Tag: krzyż

10. 11. 23 r. Warszawa.

• Jak długo to (jeszcze) potrwa ? – pyta mnie Ojciec.
• Nie wiem … – mówię uczcicie. 
• Ojciec ma nad tobą przewagę.
• … ??? … 
• Bo widzi.

Opowiadam Piotrowi o Klatu, piszę o nim właśnie …

-Po co się pojawił ?– pytam już na poważnie. 
-Dowiesz się od niego.
-… ???!!! … – oczy mi prawie wyszły. 
-On był ewidentnie zaskoczony, że go zauważyłeś. 
-Ty też będziesz zaskoczona. 
-Taaak ? – zdziwienie to mało powiedziane. 
-Bardzo. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/11/20/zaprawde-powiadam-ci/  

• Fajnie śpiewał wam Czesiu … „Dziwny ten świat” …
• … Właściwie nie jest dziwny … 
• Właściwie działa.

Piotr wspomina wypadek, ciągle przeżywa go na nowo …

• Fajnie było, przełamaliśmy te nudy …
• …….. – roześmiałam się. Rzeczywiście, „nareszcie” zaczęło się coś dziać.
• Wypadek, teraz przeprowadzka … Na pewno nic w tym roku nie będzie …
• Zakład trwa ?
• ………. – spoważniałam.
• Myślisz, że przeprowadzka jego biura powstrzyma Mnie ?
• Oczywiście, że nie … Ale mi chodzi o to, że Ojcze robisz zawsze tak, aby wszystkich zadowolić, połączyć sprawy wielu osób …. No koronka … A gdyby zniknął, to wszyscy mamy problemy – mówię rozbrajająco szczerze.
• O co się zakładałaś ?
• No o to, że nie zniknie …
• O co ? Co masz do zaoferowania ?
• …. Aaaa … Tylko nie o 2-godzinne modlitwy, bo nie dam rady  – przypomniałam sobie w myślach.

-O „216” ? Chcesz ? Wyjątkowo się z tobą założę.
-Będą zmiany, zmiany, zmiany.
-A ty ?Bez zmian, bez zmian, bez zmian 
-………. – roześmiałam się, Ojciec wyjął mi to z ust. 
-O dwugodzinną modlitwę, o dodatkową godzinę, kiedy (on) będzie w pracy. 
-…. O raaany … – jęknęłam naprawdę szczerze. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/09/18/chcesz-rozgrzane-wegle/

20. 11. 23 r. Warszawa.

Kolejny tydzień się zaczął …

• Myślisz, że każdy tydzień będzie do znudzenia ?
• Któryś tydzień zostanie przełamany.
• Wypadek to preludium.

21. 11. 23 r. Warszawa.

Wieczorem.

Piotra tak mocno „złapało” serce, że byłam przerażona. Najgorsze, że tym razem nie wiedziałam co robić. Dzwonić na pogotowie, czy czekać, aż przejdzie. Nie wydawał mi się blady, więc czekałam. Minęło z pół godziny, leży wymęczony …

• Wszystko się odezwało naraz … Wypadek, moje stresy … A ! I opony dzisiaj dźwigałem …. Zostały mi opony po audi i chcę je sprzedać. Będzie z tego parę groszy …
• ……… – szlag mnie trafił. Za te „parę groszy” igra z życiem. 
• Ojciec mi teraz powiedział …
• Dopełnij służby do końca i wracaj.
• Gdybym chciał, to bym ci wszystko dał.
• A dziewczyny ? Co z nimi ?
• Dostaną to, co da im szczęście.
• Upominam się o swoich.
• Upominam się o ciebie.
• Nie należysz do nich, należysz do Mnie.
• … Ale samochody możesz sobie oglądać …
• …….. – Piotr  roześmiał się speszony. Nie może kupić, ale po cichu ogląda i myśli, że nikt tego nie widzi.
• Ojcze, twojego ulubieńca nie można tykać – mówię z żalem, bo nawet opieprzyć Piotra nie mogę porządnie wiedząc, że w nim 70 imion Ojca.
• Nie jest Moim ulubieńcem, tylko należy do Mnie.

03. 11. 23 r. Warszawa.

Wieczorem. Wyłączamy TV, siedzimy w ciszy i myślimy.

• To była ostatnia jazda. To nie on cię ochronił …
• … Ręka Ojca mnie ochroniła.
• To życie, jakie znasz, się kończy.
• Ja Piotra (….) zawieszam swoją działalność, pamiętasz ?

