Ewangelia – Strona 77 – ROZMOWY Z NIEBEM

Sam mówiłeś, że jestem nieprzewidywalny.

05. 04. 18 r. Warszawa.

Po Wielkanocy Piotr ciągle chodzi zamyślony.

Dlaczego to ja się tylko zgłosiłem, żeby tu iść ?
Spytaj Ojca – wzruszam ramionami, bo przecież skąd mam wiedzieć…
Myślisz, że tak łatwo pytać Ojca ?
Myślę, że tak – w przypadku Piotra jest to bardzo proste, choć nie zawsze otrzymujemy odpowiedzi.
Bo tak chciałem.
No widzisz ? – śmieję się.
……..
Powiedziałabyś tak samo ?
Powiedziałaby tak samo.
Jeśli jest od Ojca, świeci tym samym światłem.
Jak cię zadowolić Ojcze ? – pyta.
Jeśli będziesz mniej pyskaty…
To będzie trudne… – żartuję.
Dzisiaj podczas egzorcyzmów byli u mnie Ojciec, Jezus i Maryja. Maryja stała za siedziskiem i obejmowała Ojca i Syna, oni siedzieli w białych szatach.
To jak zdjęcie rodzinne… – uśmiecham się.
Powiedziała…
Stęskniliśmy się.
Tak ? Ale jak to ? Macie przecież go na co dzień – myślę racjonalnie.
Co do minuty, a wczoraj była przerwa w minutach.
A…. Wczoraj się nie modliłeś… Rozumiem… – … jakie to wszystko dziwne…
Jutro kawa ? – Piotr.
Trzeba łapać póki czas.
Zapraszam Cię Ojcze do nas na kawę…
…….. – spojrzałam na niego jak na UFO. Zwariował ?

06. 04. 18 r. Warszawa.

Trzeba łapać póki czas… Czy nam się chce, czy nie chce to idziemy na poranną kawę. Wiedząc, że to się niedługo skończy nie przepuszczamy żadnej okazji.

Kiedy jestem w Szczecinie to mało myślę o Górze – przyznał Piotr.
Dlatego nie jesteś w Szczecinie.
I nie będziesz. Twój Dom nie tutaj.
Czytałem o tym Deisenhoferze…
Czyli o sobie… – uświadamiam Piotra, bo zdaje się, że nie chciałby o tym pamiętać.
Musiał być niezłym łotrem, jeśli tak ciągle awansował.
No właśnie… Gdzie po śmierci poszła jego dusza ? – … zastanawiałam się nad tym wcześniej. Czy dla takiego jest miejsce w Niebie ?
To skomplikowane dla was.
Hmm... Ale nas urobiliście… Jak glinę – zdałam sobie właśnie sprawę jak bardzo oboje się zmieniliśmy.
A to dopiero początek.
Co chcecie jeszcze zmienić ?
Ciebie nie, ty piszesz.
Zmienimy łysego…
Ostatni raz tak do ciebie mówię, to stan chwilowy był.
Nie będę cię już obrażać, bo prawda jest inna.
…….. – doszło do mnie, że chyba z Ojcem rozmawiamy.
Co ja mam z tym wszystkim zrobić ? – Piotr rozkłada ręce.
Pytanie za 100 pkt., na które dawno padła już odpowiedź.
Po pierwsze, nie ty będziesz robić.
Po drugie, zasłona niedługo opadnie.
Ciągle mówisz „niedługo”.
Bo to popularne słowo.
……. – roześmieliśmy się głośno.
Przypominasz sobie tego szczygła? Ojciec jest rewelacyjny, ma świetne pomysły.
Czy zaproszenie jest aktualne ?
???!!! – szukam szybko w myślach o jakie zaproszenie chodzi. Kawa!
Jak najbardziej – Piotr wydukał sam zaskoczony.
Więc was odwiedzę.
?! Kiedy !? – Piotr się przestraszył.
Sam mówiłeś, że jestem nieprzewidywalny.
No tak… Jak Ty to widzisz dalej Ojcze ?
Przecież Mój Syn już ci odpowiedział.
Ta chwilka potrwa jeszcze chwilę.

- Zważywszy na zdarzenia to oni będą cię szukać. 
- Really?! – trudno mi w to uwierzyć – Kiedy? 
- Chwilka. 
- Co znaczy tak chwilka? Ciekawy jestem… – Piotr się zainteresował. 
- Chwilka to chwilka. 
- Jak powiedziałem jutro, to było jutro. 
…… – nastawiłam uszy i gorączkowo szukałam odpowiedzi w głowie, kiedy tak powiedział. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/01/13/zatruwa-sie-studnie-a-ludzie-z-tego-pija/

A co z sądem ?
Spójrz w horyzont.
……. – Piotr zapatrzył się w dal i raptem odsunął głowę do tyłu.
Zobaczyłem horyzont i tuż przed nosem spadł z nieba na ziemię budynek sądu. Z takim hukiem, że aż zatrzęsło ! Usłyszałem dosłownie huk o ziemię, ale budynek się nie rozleciał.

Czyli spadnie znienacka i z hukiem… Masz swoją odpowiedź.
Ciekawe… Może faktycznie ten sąd będzie szybko ?
Na cóż czekać. Figury rozstawione.
Rano obudziła mnie czyjaś obecność. Tak ciężkie kroki, że postawiły mnie na równe nogi.
Gacek ?
Nie wiem, bo była 5.30. Usłyszałem…
Daję ci nowy dar.
?!
Zobaczyłem, że mogę się przemieszczać jak duch wszędzie…
Hmm… A możesz ? – zażartowałam.
No coś ty…. Dlaczego Homiel ?
Powoli zbliżamy się do celu.
A najlepsze, że nic sobie z tego nie robisz.
Co to za dar ?
To początek wchodzenia do wody.
……. – czyli przed falą.
Niesamowite jest to, że Ojciec zaplanował to wszystko już przed tysiącami laty.
Sam to widziałeś, oglądałeś jak to będzie wyglądać.
Czyli widziałem na co się piszę.
O! To ciekawe…. Czy w takim razie widział, że będzie SS-manem ?
Wszystko widział.
I zgodził się ?! – zdziwiłam się jak nigdy chyba.
……..
Skomplikowane są drogi do Ojca – Piotr zdziwiony znacznie mniej.
Ale są.
Dużo ludzi po drodze przepada ?
Sam widziałeś.
Wiesz, że ponoć Franciszek powiedział, że nie ma piekła ? – wczoraj gdzieś mignął mi przed oczami taki news, ale go nie sprawdziłam.
Widziałem, więc jest. Tam było tysiące ludzi.

Papież Franciszek tak naprawdę doskonale wie co znaczy diabeł, sam odprawiał egzorcyzmy, choć Watykan próbował to później nie wiedzieć czemu zatuszować. Jeśli jest diabeł, to gdzieś musi przecież „mieszkać” …. https://polskatimes.pl/papiez-franciszek-i-egzorcyzm-na-pl-sw-piotra-swiat-nie-chce-wierzyc-w-istnienie-diabla-video/ar/904634

Mój Syn zmartwychwstał.

01. 04. 18 r. Szczecin.

Dzisiaj mieliśmy świąteczno-rodzinne spotkanie, więc dopiero wieczorem mogliśmy trochę porozmawiać. Dostałam w prezencie miód, co mnie i zdziwiło i mocno rozbawiło. Od dłuższego czasu bowiem szukałam prawdziwego miodu… Przypadek ?

Dziękuję ci Ojcze za miód.
Na zdrowie.
……. – uśmiechnęłam się. To cudownie niezwykłe.
Bóg Ojciec powiedział, że wysłał tu najlepszego ochroniarza.
Nie jesteś tylko ochroniarzem. Masz oczy dookoła.
Aha, ty jesteś jak komandos.
Nie, Ola. To nasz agent 007 – oczywiście się roześmiałam, wczoraj oglądałam „Spectre” i wynika z tego, że Ojciec też.
Daj spokój sobie Homiel, jaja sobie robisz – Piotr się żachnął.
Zawsze, ale nie w święta.
……. – … to nie Homiel, ale milczę.
Wiesz co powiedział mi przed egzorcyzmami Ojciec?
Dzisiaj ważny dzień.
Mój Syn zmartwychwstał.
Słucham cię.
… i zacząłem się modlić.

03. 04. 18 r. Warszawa.

Wracaliśmy do Warszawy. 7 godzin jazdy i mnóstwo ludzi wracających do domu po świętach.

Weź Olę na falę Ojcze.
To sprawa między nami.
A Marysia? – … że niby ja.
A Marysia niech sobie pisze.
……..
Byłeś Moim ochroniarzem.
Naprawdę ? – pytam, bo czy Bóg potrzebuje ochroniarza ?
Najlepszym.
I pozbył się Ojciec ciebie ? – dziwię się, bo wydaje mi się, że nikt nie pozbywa się najlepszego ochroniarza ot tak sobie.
Nigdy w życiu. Skierowałem na doszkalanie.

… i tym sposobem już wiemy, dlaczego Piotr został tutaj zesłany. Szkoda tylko, że się po drodze nieco pogubił. A może! A może to „pogubienie” też było zaplanowane? Jakoś trudno mi wierzyć, że Ojciec mógłby tego nie przewidzieć.

Nie rozmawialiśmy już więcej, czego żałowałam. Kiedy milczymy, a możemy rozmawiać, wydaje mi się, że tracę bezpowrotnie cenny czas. Tyle rzeczy moglibyśmy się dowiedzieć, tyle nauczyć… Po przyjeździe poszliśmy na kawę i znowu zaczęła się rozmowa …

Jesteś siedmiu w jednym.
?! – a co to znaczy ? Przyszło mi do głowy, że chodzi o siedem życiorysów, które dotąd przeszedł.
A kim jeszcze był ?
Karty zostały zakryte.
Dlaczego ?
Powoli.
To za ciężkie dla mnie obciążenie – Piotr wzdycha.
A to jest prawda.
Zawsze byłam z nim ?
Aż ci się oczy świeciły.
Tam wiedziałeś, tutaj nie wiedziałeś, ale już wiesz.
To pycha. Dostanę za to po głowie.
Bóg za prawdę nigdy nie karze, skoro wiesz to od Nas.
Skoro wiesz to bądź najmniejszy, skoro wiesz.
Im większy, tym mniejszy.
Ostatni jest pierwszy, pierwszy ostatnim.
Powiedz mi Ojcze tylko, dlaczego Piotr musi to wiedzieć ?
Żeby pokonać grzech pychy, żeby jak przyjdzie pora wiedzieć kim jest.

Wieczorem.

Pracowałam przy komputerze zapisując rozmowę, Piotr leżał na sofie zmęczony. Nawet nie przebrał się po podróży tylko padł jak długi. Zakrył dłonią twarz, myślałam, że śpi…

Mam ci coś do przekazania…
Powiedz Oli…
A ciało twoje nie ulegnie rozkładowi.
…… – odsunęłam się od komputera, bo tego się nie spodziewałam, takie słowa ?! Teraz ?! I co to znaczy?
A dlaczego nie ? Będę miała w sobie tyle chemii ? – zażartowałam.
Nie o chemię chodzi.
Nie zdąży. Za życia wzięta.
… – i zamiast się cieszyć, to mi się niemiłosiernie głupio zrobiło i już nie chciałam o tym rozmawiać.

Piotr podniósł się ciężko i wyszedł do swojego pokoju się pomodlić. Nie trwało to długo, bo wrócił 5 minut później ze łzami w oczach.

