnie serce bardzo bolało.

07. 05. 23 r. Warszawa.

Wracamy do Warszawy w ciszy. Czasami coś o pogodzie rzucimy, o świecie …, temat „216” omijamy dalekim łukiem.

• Przebolałaś ? – na koniec pyta mnie Ojciec.

Tylko wzdycham. Cały ambaras polega na tym, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Mam do siebie żal i pretensje, że się na coś nastawiłam, a Ojciec zrobił po prostu jak zawsze, po Swojemu. Zrobił tak, żeby nas zaskoczyć. Nie mógł zrobić inaczej. Nie mógł zrobić tak, jak myśmy to sobie powyobrażali, bo słynne „niespodziewane” musiało być po prostu niespodziewane. To jedna z tajemnic i zasad Ojca. Choćbyśmy wzięli pod uwagę wszystkie możliwe warianty, zawsze znajdzie taki, którego się nie spodziewamy. Bo czyż nie było ręki ? Nie było wiadomości z ambony ?

Taaaak … Niczego nie można zarzucić, a jednak jestem trochę zawiedziona .… Zdecydowanie za dużo oczekiwaliśmy i to był nasz wielki błąd. Siedzę jak struta i jestem w takim stanie, że nie chce mi się nawet gadać. 

27. 04. 23 r. Szczecin.

Po Piotrze nie widać żadnego zdenerwowania, nawet zamyślenia. Jakby to wszystko jego nie dotyczyło.

• Zobaczyłem wczoraj przed snem autostradę do Nieba, jak tunel wyglądał.
• Hmm …. Może to znak ?

29. 04. 23 r. Szczecin.

No i nastał ten dzień. Targają mną takie wątpliwości, że trudno mi zasnąć. Piotr ma podobnie.

• Straciłaś wiarę ? …
• ………. – nie wiem co powiedzieć.
• Wczoraj ktoś mnie namówił, żebym przejrzał zdjęcia rodzinne.
• Hmm ….

Jedziemy do Połczyna odebrać Krystynę z sanatorium. Pada deszcz, boję się pytać, Piotr też nie jest chętny na rozmowy.

• Nie martw się, jeszcze się nagadasz i nasłuchasz.
• A poza tym od Jednego ciągle słuchać, to jest nudne …
• Nieee Ojcze … Przecież to do Ojca. Jeśli nawet nic się nie zdarzy, to chciałabym Ojcu bardzo podziękować za wszystko. Byłam bardzo szczęśliwa w tych chwilach.
• Dlaczego nie ma wyjść ?
• Bo może tak chcesz Ojcze.
• Każda łza czyni człowieka lepszym.
• Powiedz Oli, że ją bardzo kocham.
• Uwielbiam twoje wyliczenia, twoje plany, aby wszystkim oznajmić.
• To jest bezwarunkowa miłość.
• Ola, wszystko będzie.
• Pamiętasz o zakładzie ? Z dreszczykiem ?
• Mimo wszystko jeśli się nie zdarzy, to się nie zdziwię.
• Ola ciągle w dołku.
• Ano … 

30. 04. 23 r. Szczecin.

• Miałem wizję. Byłem w jakieś przestrzeni, zobaczyłem na niby podłodze moją obrączkę, którą kiedyś gdzieś podziałem. Włożyłem ją na palec i wtedy rozległ się krzyk gacków, byli bardzo wściekli. Pojawił się wielki diabeł, miał z 4-5 metrów, chwycił mnie za szyję i zaczął dusić. Uniósł do góry tak, że wisiałem w powietrzu, tak mnie trzymał za gardło. Kopnąłem go i spadłem i … koniec. Miał wyjątkowo długie łapy, człowieka ręce, ale długie, wielkie łapy …

Obrączka ? Musi być bardzo ważna. Nigdy jej nie nosi. Kilka miesięcy po ślubie okazało się, że Piotr jest uczulony na złoto, więc schował obrączkę tak efektywnie, że z czasem uznaliśmy, że ją po prostu zgubił. Kupiłam nową obrączkę i też ją schował i teraz się zastanawiamy gdzie schował. W pewnym momencie dostaję obraz w głowie gdzie ona jest. Zajrzałam do małej szkatułki, która leży głęboko w szafce. Faktycznie, tam właśnie jest. Nie nałożył jej na palec mimo tej wizji, schował do portfela.

02. 05. 23 r. Szczecin.

Dzisiaj „216”. Jestem cała w nerwach, tylko nie wiem w których bardziej. Tych, gdy coś wyjdzie, czy tych, gdy nic nie wyjdzie.

• Nie denerwuj się, to nie będzie bolało.
• Pamiętasz jeszcze o Piecie ?
• Tak.
• Pamiętasz, gdy wchodzisz do salonu, czy tak w ogóle ?