01. 01. 23 r. Szczecin. 
Moja migrena minęła, zaczęła się u córki. Zasnęła w ciągu dnia, ale równo o 15.00 została obudzona baaardzo ciekawą wizją. 
-To była bardzo krótka wizja. Zobaczyłam teczkę z dokumentami, jeden na wierzchu miał taki napis 
…Ja Piotr (…) zawieszam swoją działalność To było oświadczenie na piśmie z podpisem.  
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/06/06/to-sa-zmiany-zmiany/

• Ola, co się musi stać, aby zawiesił swoją działalność ?
• Coś ziemskiego, czy nieziemskiego, Aleksandra ?
• No właśnie … Ale wystarczy, że się rozchoruje i położy do łóżka na długo …
• To po to mu serce ratuję, żeby go położyć ?
• Wiesz ile zamachów na niego było ?
• Tych, których widać i których nie widać ?
• To po co Ja go chronię ?
• …. Co by cię skłoniło, abyś zawiesił działalność ? – pytam Piotra, bo już sama jestem ciekawa.
• …. Moja wyobraźnia tego nie ogarnia – odpowiada po długiej chwili.
• Ojcze, dlaczego zawieszam, a nie zamykam ?
• Miej litość nad tymi ludźmi, już się boją.

Wooow… Chodzi o pracowników firmy. Czyżby firma miałaby być dla ludzi, nie dla Piotra ? Wypadek spowodował wielki w firmie popłoch, bowiem nic nie jest przygotowane na wypadek okoliczności, że Piotra nie ma.

• Dopustem było to uszkodzenie auta.
• Zamykasz te okna. Pamiętasz domek z okienkami ?
• Ojcu chodzi o te czekoladki z oknami niespodziankami, kojarzysz ?
• Oczywiście.

• Będą otwierać, a Ja zamykam.
• Co ty na to, że przyjdzie Jegomość za kilka dni, a go nie będzie ?
• Będzie załatwiał wtedy sprawy ?
• O cholera … – wyrwało mi się.

Powracam do wizji z Jegomościem jeszcze raz. Zamykam oczy i przypominam sobie każdy szczegół jeszcze raz. Ojciec zwraca mi uwagę na coś, co mówiąc uczciwie dotąd zbagatelizowałam. Kiedy jestem w pokoju, mam pełną świadomość, że Piotra nie ma. Nie ma, ale jest blisko. Załatwia sprawy, które były związane z naszym pobytem w tym ośrodku wypoczynkowym. Miałam otwarte drzwi, bo miał w każdej chwili wrócić. I w te otwarte drzwi wszedł Jegomość. Kurcze … To wszystko ma znaczenie, niesamowite. Piotra przez jakiś czas nie było. Nie było ! Załatwiał sprawy, a u kogo może załatwiać sprawy, jak nie u Ojca ! 

• Jestem ciągle w szoku … Ten wypadek … No w życiu bym się nie spodziewał. Tempo Ojcze masz niesamowite …
• To słowo to nadużycie. Tempa jeszcze nie ma i nikt się nie domyśla.
• Hmm … – zamyśliłam się. Nikt ?
• Zrobimy szok i show Ola, co ?
• Zrób Ojcze, zrób …
• Jak ten świat naprawić ? – Piotr.
• Nie da się naprawić. Trzeba zachować tych, którzy zostali.
• Ojcze, co zrobisz ?
• Zgaduj zgadula …
• Lubię te wasze plany, uwielbiam słuchać jak planujecie …

04. 11. 23 r. Warszawa.

Na kawie znowu o wypadku, a jakże …

• Wszystko było ustawione …
• To prawda. Zanim wjechałem na Plac Konstytucji, wcześniej kilka pasów było zajętych całkowicie przez auta i tylko jeden wolny, który właśnie prowadził na ten plac. Nawet się zdziwiłem, bo to się nie zdarza, więc sobie pojechałem … No i masz … Prosto pod tramwaj … Wszystko mnie boli.
• Jesteś po apogeum ?