Rozmawiałem z Edziem teraz !
I ?
Powiedział mi…
Piotr, zbliżasz się synu do samego siebie. To jest olbrzymie co nadchodzi.
Piotr, nie wiedziałem, nie mogę w to uwierzyć.
Hmm… chyba falę widział – pomyślałam.
Ona świeci… tak jeszcze powiedział.
Ciekawe co znaczy sam do siebie….
Do czegoś mojego – Piotr bezradnie rozkłada ręce.
Twoje imię! – wiedziałam, gdy tylko to powiedział – Wracasz do swojego imienia !
Zobaczyłem to jego oczami, powtarzał…
Synu, ja nie wiedziałem, to już idzie.
On płakał, patrzył na to i płakał.
Oooook. Ale płakał z radości, czy przerażenia ? – pytam już przytomnie.
To łzy szczęścia.

Dopisane 15. 12. 2018 r.

Mój Syn zmartwychwstał – mamy cztery ewangelie, które przedstawiają różne wersje zmartwychwstania. Ojciec dał mi zadanie, aby odkryć jak było naprawdę. Która wersja jest prawdziwa? … Wszystko w swoim czasie.

Zdaję sobie sprawę, że akurat te rozmowy mogą być całkowicie niezrozumiale, jednak wyjaśni je dopiero książka. Jedno zdanie…

Piotr, zbliżasz się synu do samego siebie. To jest olbrzymie co nadchodzi.

… właśnie się sprawdziło, co mnie osobiście mocno zatrwożyło. Nie pamiętałam tych słów i wtedy nie próbowałam nawet ich zapamiętać sądząc, że są zbyt nieczytelne, aby je zrozumieć. A jednak, co wydaje się nieprawdopodobne, sprawdziły się co do joty. Próbuję jakoś zdefiniować swoje odczucia na dzisiaj i muszę powiedzieć, że nie jestem przerażona. Jestem porażona, porażona potęgą Boga. To wszystko rzeczywiście dzieje się naprawdę. Jeśli mogę coś dodać… Kochajcie Boga, bez względu na wszystko.

Uzbroję cię w Siebie.

31. 03. 18 r. Szczecin.

Jesteśmy u Krysi przygotowując się na święta. Ja siedzę w kuchni, Piotr siedzi w salonie i rozbawia towarzystwo, które na chwilę nawiedziło ten dom. W pewnym momencie przychodzi do kuchni…

Zobacz co mam. Ptak uderzył w szybę i teraz ledwo żyje. Nie ruszał się. Wziąłem go do ręki, pochuchałem i żyje – podstawia mi pod nos złączone dłonie, w których ledwo, ledwo widać łepek małego ptaszka.

Myślałam, że wróble są małe, ale ten nie tylko był mniejszy od wróbla, ale i z kolorową główką. Nigdy takiego wcześniej nie widziałam. Wyglądał prześlicznie. W pierwszym odruchu już sięgałam po telefon, aby zrobić zdjęcie, ale spojrzałam na swoje ręce upaprane mąką i zrezygnowałam. Później bardzo tego żałowałam.

Piotr trzymał przez dłuższą chwilę ptaszka w swoich dłoniach, ciągle chuchał i dmuchał, aż uznał, że ptak może już żyć samodzielnie. Otworzył drzwi do ogrodu i go wypuścił. Ptak usiadł na ogrodzeniu metr dalej i nie chciał odlecieć. Siedział i siedział, patrzyli sobie długo w oczy, aż w końcu odleciał.

Wieczorem.

Piotr przeczytał w Kurierze Szczecińskim nekrolog, który go postawił na nogi.

O Boże! To on powiedział, że nie może mi dwói wlepić, bo chroni mnie Bóg.

- Nie zdałem egzaminu. Profesor (mechanika okrętowa) kazał mi przyjść na poprawkę ustną, ale znowu się nie nauczyłem. Profesor wziął do ręki pióro i chciał mi wpisać do indeksu dwóję…. i tak wisiał nad tym indeksem z piórem w ręku, co przystawia do kartki pióro, to od razu cofa i tak kilka razy. W końcu odłożył pióro i powiedział; Ma pan szczęście, Bóg pana chroni. Pomyślałem, że zgłupiał. Kazał mi przyjść jeszcze raz, a kiedy przyszedłem nawet mnie nie odpytał, tylko wpisał 3. Do tej pory nie wiem dlaczego tak zrobił. http://osaczenie.pl/wp/2016/04/15/ma-pan-szczescie-bog-pana-chroni/

Po co ja to widzę ?
Tylko po to, żebyś się z nim pożegnał.
A ten ptak ?
To prezent dla ciebie.
Ptak ? – spytał zdziwiony i rozczarowany. Nie wiem… może spodziewał się garnca złota…

Ponieważ zdecydowanie nie był to wróbel i nie wiedzieliśmy co to za ptak zaczęliśmy sprawdzać w internecie. W końcu znaleźliśmy odpowiedź…. szczygieł.

Dlaczego Ojciec przysłał szczygła? Czytając informacje w Wikipedii Piotr krzyknął nagle…

Ja pier…. !!! W chrześcijaństwie szczygieł bywa przedstawiany w związku z męką Jezusa. Wiąże się to z jego preferencjami pokarmowymi w kierunku ostów, których kolce są z w symbolice kolei związane z koroną cierniową… – https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczygieł
???!!!
Dzisiaj Wielkanoc… to dlatego szczygieł, a nie wróbel uderzył w okno – nie mogłam uwierzyć, że Ojciec wpadł na tak niezwykły pomysł.
……. – Piotr milczał zszokowany.

Ptak ten, według świętego Izydora z Sewilli ma bowiem symbolizować mękę i śmierć Chrystusową. Ale także dobrą nowinę – jego późniejsze zmartwychwstanie. Dlaczego szczygieł? Dawniej wierzono bowiem, iż ptaki te żywią się cierniami ostów, do złudzenia przypominającymi ciernistą koronę, która spoczęła na głowię Jezusa. Co więcej, wg średniowiecznych legend ptak ten, miał wyjmować z głowy konającego Chrystusa ciernie, a kontakt z jego krwią sprawił, iż jego dziób na stale zabarwił się na czerwono.

Dziękuję ci Ojcze za to – wykrztusiłam i bardzo, bardzo żałowałam, że nie zrobiłam zdjęcia.
Wiesz ile musiałem się namęczyć, żebyś to przeczytał ?
Dostałeś prezent.
Panie Boże dziękuję ci – Piotr się ocknął.
To Ja ci dziękuję za piękne słowa jakie powiedziałeś do Mojego Syna.
A co powiedziałeś ? – pytam, bo najwidoczniej czegoś nie wiem.
W kościele podczas święcenia jedzenia powiedziałem…
Wracaj do ludzi, wszyscy cię potrzebują. Odpowiedział mi…
Jesteś Mi bratem.
Aaaa… Ciebie to nie można nawet na minutę puścić, bo zawsze coś się dzieje… – czuję się zazdrosna.
Z tym ptakiem było niesamowite. Uderzył w szybę, ale tylko ja to zauważyłem. Nikt nie zwrócił uwagi. On tak grzecznie siedział mi w ręku, poprawiłem mu nóżki, skrzydła, siedział i się patrzył, długo nie chciał odlatywać… Natychmiast go schowałem w dłoniach, aby kot go nie zjadł. Był na początku nieprzytomny, nie ruszał się.
I uzdrowiłeś go.
To prezent dla mnie.
Dla was. Stanowicie jedność.
Tak uderzył w szybę, że powiedziałem do Ojca zabierz mi życie za niego.
Zgłupiał ! – pomyślałam. Jego życzenia się sprawdzają, musi uważać o co prosi…
Przekuję twoją deklarację, lecz nie przyjmuję twojego życia. Będzie potrzebne innym.
Ale jak mam to zrobić?
Uzbroję cię w Siebie.
…….
Piękny prezent Ojcze, jeszcze raz dziękuję ci.
Te znaki co się dzieją, dzieją się naprawdę.
Przyjmij je wszystkie spokojnie.
Ojciec mówi przyjmij, ale to jest do nas – Piotr tłumaczy.
Jesteś bardzo potrzebna – do mnie.
Żebyś prowadziła tego, któremu w głowie będzie się kręcić.
……… – zamyśliłam się…

Kręcić w głowie… Jak przypuszczam ma to odniesienie do „beczki śmiechu”, którą nam zapowiadają. Będzie się tak dużo działo, że nie będzie wiedział co się dzieje. Kręcić się w głowie może od nadmiaru wrażeń… jest takie powiedzenie…

Pan Bóg dał ci odpowiedź, skąd ludzie wiedzą o imionach aniołów, czy demonów. Pokazał mi jak wybiera z każdego pokolenia kilku ludzi i przekazuje wiedzę. Stąd się to wzięło.
……. – rozdziawiłam buzię. Rzeczywiście pytałam o to wcześniej skąd ludzie znają imiona, pełno ich w różnych źródłach, głównie hebrajskich.
To Ja ci nadałem imię, które masz.
To jest twoje ostatnie zadanie.
I nie bój się tego autoryzować.
……. – zaczęłam się lekko nerwowo śmiać. Wczoraj, czy przedwczoraj leżąc już w łóżku myślałam sobie, że kiedy wydam książkę nigdy, przenigdy nie podam swoich prawdziwych danych. Pół nocy kombinowałam co zrobię i jak zrobię, żeby się nie ujawnić.
Każdy z tych, który pisał, a pisał prawdę z imienia pisał. Nikt z tym się nie krył.
Gdy przyjdzie pora powiesz kim, kto jest i nie bój się tego.
……. – słabo mi się zrobiło. Kiedy miała wyjść książka, planowałam zakopać się głęboko na Antarktydzie…
Ojcze, szczygieł był przepiękny.
To najładniejszy okaz, jaki udało mi się ściągnąć.

Widząc, że tak chętnie Ojciec rozmawia z nami teraz i że dzisiaj święta, odważyłam się spytać…

Dlaczego Ojcze Magdaleny nie było na ostatniej wieczerzy ?
Nie zaproszono jej.
????!!! Dlaczego ?
Nie mogła być.
……. – znowu chciałam spytać dlaczego, ale zestrachałam się, że zaraz dostanę po uszach.
Nie dlatego, że nie chciała.
Dlatego, że Chrystus jej nie pozwolił.
Dlaczego? – pomyślałam.
Maryi też nie było. Była z Maryją – czyli z Marią Magdaleną.
A mogę spytać o coś jeszcze ?
Przecież przetrwał.
??? – … chodziło mi jeszcze raz o krzyż, na którym umarł Jezus, czy przetrwał, czy nie. Ojciec czyta w moich myślach i nawet tego nie kryje. Nie nadążam pytać, a już odpowiada.
Patrz na symbol, nie na drzewiec.
Czy twój krzyż jest nieprawdziwy ?
Nie zastanawiaj się nad historią, bo zgubisz istotę.
Ojcze, niesamowity jesteś.
Już to mówiłeś. Myślisz, że mnie kupisz tym?
……. – roześmieliśmy się.
Czy to zdanie…

-Ta śmierć i zmartwychwstanie teraz da początek czemuś wielkiemu. 
-Skoro ci to mówię, więc wiesz co to oznacza. 
-Oznacza ni mniej, ni więcej, że zaczynamy. 
-Wszystko się wypełniło, wszystko zostało ustawione, by się zaczęło... http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/11/21/patrzcie-na-znaki/

… to jest ten szczygieł ?
Bingo.
Ojciec mówi jak człowiek ! – Piotr się śmieje.