Roześmiałam się nieszczerze. Pamiętam wchodząc do salonu, bo nie da się jej nie zauważyć. Przywieźliśmy ją do Szczecina zgodnie ze słowami Ojca i postawiliśmy w salonie …

-Gdyby ta Pieta był u Krysi, chroniłaby ten dom po wszech czasy. 
… No to trzeba kupić … – podjęłam decyzję. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/08/27/dziekuje-ze-masz-do-mnie-zaufanie/ 

• Pieta stworzyła przyjazną aurę w tym domu.

Może to i prawda. Na razie nie jestem w stanie tego ocenić, bo chodzę cała w nerwach.

• Zobaczysz, nic nie będzie jutro, Jegomościa nie było i tyle …
• To twój papierek lakmusowy.
• Być albo nie być.
• …….. – nie mam siły nad tym myśleć dłużej.
• Masz pozdrowienia z samego pałacu.
• Żebyś nie była taka znerwicowana.
• …….. – nie da się.
• Czekając na Godota … Co to ?
• Taka sztuka … – machnęłam ręką i czytam Piotrowi z internetu na głos.

Czekając na Godota” jest scenicznym przedstawieniem człowieka oraz jego gorliwości w oczekiwaniu na spełnienie najskrytszych marzeń, planów, nadziei. Jest ukazaniem trudów jakie musimy przejść, aby osiągnąć wymarzony cel. Niestety nie wszystkie nasze postanowienia mogą się urzeczywistnić i właśnie to próbuje uświadomić nam Samuel Beckett. https://lubimyczytac.pl/ksiazka/252178/czekajac-na-godota

• No pięknie, będziemy czekać bez końca … – pomyślałam.
• Część pasuje do Oli, ale ta sztuka (jest) ze zmianami.
• Ale jak tu się nie denerwować.
• Znamy się tylko z widzenia, a jedno o drugim nic nie wie ? – zaśpiewał Ojciec.
• Zachowaj rozwagę i spokój.
• Jak będzie wyglądał jutro twój dzień, kiedy go nie będzie ?
• Wstajesz i myślisz ?
• Kiedy Ojciec zadaje tak pytanie, to już wiem, że będziesz. I wiesz dlaczego tak mówię ? Nie było Jegomościa. Wizja się jeszcze nie sprawdza, tu jest pies pogrzebany – przypominam.

Siedzimy w ciszy …

• Jutrzejszy dzień jest ważny.
• Mam ci przypomnieć wizję.
• Przecież pamiętam – mruczę pod nosem.
• To mnie dotyczy „216 dni”, nie ciebie.
• Przecież wiem … – wzruszam ramionami.
• Twoja córka ma dobrą intuicję.
• … ???!!! .. Hmm …

Zadzwoniła dzisiaj i nakazała nam jutro iść do kościoła. Nie pierwszego z brzegu, ale koniecznie do tego, w którym braliśmy ślub. Jest to też kościół, który ona sama odwiedza co niedzielę.

• Ktoś mnie do tego zmusza, aby wam to powiedzieć …

Kiedy zadzwoniła po raz trzeci i powtórzyła po raz trzeci, że tam mamy iść, zgodziliśmy się w końcu dla wspólnego świętego spokoju.

• Nie bądź taka posępna, bo na miłość boską nie masz powodu, jeszcze masz czas.
• Dzisiaj mi się kończy „216”, od jutra mogę zniknąć w każdej chwili.
• Ola posępna, a dotyczy to ciebie … – do Piotra.

23. 04. 23 r. Warszawa.

Siedzimy na kawie przygaszeni. Od 4.00 nie śpię, myśli mi się kotłują w głowie. Już nie wiem co jest lepsze, czy aby się sprawdziło, czy aby się nie sprawdziło.

• Oto jestem niszczyciel światów.
• Przyszedłem na ten świat, aby uczynić, co zapisane – Piotr nagle.
• …. ???!!! … – patrzę na niego zaskoczona.
• … To chyba gacek mówi … Niszczyciel ? – skrzywił się.
• A pamiętasz wizję z UFO, gdzie chciałeś jednemu świat zniszczyć ? – przypomniałam sobie.

24. 11. 18 r. Szczecin. Ale miałem wizję ! – Piotr zaczyna. Byłem w kosmosie i jednocześnie w jakieś zamkniętej przestrzeni. Stali przede mną w rzędzie jak do raportu przedstawiciele wszystkich nacji, które mieszkają w kosmosie. Ale miałem wrażenie, że to tylko część, bo tych światów jest jeszcze wiele. Stali w rządku i mi się kłaniali jeden po drugim. Wyglądali !… Niektórzy to prawdziwe maszkary. Jakaś rasa zwierzęca, jak gady, był jakiś wielki i chudy jak patyczak, ale na końcu rzędu stał taki nawet niewysoki, ale miał wielką głowę i ogromne oczy. Nienaturalnie ogromne, zajmowały mu połowę głowy. Wydawał się lepszym od innych, był najbardziej inteligentny. On tylko mi oczami się skłonił. Wtedy pomyślałem oż ty !!! Podszedłem do niego i dotknąłem go palcem w czoło i wtedy zobaczyłem jego świat ! On wówczas zrozumiał, że mogę z jego światem zrobić wszystko w jednej sekundzie. Dopiero wtedy się skłonił… https://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/08/02/twoj-los-zostal-przypieczetowany-ostatecznie/

Piotr się maca po brzuchu …

• Widzisz jaki jestem gruby ?
• Ale ciągle ważny.
• …….. – Piotr się rozczulił, powspominał…
• Dla Ojca zrobiłbym wszystko – mówi na koniec.
• Po tych słowach czuję naprawdę, że to niedziela, święta.
• … Gdybyś miał mieć jak inni, dawno byś miał wszystko.
• Ale co ci po tym, przecież nie samym chlebem człowiek żyje.