-Spytaj lepiej Ojca, co znaczy apogeum dla ciebie, bo może to apogeum problemów 
-…No właśnie, na pewno problemów ! – Piotr od razu.
-A ty jak myślisz, Ola ?
-…. Ojcze, nie dasz mu upaść …Ojciec wielokrotnie mi dupę ratował. 
-I będzie ratować. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/01/08/ten-ucisk-musi-byc-jest-potrzebny/

• W trakcie.
• Kiedy mnie uderzył tramwaj, nie uwierzysz co chciałem zrobić. Szybko sobie wyobraziłem kulę ziemską, wziąłem ją w rękę i chciałem cofnąć czas o 5 minut i wtedy mi powiedziano …
• Co ty robisz !!! Morza się cofną !
• …??? !!! …  – gapię się na niego z szeroko otwartymi oczami zastanawiając się, czy on tak na poważnie. Ale był śmiertelnie poważny.
• Rano dzisiaj poczułem, jakby wielki rulon zdarzeń się rozwinął … Coś na pewno zacznie się dziać.
• Nawet się nie obejrzysz, a o samochodzie zapomnisz.
• Będzie ciężko ?
• Już jest ciężko, on nie mówi, tak mocno jest pobity.
• Ktoś inny leżałby w łóżku w boleściach.
• Bardzo mocno dostał, nie udaje, tylko nie mówi.
• Awizowaliśmy, że coś się stanie nieuchronne – … wybuch przy uchu.
• Jak ty znikniesz, świat się na jakiś czas uspokoi.
• Gacki odejdą od ludzi po to , aby dać chwilę czasu.
• Ojcze, ale Piotra na chwilę nie będzie i wraca, prawda ?
• Wraca, aby się pożegnać.
• …….. – oboje się wzruszyliśmy.
• A miała być taka dobra kawa, a tu taki dramat.
• Niczym się nie przejmuj, nie zaklinaj rzeczywistości.
• …….. – wzdycham, faktycznie ostatnio przejmuję się byle czym.
• Do wszystkiego podchodź racjonalnie.
• Ola, wstrząśniemy tym światem. Ty też zrobisz swoje.
• Nie będziesz się bała powiedzieć twardo swoje.
• … Ojciec kazał mi być twardym i nieulęknionym w jakiś sprawach.
• Tak ? A w jakich ? – dopytuję zaciekawiona.
• Gdzie wymagane jest być twardym i nieulęknionym.
• Łagodnym, gdzie wymagane być łagodnym.

Nieulęknionym przypomina mi teraz Izrael. Działają, jakby w jakimś szale, nie patrzą na nic, tylko prą do przodu. Niby mają powód, ale … Wojna w Izraelu. Prezydent Recep Erdogan zrywa kontakt z premierem Izraela – Wydarzenia w INTERIA.PL

• Czy dobrze robi ?
• Kto mieczem wojuje, od miecza ginie. Dotyczy każdej ze stron.
• Szczęśliwy jest tylko jeden w tej sytuacji, Lucyfer.
• …. A co u Ojca ? – Piotr po chwili.
• Ojciec się zastanawia jak przeżyjesz kolejne uderzenie, porównywalne.
• ………. – powietrze z nas zeszło.
• Nie Ojcze, proszę – odzywam się błagalnie.
• A dlaczego nie ? Bo jesteś jego żoną ?
• Bo wiem ile ma na sobie … Ojcze, w tym roku go zabierzesz ?
• Przecież chciałaś.
• No, ale w tym ? – mam nadzieję, że się Ojciec ze mną po prostu teraz tylko droczy.
• Trzeba było się nie zakładać. Przecież chciałaś, żeby go zabrać.
• Żartowałam.
• Mówiłaś w duchu i spokojnie.
• No nie aż tak, pokłóceni byliśmy, to dlatego …
• Czyli, że we wtorki chcesz, a w soboty nie chcesz ?  

Chyba faktycznie we wtorek się pokłóciliśmy, nie pamiętam. Dzisiaj sobota … W każdym razie wygląda na to, że znowu mam „zakład” i znowu brutalnie rzecz ujmując wyjdę na … 

-Czy można z Bogiem wygrać ? – pytam. 
-Zakładałem się z Homielem, nie z Bogiem. 
-Jesteś naiwny. 
-Nie tylko naiwny, ale i głupi. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/01/05/sila-modlitwy-jest-ogromna/

01. 11. 23 r. Warszawa.

Na kawie.