Siedzimy w zupełnej ciszy, już późna godzina, delektujemy się rozmową i całym dniem…

Widzę tutaj z 30 aniołów, stoją wzdłuż ściany – i pokazuje mi ręką w stronę okna, a sam się nieco skulił chyba przestraszony.
Wiesz co mówią ?…
Czy jesteś gotowy na Nas? Bo My gotowi jesteśmy.
Kim jesteście ?
Aniołami światła. Chcesz Nas zobaczyć ?
……. – Piotr kiwnął tylko głową.
Co będziemy robić ?
Będziemy oświetlać, a ty będziesz mówić gdzie. Oczekuj znaków.
Zrobić zdjęcie ? To coś da ? – pytam.
Jeszcze nie.
?! – czyli może kiedyś…
Ciekawe co to się zacznie – Piotr był zamyślony.
Teraz to wszystkiego można się spodziewać – mówię analizując dzisiejszy dzień.
Czy jesteś w stanie Mi zaufać ?
Tak.
Jeśli tak, to dlaczego trwożysz się córko ?
Boimy się nieznanego – wtrąca się Piotr.
Ty się boisz ?! Ty, który wypędzasz sfory diabłów, ty się boisz ?!
Po to masz Mnie.
…….
Co ty na to ? – Piotr pyta mnie przestraszony jeszcze bardziej.
Na co ?
Na słowa Ojca.
Ale które ?
Wszystkie.
Przyjdzie pora, że nie będzie czasu na analizę słów.
Ojcze, ale powiedziałeś sąd, a potem płyń. Nie rozumiem tego.
Nie musisz. Ty graj w piłkę, Ja gwiżdżę – czyli Piotr to zawodnik, a Ojciec to sędzia.
Ojcze, a co z tą chorą dziewczyną ? Są szanse ? – pytam.
Zadajesz Mi niewłaściwe pytania. Po tylu latach wymagam więcej.
……
Ojcze, ale mi dałeś prezent – Piotr nie może jeszcze dojść do siebie.
Prezentów dla was mam bez liku. A ty mała tylko Mi pisz.
Długo będziesz to przeżywał ?
Trochę.
To chodź już.

Była już 23.30, czas na egzorcyzmy.

Dopisane 13. 12. 2018 r.

Maryi też nie było. Była z Maryją – odpowiedź „dlaczego?” w końcu otrzymałam, choć łatwo uzyskać jej nie było. Wszelkie teorie znane z książki „Kod da Vinci” Dona Browna są nieprawdziwe. Jeszcze jedno… Maria Magdalena to tak naprawdę Maria z Magdali, a mówiąc ściślej… Mariham z Magdali.

A skąd wiesz jaki jestem ?

29. 03. 18 r. Szczecin.

Wracaliśmy pociągiem. Pełno ludzi w przedziale, więc rozmawialiśmy szeptem.

W Niebie to mają dobrze, nie płacą podatków, czynszu, nie myją kibli… Ojciec daje im wszystko – Piotr zmęczony niewyspaniem, ale i problemami w firmie.
Tak jak i tobie daję.
Aaaa… – tyle powiedział zaskoczony, że Ojciec tak szybko się odezwał.

Piotr zaczął szukać po kieszeniach chusteczki, w pewnym momencie zastygł…

Niemożliwe… – i wyciągnął z wewnętrznej kiszeni marynarki swój krzyż.
Przecież go nie wziąłem! – patrzył z szeroko otwartymi oczami nie wierząc co widzi.
Na dworcu sobie przypomniałem, że nie wziąłem krzyża ! Wcisnęli mi ten krzyż do kieszeni ! Ale jak ?!
Z tego wynika, że masz robić to co najważniejsze – patrzę na to rozbawiona, nic już mnie nie zdziwi.
Nie jest łatwo godzić pracę i modlić się, w ogóle nie jest to łatwe.
Dlatego nikt nie chciał iść, nikt nie był na tyle głupi.
……. – zaczęłam się śmiać. Ojciec ma dzisiaj humor.
To Piotruś był głupi ?!
Wszystko ustawione.

Dostałam SMS od znajomego, który prosił o pomoc w sprawie chorej córki.

Wszyscy coś chcą ode mnie, meczą mnie… – Piotr westchnął zrezygnowany.

Przeczytałam mu maila na głos, Piotr oparł głowę i się zapatrzył…

Widzę w niej wszędzie mini krwotoki, widzę wszystko na czerwono, te krwotoki zderzają się ze sobą… Mogę jej pomóc ?
Jak ci dam moc uzdrawiania to nikogo w Niebie nie będzie.
Jak jedna zostanie uzdrowiona to będzie następna, potem piąta. To nigdy się nie skończy.
To będzie jak z Olą i jej słynne ”ostatnie pytanie”.
……. – Piotr zamknął oczy.
Przepołowiłem ją na pół i zacząłem spalać te krwotoki… Głupią wizję teraz dostałem. Przyszedł ten twój Caviezel… pytam go…
Co ty robisz tutaj ?
Przyglądam ci się.
Potem Caviezel zamienił się w Chrystusa, urosły mu włosy i stał się Jezusem. Chrystus przytulił tą dziewczynę mocno.
Chcesz sam to zrobić, czy chcesz Mnie poprosić ?
Niedługo złączysz się ze Mną na dłużej, ale nie bój się.
Nie będę cię męczył.
…….
Co ty sobie myślisz, że jak masz taki dar to znaczy, że masz siedzieć w piwnicy i ludzi unikać ?! – zirytował mnie. On nie może iść na zmarnowanie.
No jaki dar, no jaki?! Każdy może mieć takie możliwości.
Jasne ! – zirytował mnie jeszcze bardziej.
…….
Za tydzień idziemy w sobotę do Ikei, a w niedzielę na lody.
A Mnie nie pytasz ?
A może coś się zmienić ?
A może. Nie wiem, czy będziemy mieli wspólne plany.
Planujesz tydzień na przód Mały? Lekko szalony jesteś.
Ojcze, chciałbym być podobny do Ciebie.
A skąd wiesz jaki jestem ?
No nie wiem… Wszystkim zawiadujesz, planujesz…
Ja zawiaduję, planuję, a ty się podlizujesz.
……. – Piotr zamilkł, a chciałam, żeby rozmawialiśmy dalej.
Ola chce, żebyśmy nadal rozmawiali.
Jak to Dusia.
A co z tą dziewczyną ?
To nie jest temat na tą rozmowę. To jest rozmowa na ty i Ja.
To co mam robić ?
Kombinuj, wiecznie cię wołać nie będę – to à propos wczorajszego dnia. „Miło Mi się z tobą ogląda ten film, ale lepiej zrobisz to co masz zrobić”
……. – spojrzał na mnie ciężko i zaczął szeptać.
Pamiętaj, że chciałem Alicję uzdrowić i Ojciec spytał wtedy kogo wybieram… Lepiej nie podskakiwać.
Ale próbować możesz.

- Dlaczego mam ją zostawić? Nawet jej nie znasz...? 
- Jeśli jej nie zabiorę, zabiorę kogoś, kogo nie znasz. Rachunek musi się zgadzać. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/09/13/dlaczego-mam-ja-zostawic-nawet-jej-nie-znasz/

Dostanę od kogoś w głowę za karę i będzie.
Masz na myśli Mnie ?
Nieeee… skądże – włączyłam się do rozmowy.
A ty cicho bądź.
……. – wybuchnęliśmy śmiechem.
Czytam o Twoim świecie Ojcze – Piotr ma na myśli „Byłem w Niebie” Richarda Sigmunda.
Jak to o Moim świecie ?
A ten czyj jest ?
???!!!! – rzeczywiście, Stwórca ziemi i nieba.
Widzisz, to jedna setna tego co opisuje, a co tam naprawdę jest.
Prawie nigdzie go nie wpuszczono.
O! Faktycznie ! Richard pisze, że tam go nie wpuszczono, gdzie indziej też nie, wiele miejsc było przed nim zakrytych – Piotr odkrywczo. Ciekawe, że nie zwróciłam na to wcześniej uwagi.

Moim zdaniem tam są domy, które są też przejściem do innego świata.
Mały, nie zdradzaj tajników.
……. – Piotr się nachyla do mnie i rusza ustami jak niemowa…
Czytaj mi z ust, żeby Ojciec nie usłyszał – … ledwo zaczął…
Jestem nie tylko Wszechsłyszący, ale i czytający z ust.
……. – śmieję się.
Jesteś tubą dobrego słowa – zwraca się do mnie.
Nie mylić ze szczekaczką.

Musiałam sprawdzić co znaczy szczekaczka; 1. pot. «głośnik ścienny lub radio» 2. «w czasie II wojny światowej: megafon uliczny, przez który okupanci hitlerowscy podawali wiadomości dla ludności polskiej» 3. pogard. «o kobiecie gadatliwej, krzykliwej i skłonnej do kłótni»

30. 03. 18 r. Szczecin.

Trwają gorące przygotowania do świąt, zdecydowanie mniej rozmawiamy z Niebem. Dopiero późnym wieczorem…

Pan Bóg powiedział mi dzisiaj…
Trzymasz wartę tutaj na ziemi.
Przepraszam, że ja tutaj się tak wygłupiam, zupełnie niepotrzebnie tak robię.
A skąd wiesz jak Ja bym się zachował ?
……..
Dam ci prezent.
?!

Pewnie często by się śmiał… Kościół ma tendencję do pokazywania Jezusa, można by rzec… śmiertelnie poważnie. Jednak w Jego życiu pojawiały się przekomiczne sytuacje. Nie wiem jak inni, ale kiedy czytam ten fragment …

M 6; 45 Zaraz też przynaglił swych uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzali Go na drugi brzeg, do Betsaidy, zanim odprawi tłum. 46 Gdy rozstał się z nimi, odszedł na górę, aby się modlić. 47 Wieczór zapadł, łódź była na środku jeziora, a On sam jeden na lądzie. 48 Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr był im przeciwny, około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć. 49 Oni zaś, gdy Go ujrzeli kroczącego po jeziorze, myśleli, że to zjawa, i zaczęli krzyczeć. 50 Widzieli Go bowiem wszyscy i zatrwożyli się. Lecz On zaraz przemówił do nich: «Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się!». 51 I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył. 52 Oni tym bardziej byli zdumieni w duszy, że nie zrozumieli sprawy z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały.

MT 14; 22 Zaraz też przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. 23 Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. 24 Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny.25 Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. 26 Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. 27 Jezus zaraz przemówił do nich: «Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!»

J 6; 16 O zmierzchu uczniowie Jego zeszli nad jezioro 17 i wsiadłszy do łodzi przeprawili się przez nie do Kafarnaum. Nastały już ciemności, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł; 18 jezioro burzyło się od silnego wichru. 19 Gdy upłynęli około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów, ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi. I przestraszyli się. 20 On zaś rzekł do nich: «To Ja jestem, nie bójcie się!»

… ogarnia mnie śmiech. Mam to w wyobraźni… Jezus modląc się nie liczy czasu, orientuje się, że na brzegu został sam, a łódź jest daleko. Pomyślał… ok, pójdę sobie do nich, co mi tam, zrobię im niespodziankę. I wszedł do jeziora… Uczniowie próbują zapanować na łodzią, bo wiatr silny i ledwo wiosłują. Pewnie nie myślą w tym momencie o Jezusie, ale jak bezpiecznie dotrzeć na drugi brzeg. Wiosłują i wiosłują, ale widzą z daleka postać, która kroczy pewnym krokiem i się zbliża. Zamierają… Nie przychodzi im do głowy, że to Jezus, ale duch jakiś, bo przecież niemożliwe, żeby ktoś mógł chodzić po wodzie… Trzech ewangelistów zwraca uwagę, że dorośli mężczyźni zaczynają krzyczeć wniebogłosy przestraszeni, być może w pierwszym odruchu uciekliby, gdyby mieli dokąd… Rozbawiło to samego Jezusa, który ich w końcu uspakaja. Ich miny… to musiał być niezły widok… Oczywiście to przepiękna scena…

Dopisane 11. 12. 2018 r.