Wieczorem.

Piotr padł  na łóżko znowu prawie nieprzytomny.

• To są końcowe ubytki energii.

24. 04. 23 r. Warszawa.

Nawaliło nasze Audi, naprawa została zarezerwowana dopiero na maj i oczywiście dało mi to od razu do myślenia.

• Zobacz, nic z tobą nie będzie. Jesteś umówiony na maj, jak gdyby nigdy nic … Czyli „216” to musi być coś innego – … mam tyle w sobie zwątpienia, że humor mi siada.
• Ojciec zawsze pamięta o Swoich obietnicach.
• Zawsze pamięta o Swoim przymierzu z człowiekiem.
• Kiedy przyjdzie ktoś cię odwiedzić, powiedz „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”, a potem powiedz, a może kawa ?
• ……….. – dech mi zaparło. Przestraszyłam się, że zapomnę.

25. 04. 23 r. Warszawa.

• Obudziłaś mnie, a miałem wizję. Przyszła do mnie młoda kobieta, miała na twarzy bliznę po oparzeniu. Usiadła przy moim biurku, łokciami oparła się o blat, głowę oparła na łokciach i wali mi prosto z mostu …
• Pan kłamie, oszukuje.
• Strasznie się wkurzyłem. Nie tylko wlazła na moje terytorium, to jeszcze oskarża mnie bezczelnie. Najpierw chciałem jej nagadać, co sobie myśli, ale się uspokoiłem. Mówię do niej …
• Ktoś panią nie lubi i mnie nie lubi, że wysłał panią do mnie wiedząc, że jestem agresywny i mogę gwałtownie zareagować. Widzę pani duszę czystą i niewinną, ale jest pani naiwna. Musi pani pomyśleć, zanim kogoś oskarży. Najlepszym weryfikatorem prawdy jest czas.
• I dotknąłem dłonią jej twarz. Ona tego nie wiedziała, zobaczy później, ale zdjąłem jej to oparzenie z twarzy. Była młoda, wysoka, w białej sukni. Nie wiedziała, co zrobię.
• Hmm … Fajna wizja – przyznaję.
• Wizja jest ode Mnie.
• Chcę sprawdzić, czy zacząłeś myśleć przez (te) tysiące lat, czy nie.
• … Tak myślałem … Zacząłem myśleć, tego chciał ode mnie Jezus, pamiętasz ?

Ciągle załatwiam gacki, macham tym mieczem w tą i wewte, a On w kremowej szacie ciągle idzie spokojnie dalej ! Kiedy demony w końcu dopadły do Niego, trzymając ciągle swoją księgę w prawej ręce, spokojnie uniósł lewą rękę do góry i ich zatrzymał. Nawet na nich nie spojrzał, bo cały czas czytał tę księgę ! Wszystkie demony odskoczyły na tysiące kilometrów, nie zabijał ich, ale odsunął od Siebie. Miał przy tym w sobie tyle spokoju, tyle spokoju ...Po co ja ci jestem potrzeby, wszystko zrobisz sam ? – spytałem ciągle zdenerwowany.
-Nie jesteś tylko po to, żeby walczyć, ale żeby się uczyć. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/06/26/okaleczasz-siebie-okaleczasz-mnie/

• To jest droga przemiany, rozwoju.
• To dlatego Ojciec mi powiedział; dla ciebie przegrać, to wygrać. Zobacz jaką drogę przeszedłem w tej wizji, od wkurzenia, do spokoju.
• Do zrozumienia.
• „Niech pani pomyśli, o tej osobie, która panią posłała”, tak jej powiedziałem. Liczyła, że zareaguję agresywnie.
• Mogłeś dać czadu, ale nie dałeś.
• ……… – buchnęliśmy śmiechem za „czadu„.  
• To też odpowiedź dla ciebie – … do mnie, że mam reagować spokojnie.

Chcę dopytać o „ 216” …

• Co ty chcesz w końcu, dziecko ?
• Chcesz mieć ogarek i świecę ? Nie da się.
• Wchodzimy w tryb nieodwracalności, Ola.
• Nie martw się, nawet nie zauważysz.
• Jesteście na skraju dnia, jest 12 (w nocy), nadchodzi nowy dzień.
• A czym się zaczyna nowy dzień ?
• Świt.