• Skończyła się epoka. Audi łączyło cię z tym światem.
• Hmm …. Ale gdyby kupić nowy, to znowu się połączy … – kombinuję głośno.
• Gdyby …
• Dziękuję Ci Ojcze, że znowu jesteśmy na kawie.
• Przygoda, przygoda … To tylko w Warszawie – Ojciec zanucił jeszcze raz.
• Po takiej tragedii siedzicie sobie i się śmiejecie. Żyje się, nie ?
• Dziękuję za wszystko.
• W tym dobrym sensie, czy złym ? Nie płaczesz już nad autem ?
• Nie.
• Nie martw się.
• Jego bezpieczeństwo się kończyło, nie płacz nad nim i ciesz się, że jesteście zdrowi.

Piotr się nagle zachwiał, mocno pobladł …

• Ja zniknę … Słyszę …
• Poświata cię weźmie …
• … ??? …
• Pamiętasz nasz zakład ?
• … Że do końca roku nie zniknie ? – pytam sama siebie w myślach, bo pewna nie jestem. Nie jestem też pewna, czy mamy znowu zakład.
• Nie widzę siebie w tym nowym biurze. Zajrzałem w przyszłość i zobaczyłem puste miejsce – Piotr zmartwiony.

Gdy doszedł do siebie, uświadomiliśmy sobie, że chyba czas na załatwianie spraw formalnych. Co prawda Ojciec wczoraj powiedział, aby czekać na znaki, to jednak poważnie zaczęliśmy o tym rozważać.

• A ty gdzie byłaś ?
• Nooooo, zajmowałam się Ojcem …
• ……. – wybuchł śmiechem.

Choć Ojciec pyta nie precyzując o którą dokładnie wizję chodzi, to jednak w głowie dostaję informację, że o Jegomościa.

• No chłopcem – poprawiam się.
• To już wiesz.

Hmm … Ciekawe … Byłam w pokoju sama z chłopcem, ale wiedziałam, że Piotr załatwia sprawy administracyjne gdzieś blisko, może tuż obok. Dlatego drzwi były otwarte, w każdej chwili mógł wrócić. Zastanawiam się teraz, czy to jest ważne ?

Idziemy na spacer. Wczoraj oglądałam film o dziwnych znakach na skórze. https://www.youtube.com/watch?v=yTqpozpPrYs&t=2892s

• Ojcze, co to ? …
• Sugeruję ci, żebyś się skupiła na znakach na niebie, to jest najważniejsze.
• Delektuj się jesienią. Zobacz jak pięknie …
• Z liściem nowe wiadomości nadejdą.
  
• Uwaga ! Każdy miesiąc już coś przyniesie.
• Pamiętasz beczkę (śmiechu) ?
• … ??? … Mi do śmiechu nie jest. Śmierć była blisko – Piotr markotnie. 
• Nie była, Ja byłem blisko.
• Byłem, jestem i będę.
• Wiesz, że w beczce śmiechu  można się łatwo przewrócić. Trzeba się trzymać, trzymaj się Ojca – … tylko to przyszło mi do głowy teraz.

• Zmienisz mieszkanie.
• Masz ci los … Jeszcze to ? Dostaniemy wypowiedzenie ? – poczułam się nagle bardzo zmęczona.
• To nie będzie jej (p.s. właścicielka) inicjatywa, to wasze będzie słowo.

Chciałoby się dopytać, ale zapadła cisza. Obejrzeliśmy wiadomości w TV …

• Wiesz dlaczego tak jest z PIS ? – … nie może rządzić z braku większości w sejmie.
• Zło musi być większe, aby uderzenie było mocniejsze.
• PO będzie rządzić ?
• Długo się nie nacieszą.
• Co znaczy buenos dias ? – Piotr do mnie.

Sprawdzam …

• Po hiszpańsku dzień dobry, dobre dni.
• Ojcze, daj trochę ulgi, trochę spokoju … Nie mam siły … Aaaa dobra ! – machnął ręką zrezygnowany.
• Wymaż moje słowa gumką, zrób jak chcesz …
• Szkoda, chciałem ci ulżyć.
• ……… – roześmiałam się widząc teraz minę Piotra.

02. 11. 23 r. Warszawa.

• Muszę wyrejestrować auto, ale chcę zachować tablice rejestracyjne.
• Nie bierz, wszystko na tym kończy się definitywnie.
• Dużo rzeczy w październiku się zdarzyło.
• Najważniejsze było berło, potem wypadek, potem biuro, a potem twój pseudo zawał.
• No tak … Zapomniałam.
• Dużo się będzie działo wokół UFO, widzę to  – Piotr nagle.