Mam chyba dziwne poczucie humoru, ale jest jeszcze jeden fragment, który widząc oczami wyobraźni spowodował, że roześmiałam się do łez. Choć bezsprzecznie okoliczności tego wydarzenia były przytłaczające, to jednak ten mały incydent bardzo mnie rozbawił.

MK; 50 Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli. 51 A pewien młodzieniec szedł za Nim, odziany prześcieradłem na gołym ciele. Chcieli go chwycić, 52 lecz on zostawił prześcieradło i nago uciekł od nich.

Ale próbować możesz – pisząc teraz uzmysłowiłam sobie, że ta rozmowa może być opacznie zrozumiana. Chodzi w niej o to, że za każdym razem zanim Piotr zajmie się uzdrawianiem, ma prosić Ojca lub Chrystusa o zgodę i pomoc. Bez Nich nic nie będzie skuteczne.

Nie będę już dłużej czekać.

27. 02. 18 r. Warszawa.

Zadzwoniła Dorota, znajoma Piotra, która od czasu do czasu ma wizje z Piotrem w roli głównej.

Wiozłeś moją mamę, która nie żyje od 2008 roku. Byłeś kierowcą, a ona siedziała z tyłu. Przestraszyłam się, że nie żyjesz, bo jak jesteś razem z mamą… Pytam się mojej mamy dokąd jedziesz ?
Ten pan jest dobry, wiezie mnie.
Dokąd ?
Nie mogę ci powiedzieć... mówi mama. To spytałam ciebie, a ty mi na to…
Niech cię to nie obchodzi.
Hmm… – dotychczasowe wizje Doroty wiele mówią o duchowości. Niewykluczone, że dzięki modlitwom Piotra dusze niektórych zmarłych ludzi są przenoszone w inne miejsce.
Potem w kościele miałem inną wizję.
Stoję w ławce i widzę, że lecą do mnie dzidy. Lecą prosto w moje ciało, ale kiedy dolatują odbijają się jakbym miał zbroje. Mówię … to walnijcie mnie w twarz i widzę dzidę, która leci prosto mi w twarz. Gdy doleciała tu przed głową rozprysła się na drobne, gdyby nie ta zbroja…

Dałem ci ją, żebyś gryzł tych łobuzów.
Codziennie chóry wam śpiewają za to co robicie, tylko nie słyszycie.
Zabrałem ją.
Myślę, że do lepszego miejsca. Ciekawe, czy takich jak mama Doroty jest więcej…
Tylko o niej wiesz.
Dużo robicie. Jedno i drugie. Ty na jednym polu, a ona na drugim.
A dokąd ją Piotr zawiózł ?
Dokąd łatwo się domyśleć.
Pomyśl lepiej skąd ją zabieram.
Wyobraź sobie, że była trzymana przez gacków z dwóch stron.
Czy to jest właśnie czyściec ?
Za dużo chcesz wiedzieć.
No chcę – roześmiałam się.
…….
Właśnie widziałem siebie jak wmieszałem się w ten tłum, co opisywał w książce Richard. Zacząłem pić wodę ze studni, woda była źródlana, krystaliczna czysta. Co to znaczy ?
Nie wiem…. – siorbię kawę. Dzisiaj postanowiłam nie myśleć.
Pojedziemy w góry ? – zmieniam temat.
Nie ty decydujesz.
Jak to ?
Ograniczysz swoje decyzje do tego jak masz wyglądać.
I tak nie widzę w twej szafie zbyt dużego wyboru.
I pomyśleć, że tam na Górze masz jedną z największych garderób.
?! – i przypomniałam sobie ciekawostkę z książki Richarda.

Koło naszego stolika przechodził dziwny człowiek. Z pierwszego rzutu okiem wyglądał na pijanego, ale z drugiego wyglądał raczej na nienormalnego. Piotr zawiesił na nim swój wzrok, zmrużył lekko oczy…

On ma dwóch gacków koło siebie, trzymają go pod ręce i prowadzą. Załatwię ich… A może nie ? – zawahał się – Nie jestem sędzią. Może tak ma być ?
Jesteś trybunem.
?!

Po minucie pojawił się kolejny przechodzień, tym razem cały w tatuażach młody chłopak, rzucał się w oczy z daleka, ponieważ miał tatuaże także na twarzy. Wyglądał koszmarnie. Piotr przymknął oczy..

Chciałem je mentalnie usunąć, ale usłyszałem gacka – powiedział po chwili.
Nie dasz rady ich wszystkich uratować. Nie fatyguj się.
Hmm… – pomyślałam, że skurczybyk ma rację.
Ojcze, jestem zmęczony wszystkim.
To co? Chcesz się zastrzelić ?
Wstawaj żołnierzu.

28. 03. 28 r. Warszawa.

Siedzimy przy stoliku. Piotr przypatruje mi się tak mocno i czujnie, że zaczynam czuć się nieswojo.

Słyszę… Ezechiel rozdział 12. Co to ?
Prorok z Biblii, trzeba sprawdzić – sprawdzam w internecie. Czytam na głos, z każdym słowem Piotr otwiera oczy coraz szerzej.

1 Pan skierował do mnie te słowa: 2 «Synu człowieczy, mieszkasz wśród ludu opornego, który ma oczy na to, by widzieć, a nie widzi, i ma uszy na to, by słyszeć, a nie słyszy, ponieważ jest ludem opornym. 3 Synu człowieczy, przygotuj sobie rzeczy na drogę zesłania, za dnia i na ich oczach, i na ich oczach wyjdź z miejsca twego pobytu na inne miejsce. Może to zrozumieją, chociaż to lud zbuntowany. Wynieś swoje tobołki, jak tobołki zesłańca, za dnia, na ich oczach, i wyjdź wieczorem – na ich oczach – tak jak wychodzą zesłańcy. 5 Na ich oczach zrób sobie wyłom w murze i wyjdź przez niego! 6 Na ich oczach włóż tobołek na swoje barki i wyjdź, gdy zmierzch zapadnie. Zasłoń twarz, abyś nie widział kraju, albowiem ustanawiam cię znakiem dla pokoleń izraelskich».

Dzisiaj pisałam o śmierci Edzia.

- Jeszcze trochę, a twoja łódź też dobije do brzegu. Została jedna przeszkoda. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/28/slepy-i-gluchy-jestem-na-ciebie/

A ile ja mam takich przeszkód ? – spytałam.
Żadnych. Ty piszesz i patrzysz jak on pokonuje przeszkody.
Gdybyś miała przeszkodę nic byś nie napisała.
O! To znaczy, że ja to źle zrozumiałam. Myślałam, że przeszkoda to zadanie. Przeszkoda to przeszkoda, bariera, którą musisz pokonać, by wrócić do Góry – tłumaczę Piotrowi.
Tą przeszkodą jest chyba twoje imię, które musisz odzyskać. „Przywróć imię moje”…
Po tu jesteś, żeby odzyskać imię, po to się urodziłeś.
……. – zamyśliłam się.
Gdyby spojrzeć na wszystko z boku… to jest niesamowita historia… to wszystko.
Wiesz, że pan Bóg jest moim aniołem? Przebiera się czasami w skórę Homiela.
Byłeś powodem bólu Ojca.
Aż tak nabroiłem ?
Tak się śmiałem.
Wiesz, że rozmawiam z Ojcem jakby tu siedział przy stole ?
Traktuj, że tak jest.

Wieczorem. Piotr wrócił z pracy zmęczony.

Ja nie wiem jak ty sobie poradzisz, gdy mnie zabraknie. Jak sobie poradzisz z firmą… No nie dasz rady… Ojcze ona nie da rady. Nie wiem jak Ty to rozwiążesz.
Po raz kolejny cię zaskoczę.

Włączyłam film „Anihilacja” www.filmweb.pl/film/Anihilacja-2018-730844 . W pewnym momencie pada zdanie; Bóg się nie myli.

Racja! Bóg się nigdy nie myli – skomentował Piotr.
Dziękuję, że Mnie dostrzegłeś w trakcie oglądania.
Miło Mi się z tobą ogląda ten film, ale lepiej zrobisz to co masz zrobić.
?! – robię wielkie oczy…
Aaaa…! Idź się pomodlić, egzorcyzmy, o to chodzi !

Piotr zastopował film i poszedł się pomodlić. Gdy wrócił zaczęliśmy oglądać dalej.

Bez granatu i czołgu tam bym nie wszedł – podsumował na koniec, a jeszcze przed chwilą modlił się o pokój i walczył z diabłem.
A Ja myślałem, że bez krzyża i beze Mnie.

Dopisane 09. 12. 2018 r.

Zacząłem pić wodę ze studni, woda była źródlana, krystaliczna czysta. Co to znaczy ?

Studnia – źródło wody, tak niezbędnej do życia, symbolizuje moment przełomowy, a także jest znakiem duchowego oczyszczenia i umocnienia. Jej obecność gwarantuje plon, obfitość, zaspokojenie. (…) Dzisiaj sam Jezus staje się źródłem/studnią żywej wody dla każdego, kto pragnie, a każdy, kto spróbuje także nabywa cech źródła. Wodą żywą jest natomiast Duch Święty wypełniający każdego wierzącego. To Jego obecność daje życie, pokrzepia, wzmacnia, działa, przynosi zmiany. http://www.portalcel.pl/piesn-o-studni/

Słyszę… Ezechiel rozdział 12 – wczytałam się w ten tekst jeszcze raz i dzisiaj już wiem, że najważniejsze jest ostatnie zdanie.

28 Przeto powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Już więcej żaden z moich wyroków nie dozna zwłoki. Cokolwiek mówię, to mówię i wykonam» – wyrocznia Pana Boga.

Kilka dni temu Bóg Ojciec powiedział…

Nie będę już dłużej czekać.

Nie możecie służyć Bogu i Mamonie.

25. 03. 18 r. Warszawa.

Po dobrym hotelowym śniadaniu wracaliśmy do Warszawy.

Dziękujemy za świetny wyjazd.
Chciałem, żebyście pojechali.
Dlaczego ? – od razu mnie zaciekawiło.
Bo jestem miły.
…….. – śmiech.
Ale to nie jest tak, że jesteś miły ot tak sobie, wszystko ma swój cel według Ciebie – nie daję za wygraną.
Chciałem, żebyście pojechali.
Korzystajmy póki czas. Spójrz w lewo…
…….. – spojrzeliśmy, a tam biegnie młoda zakonnica ubrana całkowicie na czarno.
Co to znaczy ?
Tobie mam tłumaczyć ?
Hmm…. – teraz mamy czas radości, ale przyjdzie czas… zakonu ?

Wyjeżdżaliśmy z Sopotu na drogę wiodącą ku autostradzie, było kompletnie pusto, więc Piotr nie zwracał uwagi na zakazy, nakazy i jechał po swojemu. Wyjeżdżamy z zakrętu i widzimy… policjanta. Trzyma wysoko swój lizak i nas zatrzymuje. Policjant, mężczyzna w sile wieku, podszedł do samochodu i kazał otworzyć okno.

Za szybko pan jechał.
Możliwe, zamyśliłem się…
Proszę o dokumenty.

Policjant otwiera saszetkę, a tam obrazek Jezusa, drugi obrazek Jezusa, obrazek Maryi, obrazek Józefa… Policjant zapatrzył się na to wszystko, spojrzał na nas w milczeniu, potem znowu na to wszystko…

Proszę jechać.
…….. – Piotr się wzruszył, ja się wzruszyłam, bo coś magicznego wydarzyło się w tym momencie, wszystko działo się jakby w zwolnionym tempie. Działo zupełnie bez słów, ale w trójkę wszyscy doskonale się rozumieliśmy. Jakieś kosmiczne połączenie, które trwało kilka minut.
To na pewno sprawka Homiela – odzywam się dopiero po jakimś czasie.
Musimy się wspierać.
Ty o Nas walczysz to i My o ciebie.
Dziękuję.
Stawiasz piwo.
Stawiam.
To dobrze, bo oboje nie pijemy.
Widzisz… Pokażesz Nas i wystarczy.
Pamiętaj, nie ma przypadków.
……..
To co będzie, będzie od Ojca – te słowa skierował nie wiem dlaczego prosto do mnie. Rozumiem, że kiedy zacznie się coś dziać mocnego muszę wierzyć, że tak właśnie ma być.
Zobaczyłem wzbierającą się falę, zaraz wybuchnie do góry… – Piotr prowadzi, ale jednocześnie czemuś się przygląda. Nie wiem jak to robi, że może pogodzić jedno z drugim.
……. – byliśmy pod wrażeniem tej sytuacji.
Byłem pewny, że zapłacimy. Jechałem 140, a było ograniczenie do 70.
Przez chwilę włożyłem Swoje słowa w twoje usta.
W Swej naiwności wierzę, że Pan Bóg tego nie widział.
Policjant zobaczył Maryję w twoim samochodzie i sobie odpuścił.

Wiesz ilu złodziei to widziało ?
???!!! – … i też sobie odpuściło.

Jedziemy w milczeniu jakiś czas. Po chwili mistyki Piotr już myśli bardzo przyziemnie…

Przegrałem duży przetarg… Nie dasz mi zarobić ?
Ta kwota była niebezpieczna.
Dlaczego ?
Wyobrażasz sobie, że te usta chcą połknąć rybę, która waży 10 kg ?
Pamiętaj, dinozaury były wielkie i wyginęły.
Ale Ola by chciała.
Już nie ! – poprawiam go szybko – Ty mnie w swoje gierki nie wciągaj.
Już przywykła.
A ty nie miej do niego pretensji, robi co ma robić.
Przyjdzie bez słowa, odejdzie bez słowa.
Nie możecie służyć Bogu i Mamonie.
No i tyle na ten temat… – kwituję bez żalu.

LK 16; 13 Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.». Nie możecie służyć Bogu i Mamonie.

Mijaliśmy reklamę filmu „Św. Paweł, apostoł Chrystusa”, w którym drugoplanową rolę gra Jim Caviezel.

Czy Wasza książka trafi do Caviezela? Dowiedziałby się co nieco o sobie.
Ty rób swoje, My wiemy pod jaką ma trafić strzechę, puniu.
Puniu? On gada do ciebie jak ja – śmieje się Piotr.
Hmm… – wcale niezabawne, myślę o tej książce jak bardzo musi Im na niej zależeć.
Fala, to nie znaczy tylko, że zostaniesz wzięty.
Wejdzie w ciebie też nowy duch.
Załatwiliśmy kredyt, teraz herbatę, a potem święta, a potem sąd.
A co potem ?
A potem fruuuu, zapinamy pasy i wchodzimy do beczki.
Sądu jak nie ma tak nie ma. Zmęczony jestem naszym prawnikiem, on nic nie wie.
Nie rozważaj, że inny mógł być, bo nie mógł.
Inni wzięliby za cel pieniądze, a to nie pieniądze są celem.
Nie są ?
Otoczyłbyś się luksusem.
Czego zabrakło sędzinie, że zdecydowała się na kolejne przeprowadzenie badania ?
Niczego jej nie zabrakło.
Ona nie chce apelacji. Ona wie gdzie jest sprawiedliwość.
Czyli zna tą sprawę od podwórka ?
Bardzo dobrze.
A jeśli badania będą korzystne dla NIP ?
Widocznie wie co robi.
……. – Piotr kręci głową dając do zrozumienia, że jest już tą sprawą bardzo zmęczony. Same zagadki…

Jedziemy w ciszy kilkanaście minut…

Rozmawiałem z Joe. On chciałby znowu ściągać herbatę do Polski, ale ja mu zdecydowanie odmówiłem. Ma jeszcze wiele innych pomysłów na biznes.
To może zrobicie coś razem ? – podchwytuję pomysł.
Jedno słowo ci na to powiem… Mrzonki.
Skoro nie możesz mieć, to nic ci nie wyjdzie.
To nigdy się nie spotkacie już ?
Ta ścieżka zamknięta.
Dlaczego ?
Po to, żeby zamknąć cykl.
Po to, żeby pomóc – przywieźć herbatę.
Pamiętaj święty, święty, Pan Bóg zastępów, pełne są niebiosa i ziemi obcowanie.
?!
Niedługo zaczniesz nowy etap życia.
No nie wiem, jestem w kiepskiej formie.
Bo się obżarłeś grubasie. Jedz mniej.
……. – wybuchłam śmiechem. Piotr ma takie powiedzenie; zapłacone to trzeba jeść, więc w hotelu zmiata ze stołu szwedzkiego co najmniej połowę podanego śniadania. Wszystkiego musi popróbować.
Joe dał mi prawdziwy kolagen, produkują to teraz w jego firmie.
Dobry ten kolagen ?
Pij królewno i nie oddawaj nikomu.
Bo nie jestem zdrowa do końca? Boli mnie kolano na przykład ? Czego mi brakuje ? – przestraszyłam się, że czegoś nie wiem, a coś się dzieje.
Kolagenu, poczujesz.
… ??!!
Pamiętasz tego biegacza z maratonu? – przypomniałam sobie niedawną sytuację, której oboje byliśmy świadkiem. Szliśmy na spacer, ale naszą uwagę zwrócił przeraźliwy wrzask. Uczestnik maratonu leżał na drodze i wył, nad nimi stali już ratownicy. Mężczyzna miał zawał.
Czy ten biegacz z zawałem żyje ?
Pytasz, czy jest już szczęśliwy ?
Tak – i uśmiechnęłam się, ponieważ pierwotnie chciałam spytać, czy nie żyje.
Jeszcze się męczy.
Hmm… Czyli żyje.

Zamilkliśmy. Mija z 30 minut…

Dlaczego się nie odzywasz? – pytam Homiela.
Tym razem to Ja notuję.
Niczego mądrego się od nas raczej nie dowiesz – śmieję się.
To byś się zdziwiła.
…….
Słyszę od jakiegoś czasu suria, suria, suria… Co to znaczy ?
… Nie wiem… – przyznaję, ale włączam internet.
Piszą, że anioł śmierci… – robię zdziwioną minę.
Gdybyś wiedział wszystko, nie byłbyś w stanie uwierzyć.
Eeee tam, ja to traktuję normalnie.
Wiedzieć, że wiesz, a wiedzieć świadomie, że wiesz, to dwie różne rzeczy.
…….. – zapisałam szybko słowa i przeanalizowałam je jeszcze raz.
To musi być ważne, ta Suria…
Każdy kto słucha Mojego słowa, słucha prawdy.
? ! Dlaczego usłyszałem Suria ?
Powiedziałeś miłosierdzie jest ważniejsze od sprawiedliwości.
?! – rzeczywiście, tak powiedział wczoraj. Nawet tego nie zanotowałam myśląc, że to mało ważne. Piotr uznał, że miłosierdzie jest ważniejsze od wymierzania sprawiedliwości, co w jego przypadku stanowi milowy krok w rozwoju duchowym.
Wczoraj w kościele czułem, że się unoszę jako anioł. Czułem, że fiuta nie mam, byłem przerażony, zacząłem się macać, czy wszystko jest na miejscu – Piotr miał przerażoną minę, a ja nie mogłam przestać wyć ze śmiechu.
Właśnie rozbawiłeś całe niebo.

Dopisane 07. 12. 2018 r.

Właśnie rozbawiłeś całe niebo – muszę przyznać, że mam czasami wielkie wątpliwości, czy pisać na blogu dokładnie tak jak wyglądają nasze rozmowy. Jak widać bywają one dosyć soczyste, ale uspokoił mnie Ojciec mówiąc, że ludzie potrzebują też „soli i pieprzu”. Wartością naszej historii jest w głównej mierze to, że my nie udajemy kogoś kim nie jesteśmy. Wielu naukowców dziwi się dlaczego Jezus wybrał Piotra, najbardziej zawodnego z wszystkich. Ojciec powiedział, bo był prawdziwy. Czyli ulepiony z wad i zalet, z wszystkich słabości, które ma każdy człowiek. Tacy i my jesteśmy.

Nie możecie służyć Bogu i Mamonie – Mamon to też imię diabła, dlatego zdanie ma podwójne znaczenie. Mammon (aram. ma`mon – zysk, bogactwo) – w Biblii to aramejskie słowo oznaczało bożka pieniędzy.

Nie ma końca, nie ma początku, jest ciągłość.

24. 03. 18 r. Warszawa.

Piotr kupił Księgę Izajasza, która go zainteresowała ze względu na ważne dla niego słowa.

Wydana w formie książeczki trzeba przyznać była mocno specyficzna. Napisana od tyłu do przodu, na jednej stronie po hebrajsku i nad drugiej po polsku. Piotr zaskoczony przewracał kartkę za kartką, czegoś takiego jeszcze nie widział…

Chcesz studiować Moje księgi ?
No…Tak.
Dobrze, będzie nam łatwiej rozmawiać.

Jakiś czas temu Piotr zajmował się sprowadzaniem z Singapuru herbaty na obniżenie poziomu cukru. Biznes się szybko skończył, ale pozostało kilku indywidualnych klientów, którzy do tej pory do firmy w tej sprawie dzwonią. Zwłaszcza jeden tak usilnie ciągle prosi, że ciężko mu odmawiać. Dowiedzieliśmy się niedawno, że przedstawiciel producenta z Azji będzie na targach w Gdańsku i poprosiliśmy go więc, aby trochę tej herbaty ze sobą przywiózł. No i co? No i musimy jechać teraz do Gdańska specjalnie po herbatę, za którą nawet nie weźmiemy pieniędzy. Nie będziemy się targować o 200 zł. Patrzymy na siebie w aucie z niemocą i się śmiejemy, bo tylko takie dwa głąby jak my mogą to zrobić zupełnie z serca. Koszt hotelu jest większy niż ta herbata. Macham w końcu ręką z rezygnacją, przynajmniej się przejedziemy i miasto zwiedzimy.

Podczas jazdy dostaję telefon od znajomego i dowiaduję się, że mój blog nie działa. Jestem wkurzona na maksa, bo to kolejny już raz, ale niewiele mogę zrobić, tylko czekać. Piotr ciągle mnie pociesza i zaczepia, a ja pomyślałam w pewnym momencie, że jeszcze chwila i go zagryzę.

Ola chce ci powiedzieć, żebyś się odczepił.
…… – wybuchłam śmiechem, bo faktycznie chciałam mu to powiedzieć, ale obawiałam się awantury.

Homiel sprawił, że denerwowałam się już mniej i cieszyłam się tym wyjazdem. Nie byłam w Gdańsku całe wieki.

Ja myślę, ty słyszysz, Homiel mówi – mówię ze śmiechem.
Wiesz ile razem możemy zdziałać, gdybyś nie był taki głupi ?
A jestem ?
Głupio uparty ?
…… – zaczęłam się śmiać znowu, bo znowu ma rację.
Miałem ciekawą wizję nad ranem.
Byliśmy obydwoje w kościele, byli ludzie, my siedzieliśmy w pierwszej ławce, za nami inni, a pośród nich facet, który uważał się za proroka. Był do połowy rozebrany, ale w spodniach. Czytał Biblię na głos, a inni go słuchali, nawet ksiądz w którymś momencie oddał mu pierwszeństwo prowadzenia mszy. Po wszystkim ksiądz chciał mu podziękować dając kwiatek, czerwonego tulipana, ale on to odrzucił i rozglądał się co by tu z kościoła wziąć. Chciał coś więcej. Wyglądał na bardzo pewnego siebie. I wtedy usłyszałem…
To ty jesteś prorokiem, a podaje się za ciebie.

Hmm… Natychmiast spoważniałam i coś mnie tknęło. Czy czasami ta wizja nie jest odpowiedzią na maila, którego dostałam jakiś czas temu od pewnego księdza. Wysłałam mu zdjęcie i namalowany na jego podstawie obraz Jezusa, opisałam też krótko historię powstania tego obrazu. Dostałam taką odpowiedź;

Zrozumiałam, że największym oponentem tego co piszę będzie sam Kościół. Czy fakt, że zdjęcie brata Elia jest dużo wyraźniejsze, de facto wygląda jak obraz, czy to dyskredytuje moją historię? W wizji Piotra nie ten jest prorokiem kto na proroka wygląda…

Nie widzisz jak my jesteśmy bezwolni w Ich rękach ?
No skąd… Piotr uważa, że nie… – Homiel z przekąsem.
Oni jak chcą mogą zrobić z nami wszystko, mogą tak zrobić, że będziemy jak bezwolne lalki, a jednak dają ludziom wolną wolę – … dochodzi do mnie ta prawda absolutna, ale Piotr jakby nie słuchał.
Ciężko się czuję.
Za szybko wziąłeś leki.
Dlaczego ?
Za dużo pokarmu.
Pokarm?! To jak do zwierzęcia. Bierzesz mnie za zwierzę ?!
Tak, za osła… Pokazał mi osła teraz ! – Piotr się obruszył.
Dlaczego mnie obrażasz ?
Czy można nazwać osłem kogoś, kto jest osłem ?
W Niebie dzięki tobie mamy nową nomenklaturę.
A z drugiej strony przynosisz wiele radości.
Uważaj, Homiel dzisiaj złośliwy – śmieję się.

Jedziemy w ciszy przez jakąś chwilę.

A wiesz, że byłem adiutantem Pana Boga ?
?! Skąd wiesz ?
Zobaczyłem teraz wizję. Zobaczyłem dwie osoby, starszego i młodszego za Nim. Ten młodszy wszędzie za Nim chodził.
Adiutant dotyczy stopni wojskowych.
Sekretarzem!… Ale innego pojęcia.
Miałeś wiele imion, bo wiele spraw załatwiałeś.
Wchodzisz tam gdzie trzeba.
To co ja tu robię ?
Tu też było trzeba.
„Godzina W” przed tobą – p.s. godzina wybuchu powstania.
To co Mały? Czas się szykować powoli.
…….
Homiel śpiewa „Co ja tutaj robię, co ty tutaj robisz…” – … nie chcę wyprowadzać Piotra z błędu, że to już nie Homiel.
W Kabale też to jest opisane.
O! To dlaczego nie studiujemy kabały ?
Po co ci to ?
Toś się dużo dowiedziałaś – Piotr sobie zakpił, bo ciągle myśli, że to Homiel.
Mam nadzieje, że to nie koniec.
Nie ma końca, nie ma początku, jest ciągłość.

Dostałam jeszcze jeden telefon, że mój blog nie działa. Nic nie mogę na to poradzić…

To twoja pilna praca.
Dlatego nie bierz się za biznes, bo żaden ci nie wyjdzie.
Rozumiem, pisanie jest ważniejsze – kiwam głową.
To pisanie naprawdę zmienia ludzi ?
Masz jeszcze wątpliwości ?
Zawsze…. – pomyślałam.
Często pytam Ojca co mam robić – Piotr na poważnie.
I co ?
Odpowiada mi…Bądź.
Hmm….
Ty bądź, Ja robię. Jako jedno.

Zamilkliśmy tym razem na dłużej.

Czy naprawdę Homiel używa takich słów jak ciota, głupiec, dureń ? – nie mogę czasami uwierzyć, że to wychodzi prosto z ust anioła.
Bóg dał Mi na to zgodę.
Piotr jest niekonwencjonalny i ty też możesz być.
Spodobało ci się tak mówić ?
Nie, lubię czystość.
Akurat! – bo mam wrażenie, że spodobało mu się, że nie musi być taki „święty”.
Żartowałem.
Nie pytaj gracza w scrable jak układać scrable.
……….. – uśmiechnęłam się. To tylko gra pozorów, jak w pokerze.

Dopisane 05. 12. 2018 r.

Chcesz studiować Moje księgi ? – Moje księgi… Kościół często używa zwrotu księgi natchnione, Co oznacza, że księgi Pisma Świętego są natchnione? Najogólniej rzecz biorąc, oznacza to, że ich autorem jest Bóg. Katechizm Kościoła Katolickiego powtarza za Konstytucją o Objawieniu II Soboru Watykańskiego: „Święta Matka Kościół uważa, na podstawie wiary apostolskiej, księgi tak Starego, jak Nowego Testamentu w całości, ze wszystkimi ich częściami za święte i kanoniczne, dlatego że spisane pod natchnieniem Ducha Świętego, Boga mają za autora i jako takie zostały Kościołowi przekazane” (KKK 105).

W kabale też to jest opisane – … faktycznie jest. Znając prawdziwe imię Piotra nietrudno było to znaleźć. Nie będę jednak teraz tutaj tego przetaczać. Skupię się na samej kabale, która wśród chrześcijan ma bardzo złą sławę i pytanie czy słusznie.

Według wiki; Przyjmuje się, że kabała jest to mistyczno-filozoficzna nauka pochodzenia izraelickiego. Według Kabały świat materialny oraz światy duchowe, które znajdują się nad nim, zostały stworzone przez Stwórcę w celu sprawienia maksymalnej radości i zadowolenia stworzeniom, co w kabale określa się terminem „zamysł stworzenia”. Jednak cel nie może być osiągnięty bez udziału stworzeń (dusz ludzi), które inkarnują się w materialnym świecie, dopóki poprzez odmianę swojej natury nie staną się godne całej tej błogości, którą Stwórca pragnie im dać zgodnie z „zamysłem stworzenia”. Dzięki nauce kabały człowiek poznaje, w jaki sposób został stworzony świat, jakie prawa nim rządzą, kim jest człowiek i w jaki sposób powinien odmienić swoją naturę, aby stać się podobnym do Stwórcy (według powiedzianego „Stworzył człowieka na swoje podobieństwo”) i osiągnąć połączenie z Nim. Stan ten w kabale nazywa się Końcowe naprawienie „Gmar Tikun” (heb.גמר תיקון), a jego osiągnięcie jest celem studiów.

Rzymscy Papieże epoki XVI w. nie upatrywali sprzeczności między Kabałą a chrześcijaństwem. Tak na przykład, pierwsze wydanie księgi Zohar zostało wydrukowane przez chrześcijan według wskazówek papieża Piusa IV w 1559 roku. Chrześcijanie, popierając rozszerzanie kabalistycznej literatury, chcieli przyciągnąć Żydów do chrztu.

Kabała mówi, że Źródłem duszy jest Najwyższy. Dusza jest nieśmiertelna i odradza się w nowych ciałach do tej pory, dopóki nie przejdzie przez wszystkie duchowe stopnie do samego Źródła „światła”, Najwyższego.

Zupełnie pobieżnie przestudiowałam zasady kabały. Jedna rzecz mnie zdziwiła; https://www.katolik.pl/kabala–czyli-tajemny-szyfr-biblii,2265,416,cz.html?s=1

Dlaczego Bóg dopuścił, by w stworzonym przez Niego doskonałym świecie mogło zamieszkać zło? Odpowiedź kabalistów jest zaskakująca. Bóg, stwarzając świat, musiał tak się skurczyć, by nie wypełniać sobą całego wszechświata. Akt ten nazywa się cimcum. W chwili „samoograniczenia się” Boga do świata wśliznęło się zło. Tu zaczyna się zadanie powierzone człowiekowi. Tylko on może przywrócić utraconą harmonię. Może uratować Boga i naprawić świat. Kabaliści mówią nawet Bogu pozostającym na wygnaniu. Szechina, czyli Boża obecność w świecie, kobiecy aspekt Boga, potrzebuje wybawiciela: człowieka. Mistycy podejmowali praktyki pozwalające uczestniczyć w ratowaniu Szechiny.

Najwyraźniej widać, że nawet kabaliści nie wiedzą wszystkiego. Trzeba być naprawdę bardzo naiwnym albo nie znać Boga twierdząc, że cokolwiek mogło wśliznąć się niepostrzeżenie, a tym bardziej zło. Jedno co jest pewne jeśli chodzi o Boga… Nic nie dzieje się bez Jego zgody i ani kontroli. Nic nie dzieje się bez przyczyny i bez powodu.

Jeszcze chwilkę potrwa ta chwila, a potem będzie wieczność.

20. 03. 18 r. Warszawa.

Byliśmy na kawie.

Dzisiaj w kościele usłyszałem...
Nie jesteś stąd. I czy chcesz, czy nie chcesz musisz wrócić do Domu.
……. – … wzruszyliśmy, bo może to oznacza, że jednak nie trafi na dół.
Wczoraj po tej jeździe ze Szczecina nie miałem w ogóle siły się modlić.
Przez to, że zrobiłeś zestaw obowiązkowy wylazły już z garnka.
Teraz musisz ich łapać.

Szczecin ci nie służy do pracy duszpasterskiej.
……. – to prawda, nie mamy czasu na rozmowy, na modlitwę, na przemyślenia. Życie codziennością wsysa nas całkowicie.
Dziękuję ci za życzenia Homielku.
Życzenia przed tobą, miodna pszczółko.
Żebyś ty wiedziała ile miodu przynosisz !
Ty też bierzesz w tym udział – do Piotra, bez niego nic bym nie napisała.
Jestem najlepszym uczniem Ojca – mówię ze śmiechem.
Pisząc na blogu i analizując co piszę, uczę się podwójnie.
Dzisiaj nie zaprzeczę.

Wieczorem.

Do Warszawy dojechał dzisiaj także nasz syn. Nie chciał mieszkać z nami, więc wynajął sobie hotel. Wpadł do nas kolację, ale po godzinie i on był bardzo zmęczony. Obserwowaliśmy go z okna jak wychodził do taksówki. W tym momencie oboje pomyśleliśmy o tym samym. Jak i kiedy się stało, że tak wyrósł ?! Spoglądając na niego z góry czułam się tak, jakbym się z nim żegnała. Łzy mi poleciały po polikach.

Pan Bóg mówi do ciebie , że…
Nigdy nie doświadczę cię uczuciem straty, a poczułaś to patrząc.
……. – wzruszyłam się jeszcze bardziej, gdyż odpowiedział na moje myśli.
On ma opiekę, a ty masz słowo, że nigdy cię tak nie doświadczę.
Gdyby ktoś miał odejść to Piotr.
Miał tyle razy odejść, więcej niż (przysłowiowy) kot.
To prawda… – Piotr się zamyślił.
Ale i tak czujesz powoli odchodzenie.
… Czuję …

Piotr wyszedł do swojego pokoju się pomodlić, wrócił jednak bardzo szybko.

Szykowałem się do modlitwy, wziąłem swój krzyż i słyszę Jezusa…
Spójrz na Mnie.
Spojrzałem na obraz z Jego wizerunkiem, który wisiał na ścianie…
Jesteśmy zadowoleni z waszej pracy, spełniacie pokładane w was nadzieje.
… Tak mi powiedział, a teraz mówi…
Przekaż Oli…
Składam ci najserdeczniejsze i najcieplejsze życzenia z okazji urodzin.
Wiedz, że bardzo cię kocham.
……. – rozbeczałam się na całego.
Powiedz Mu, że ja też…. – choć zabrzmiało to dość głupio, to nie mogłam wymyślić na teraz nic mądrzejszego.
Wiem.
Teraz masz życzenia od Pana Ojca…
Powiedz Mojej malej, że jest dla Mnie ważna nie tylko dlatego, że pisze.
Przekaż jej to, bo ma urodziny.
A dlaczego jeszcze ? – spytał Piotr.
Jak ona się zagłębi w siebie, będzie wiedzieć.
Już tu nie wróci.
To jest twoja ostatnia rodzina.

23. 03. 18 r. Warszawa.

Siedzimy na kawie zmęczeni, niedospani.

Wczoraj nie miałem siły się modlić. Wiesz co usłyszałem ? Rozmowy gacków między sobą…
To jest twój walczący ?!
Śmiali się ze mnie…
……. – kiwam ze zrozumieniem głową. Robienie codziennie egzorcyzmów wymaga naprawdę wielkiej samodyscypliny, a czasami nie ma się na nic ochoty. Trudna sprawa…
Czytam książkę tego Richarda, którą mi dałaś. On często pisze, że tam są tłumy ludzi w Niebie. Czytając jakbym się tam przeniósł i zobaczyłem to na własne oczy. W pewnym momencie zobaczyłem wśród tych ludzi samego siebie, ale nie chciałem być z nimi. Poszedłem nad rzekę, usiadłem i owinąłem się skrzydłami. Gdy tak siedziałem zobaczyłem dwóch mężczyzn, którzy idą w moim kierunku.
Wiesz dlaczego nie chcesz być z nimi ?
Bo nie jesteś z tego świata. W wolnej chwili chcesz być sam.
Tam są miliony ludzi ! – Piotr zdziwiony.
No właśnie… A Niebo ciągle mówi o „wąskich drzwiach”. Stale mówi, że przechodzi niewielu… Jak to jest w końcu ? – dla mnie to prawdziwa zagadka. Jak to rozumieć ?
…….. – Piotr wzrusza ramionami.
Ten Richard nie mógł wchodzić do wielu miejsc, miał zakazane – Piotr kontynuuje swoje rozważania.
Mówiłam ci, te drzwi są do czegoś jeszcze… Jakby Nieba w Niebie… To jakieś szczególne miejsce – … a ja swoje.
…….. – zamyśliliśmy się.
Dokąd prowadzą te „wąskie drzwi” ? Ale tak naprawdę ? – pytam w końcu.
Kiedyś się dowiesz, teraz za wcześnie.
Czyli mam rację ! Te drzwi są dokądś jeszcze ?
To miejsce dla nielicznych – Piotr.
Interesuje cię co jest za tymi drzwiami ?
Tak.
Twój świat.
Czyli jaki ?
Otwierają się te drzwi ze wszechświatów.
Pomyśl, a będziesz tam. Przypomnij sobie.
To niesprawiedliwe, że Piotr może, a ja nie – żartuję.
Ty ! Z Biblioteki ! Wiesz gdzie jest główna biblioteka ?
???!!! Za drzwiami ? – wydukałam.

Właśnie zrozumiałam, że te szczątkowe informacje ujawniły jak zbudowane jest Niebo. No… mniej więcej…

Wiesz, że Ojciec stworzył czas ?
Będziecie bardzo mądrzy, uzbroicie się w wielką wiedzę.
Twoja książka będzie czytana jednym tchnieniem, kiedy dołożysz parę rzeczy.
Lecz wszystko ma swoje miejsce i swój czas.
…….
Wiesz, że w realnym świecie jestem wielki jak ziemia ?
……. – śmiać mi się chciało, bo dla niego realny świat to już Niebo, nie ziemia.
Im większy, tym większa odpowiedzialność.
Masz nie czerpać korzyści, a służyć.
No właśnie… służyć. Wczoraj spotkałem takiego faceta, który było widać, że lewak na 1000 procent. Chciałem mu opowiedzieć o Bogu, ale zanim się odezwałem odezwał się Homiel. Kazał mi go zostawić, powiedział…
On nawet nie jest gotowy, żeby słuchać.
Hmm… Czysta prawda.
Ojciec musi mnie mieć dosyć, bo jestem kompletnie niesubordynowany.
No pewnie, ty zawsze wiesz lepiej – śmieję się.
Jak odejdziesz będą tęsknić za tobą.
A odejdę ?
Dom wzywa.
Ty też poczujesz tęsknotę za Domem.
Ja ? – zdziwiłam się i odkryłam, że w duchu faktycznie nie czuję takiej tęsknoty jak Piotr.
Widzę cię w puchu.
Jaki kolor chcesz tego puchu, biały, różowy niebieski ?
……. – żeby nie podpaść zaczęłam szybko analizować, a jaki byłby dla Ojca najlepszy ?
Jaki Ojciec da – … nie miałam pojęcia.
W takim razie da najlepszy.
Dzisiaj Jezus w kościele mi powiedział…
Jeszcze chwilkę potrwa ta chwila, a potem będzie wieczność.
Hmm… – zamyśliłam się nad stylem tego zdania.

Wiem kiedy mówi Ojciec, a kiedy mówi Jezus. Istnieje wyraźnie wyczuwalna, aczkolwiek minimalna różnica, nie potrafię tylko jeszcze zdefiniować na czym ona polega.

Co tam Ojciec wymyślił z tą falą… ? – Piotr.
……. – robię oczy w słup.
Ktoś się śmieje …
Wymyślił !!!???

Piotr przypomniał sobie o wizji, w której oprowadzał Ojca po swojej firmie.

Wczoraj miałem fajną wizję. Oprowadzałem Ojca po mojej firmie. Przy każdym stoliku, przy każdym pracowniku się zatrzymywał i coś mu mówił do ucha, chyba przekazywał informację. Do mojej księgowej powiedział… 
- Widziałem jak modliłaś się żarliwie za Alicję, ale ona już była u Mnie. www.rozmowyzniebem.pl/wp/2018/08/03/bog-co-zamierzal-raz-nigdy-nie-zmienia/

Jak wyglądał ?
Białe włosy do ramion, siwa bródka, wysoki, biała szata do stóp…
To taka starsza kopia… Jezusa ?
Tak, ale oceniam Go na 55-56 lat.
Chcesz powiedzieć, że byłem w twoim wieku ?

I w tej chwili zrozumiałam, że być może Bóg Ojciec pokazuje się w taki sposób, jaki oczekuje tego dany człowiek.

Kiedy zło trzyma się na uwięzi, nie wszystko jest stracone.

13. 03. 18 r. Warszawa.

Piotr podtruty od wczorajszego jedzenia na tyle poczuł się źle, że pozostał dzisiaj w domu. Nad ranem zbudził go telefon i już sam fakt, że był mocno nad ranem bardzo go zdenerwował. Złapał się za serce i runął na łóżko. Nadranne telefony kojarzą mu się po Edziu tylko z jednym, że coś się w domu stało. Tym razem nic się nie stało, to księgowa się pomyliła, miała zadzwonić do kogoś innego. Piany niemal dostałam na ustach, ale może i dobrze, że tak się stało, przynajmniej wiem w jakim stanie jest jego serce.

Dodatkowo córka miała ciekawy sen, o którym postanowiłam Piotrowi w tym stanie nie mówić.

Wpisywałam na blog tekst i przyjrzałam się jednemu zdaniu bardzo uważnie. Czytam Piotrowi…

- Kiedy słońce wzejdzie 2 razy, na 3 dzień po tym zdarzeniu Nas odwiedzisz. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/12/zdaj-sobie-sprawe-ze-to-co-widzisz-to-widzisz/

Ja się na wszystko już zgadzam – jęknął.
A czy mogłeś się nie zgodzić ?

p.s. – To samo zdanie padło w opisanej rozmowie dot. Kamila Stocha. Co może oznaczać? Jeszcze nie wiem.

14. 03. 18 r. Warszawa.

Na kawie.

Ubierałem się do pracy rano i słyszę…
Wracasz do arki ?
Do jakiej arki ?
Do pracy.
Chyba do orki !
Nie, do arki.
……. – robimy zdziwioną minę. Nie wiadomo o co chodzi, a jak nie wiadomo to trzeba zostawić na później.
Dzisiaj zmarł Hawking, co jakiś czas zmieniał zdanie co do Boga – byłam ciekawa opinii Nieba. https://pl.wikipedia.org/wiki/Stephen_Hawking
Zmieni znowu.
…….. – rozbawiła mnie ta mega-prosta odpowiedź. No to się musiał zdziwić.
Zobaczysz, coś się ze mną stanie – Piotr zaczyna.
Jak Ja lubię to pierdzielenie !
Ty rozsądny ! Po to cię ratowano, żeby cię zabrać ?
…… – wybuchłam śmiechem, kawa mi się rozlała po brodzie, bo któryż to anioł mówi w ten sposób ?
Masz zdecydowanie zły wpływ na Niego. Zepsułeś anioła !
Pierdzielenie? To już nie anioł. To jak rodzina – Piotr też się śmieje.
Czyżbyśmy byli szwagrami ?
Mów mi szwagroszczak – … sprawdzam od razu w internecie, a to w gwarze warszawskiej znaczy szwagier.
Nie mam wpływu na swoje życie. Homiel, czemu tak jest ? – Piotr wzdycha.
Bo jesteś szczęściarzem.
Nawet nie wiesz ile postaci było pod postacią Homiel, z którymi rozmawiałeś, ale w ścisłym gronie.
O! A kto jeszcze ?
Maryja.
Homiel to dość uniwersalne imię.
Taaak? To kto jeszcze ?
Michał.
… Pokazał mi tubę i kilka osób w kolejce…

Jak się tak zastanowić to faktycznie Homiel wydawał się mówić w różnym stylu, nam się czasami wydawało, że humoru nie miał, albo „zaspany”, a to możliwe, że za każdym razem kto inny. Dorwali się do Piotra, bo „ma odetkane ucho i słyszy”. Jednak zdecydowanie inaczej brzmią słowa samego Ojca. Jest w nich jakaś nieokreślona siła, moc i energia.

Wieczorem.

Piotr zaczął wspominać pogrzeb Edzia.

Mówię ci, coś się wydarzy, nie na darmo mówiłem „przywróć mi imię moje”.
Biedak zawołał, Ojciec wysłuchał.
To co się dzieje dziać się musi, a dziać się będzie – natychmiast sobie przypomniałam; czekaj na zdarzenia. One cie zaskoczą, one są moją wolą.
Oglądasz skoki, a ktoś dostaje olśnienia.
Sędzina dostanie olśnienia ? – Piotr się ucieszył.
Przesłona została zdjęta.
……. – szkoda, że nie możemy tego zweryfikować.
Codziennie robię egzorcyzmy.
Pan Bóg powiedział „nie tego ciebie oczekuję”.

Starszy mężczyzna z siwą brodą w długiej szacie lekko kroczył po ziemi, właściwie lekko się nad ziemią unosił. Ja szedłem przed nim i zamiatałem szybko ścieżkę, po której On szedł. Nie chciałem, by trafił na jakąś przeszkodę, bo szedł boso. W pewnym momencie zobaczyłem wystający z ziemi bolec, dopadłem do niego i próbowałem go wyrwać, ale tkwił bardzo głęboko, a widzę, że On się zbliża. Położyłem się więc na nim, by staruszek mógł przejść bezpiecznie. Kiedy podszedł spojrzał na mnie i powiedział; 
- Nie tego od ciebie oczekuję – i przeszedł bokiem. http://osaczenie.pl/wp/2016/05/08/nie-tego-od-ciebie-oczekuje/

Teraz już wiesz czego od ciebie oczekuję.
Teraz wypełniasz swoją rolę.
Coraz mniej zła na świecie. Widzisz ?
Będą czerpać przyjemność w dawaniu. Odnajdą w sobie światło.
Kiedy zło trzyma się na uwięzi, nie wszystko jest stracone.
Ponoć wiele jest nieodwołalnego.
Rób swoje.
Któryś cierpiał za nas rany… Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.
Twoja firma to arka, ale nie Noego, ale to arka.
Ale i arka dopłynęła do brzegu. Będzie miała swój koniec – mówię przytomnie.
Na razie wszystko przegrywam, wszystkie przetargi – Piotr narzeka.
Tatuś cię nie zostawi – pocieszam go i wychodzę do kuchni.
Ktoś cię poprawia – Piotr idzie za mną.
Abba.
?
To po aramejsku tata – tłumaczę Piotrowi i łezka mi się zakręciła w oku.
Nic mi nie idzie – Piotr dalej narzeka.
Myślisz, że nie widzę ?
Najpierw zrobimy kredyt.
A potem ? – pytam.
Święta, w których nie chcesz uczestniczyć cwaniaczku. Pilnujesz Małego.
Wiesz dlaczego jesteś łysy? Bo w innym świecie masz piękną czuprynę – zwraca się do Piotra.
……. – cieszyłam się tą chwilą.
To najlepsza część tego dnia.

Piotr dostał na rok obrotowy kredyt z dobrym oprocentowaniem. Święta… Faktycznie nie miałam ochoty na wielkie zgromadzenie, w głowie kombinowałam jak się z tego wymigać. A ta rozmowa to najlepsza część dnia, ponieważ doszło do wielkiej awantury w rodzinie. Naciskają na nas, abyśmy szybko się przeprowadzili, a nam brakuje już argumentów na nie. Tak więc Ojciec podsumował mnie dzisiaj idealnie.

Pisząc tekst na blogu zwróciłam uwagę na to zdanie.

- Podczas modlitwy o 15.00 czułem na sobie wzrok Ojca. Spuściłem od razu głowę i zamknąłem oczy. Ojciec ręką dotknął mojego podbródka i podniósł moją głowę, chciał żebym patrzył. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/10/dzien-chwaly-naszego-ojca-jest-bliski/

Przypomniała mi się relacja Richarda Sigmunda. Przed tronem stali też ludzie wyprostowani, nie wszyscy się kłaniali, jakby Ojciec tego nie chciał.

Dopisane 29. 11. 2018 r.

Wizja córki o spadającym suficie odzwierciedlała znane powiedzenie; Jakby na głowę zwalił mi się sufit. Miało to związek w tym czasie z chwilowym załamaniem Krysi po śmierci Edzia. Dawno już zauważyłam, że Niebo posługuję się obrazami, które nawiązują do znanej nam rzeczywistości. Pierwsze pytanie jakie powinniśmy sobie zadać po takich wizjach to; z czym ona nam się kojarzy? Znalezienie odpowiedzi bardzo ułatwia rozszyfrowanie przekazu.

Coraz mniej zła na świecie. Widzisz? – pół roku temu faktycznie wiele zapalnych punktów zostało zgaszonych. Syria, Korea, a nawet konflikt polsko-izraelski.

Zmieni znowu.

W jednym z ostatnich wykładów na kalifornijskim Caltechu Hawking powiedział, że nasz wszechświat nie potrzebował żadnej boskiej pomocy, kiedy się zaczął. „Co robił Bóg przed aktem stworzenia? Przygotowywał piekło dla tych, którzy zadają takie pytania? – zapytał. Jakie jest jego podejście do Boga i czy zmieniło się przez lata? Sądzę, że w tym temacie niezbyt wiele się zmieniło. Przez większość swojego życia Hawking był agnostykiem na granicy ateizmu. Ostatnio mówi o tym więcej, ale mimo faktu, że nie wierzy w Boga, Stephen nigdy nie powiedział, że jego nauka wyklucza możliwość, że Bóg istnieje. Osobiście mam nadzieję, że częścią jego dziedzictwa nie będzie zachęcanie młodych ludzi do bycia zwolennikami bezmyślnego ateizmu. Decyzja na temat wiary w Boga albo jej braku jest o wiele głębsza i wymaga o wiele więcej przemyśleń, niż po prostu naśladowanie naukowego celebryty/gwiazdy – i nie ma tu znaczenia, jak bardzo wyjątkowy i genialny jest ten człowiek. https://gazetalubuska.pl/stephen-hawking-jest-ateista-chociaz-nie-wyklucza-ze-bog-istnieje-rozmowa/ar/940333/2

Zaufaj Mi, jak Ja ci zaufałem.

09. 03. 18 r. Warszawa.

Nie pamiętam już dnia bez wizji. Piotr ma je codziennie, czasami klika w ciągu dnia.

Miałem wizję. Naprawiałem światła, bo wiedziałem, że wyjeżdżamy. Mieliśmy wielkie, stare kufry pełne naszych rzeczy, chciałem jeszcze na koniec pojechać nad morze.
Hmm…. Wyjazd, czy przeprowadzka ?
Nie wiem, ale mieliśmy wszystkie nasze rzeczy kufrach. W tej wizji wiedziałem, że mam jeszcze godzinę.
Albo zmiana miejsca zamieszkania albo koniec i zarazem początek jakiegoś etapu – analizuję głośno.
Ale za jakiś czas… Homiel co to znaczy ?
A czy macie swój dom ?
… O co chodzi ? – pyta mnie Piotr po chwili zastanowienia.
Przekonamy się „za godzinę” – wzruszam ramionami. Przełożenie niebiańskiego czasu na ziemski jest nie do przełożenia.
……..
Moje modlitwy coś robią ? – pyta kilka minut później.
Czy robią ?!
Wojna by była.
Twojej Polski by nie było, tak by ją zjedli.
Wszyscy by się na nią rzucili, rozkradli, zniszczyli…
???!!!
No dobrze… – mówię z wahaniem, bo to takie… irracjonalne nawet jak dla mnie.
A co będzie jeśli odejdziesz ? – pytam.
Ty jesteś.
Oli daj spokój, ona jest niewinna. Zostaw pisarza Boga.
Wiesz gdzie się nauczyłaś pisać ?
Wyobraź sobie pokój. Siedziałaś, a Pan Bóg ci dyktował.
Całą bibliotekę zapisaliście.
Przeczytaj mi to gołąbeczko Moja… tak mówił do ciebie – Piotr powtarza co słyszy, a ja prawie już płaczę.
Nie gołąbeczko. Gołębico – poprawił Ojciec.
……. – siedzimy i pijemy nasze kawy, Piotr na sucho, ja ze łzami w oczach.
Wyobrażasz sobie spisywać słowa Ojca ? – jakoś trudno mi sobie to przyswoić w głowie.
Nazwał cię tipewriter (maszynistka).
A komu powierza się pisanie ? Najbardziej zaufanej osobie.
Chciałabyś pracować teraz ? – pyta mnie Piotr.
Wolę nie dojadać, a pisać.
I tak dojadasz.
… – wybuchłam śmiechem.
Słyszę trąby, aż mnie uszy bolą, jest ich z 50… Od tego huku powietrze wiruje… Niesamowite… – chwycił się za uszy i zaczął pocierać.
Trąby oznaczają nadejście kogoś, obwieszczenie wieści.
Nadchodzi twoje Ja.
Moje ja ?! – Piotr zdziwiony – Przecież jestem.
Nie ty, nadchodzi imię twoje.
Myślałeś, że tak sobie przyjdzie ?
Ono wejdzie jakbyś się narodził.
Możliwości nieograniczone, wiedza nieograniczona, ale czy będziesz chciał z tego korzystać kiedy będziesz czuć wszystko ?
??!!! – to może dlatego ostatnio Piotr tak się dziwnie czuje. Jego ciało idzie, ale głowę jakby miał obok.

Siła „Pasji” wynika również z tego, że dialogi są po aramejsku, w ojczystym języku Chrystusa. Ostatnio zaczęłam uczyć się kilku słów po aramejsku i trafiłam na fajny tekst.

Opisując scenę pojmania Jezusa, Mateusz wkłada w Jego usta wypowiedź, której druga część ma zapewne charakter przysłowiowy: „Schowaj miecz swój do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza giną” (Mt 26,52). O przysłowiowym wydźwięku logionu świadczy wykorzystanie go w Jr 15,2 i Ap 13,10. W kontekście rodzimego języka Jezusa wypowiedź nabiera swoistej dwuznaczności, która wzbogaca rozumienie jej treści. W języku aramejskim termin @yys (saiif) oznacza zarówno „miecz”, jak i „koniec”. Jezusowy logion !twmy @yysb @yys bsnd lk (kal d-nsab saiif b-saiif yimuthun) można z powodzeniem przetłumaczyć:

„Każdy, kto chwyta za miecz, w końcu zginie”.

Widzisz? Wystarczy powiedzieć mniej więcej saiif ehue ana (jestem mieczem) i już gadasz, co ty na to Homiel ?
Ty masz miecz sprawiedliwości.
Jako sprawiedliwy nie możesz zginąć.

10. 03. 18 r. Warszawa.

Pojechaliśmy do naszego krzyża. Nie było ani mszy, ani ludzi. Postaliśmy pod krzyżem spokojnie i dłużej. Wychodząc Piotr zaczął cytować Ojca…

Czekaj na zdarzenia.
One cię zaskoczą.
One są Moją wolą.
A kiedy ?
Nie zdarza się za 5 lat, czy 2, zdarza się teraz.
Człowiek prorokiem stającym się. Twoje imię pędzi.

Ciarki przechodzą. Przypominam sobie, że podobne słowa już padły. Kilka tygodni przed śmiercią Edzia.

- Najbliższy czas bardzo cię zaskoczy, ale nic nie rób. 
- Bierz wszystko, bo wszystko jest ode Mnie. 
- Ta chwila musi nadejść i właśnie nadchodzi.  http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/14/4255/

Piotr lekko pobladł. Siła tych słów go zatrwożyła. Do domu wróciliśmy w całkowitej ciszy. Odezwał się w końcu po dłuższej chwili…

Homiel, słyszałeś słowa Ojca ?
Powiedzmy, że to Ja mówiłem.
Przyjmij to stary, masz już swoje lata i przyjmij to poważnie.
Wiesz przecież jaki jestem Ojcze.
Wiem jaki będziesz i nie mów, że jesteś tchórzem, bo pamiętaj, że jestem nieomylny.
Wiem Ojcze, ale odbieram siebie obecną chwilą.
Ta chwila nie będzie miała przełożenia w przyszłości.
Tak ? – zdziwiony.
Tak malutki i nie płacz, bo i Ja płaczę.
Płaczę nie dlatego, że ty płaczesz, ale bo wiem co będzie.
A jak będzie ?
Będzie pięknie. Zaufaj Mi, jak Ja ci zaufałem.
… Co o tym myślisz ? – pyta mnie.
Lepiej nie myśl.
Co za ulga – myślę, bo nie mam pojęcia co o tym myśleć.
… Czy mogę o coś zapytać ?
Co chcesz ? – Piotr mnie pyta ze strachem w oczach bojąc się, że mogę mieć kolejne durne pytanie.
Ojciec już i tak pewnie wie – … naprawdę było mi głupio, że chcę o to spytać…
Ech te kobiety.
… – zaczęłam się śmiać głośno, gdyż właśnie potwierdził, że wie.
… Czy Bóg Ojciec ma żonę ?

Piotr zrobił tak wielkie oczy jakby właśnie odkrył, że postradałam wszystkie zmysły. Ale nie wpadłabym na to pytanie, gdybym nie przeczytała go w internecie. To było pytanie jakiegoś dziecka. Czytając pomyślałam… faktycznie, czy ma ?

……. – nie odpowiedział.
Jeśli było to złe pytanie, to chciałabym przeprosić.
Chciałbym posiedzieć z Ojcem na trawie, pogadać… – Piotr się wtrącił.
A może na kawę ?
O co chciałbyś Mnie zapytać ?
O nic, tylko siedziałbym koło Ciebie.
…….
Te słowa Ojca dzisiaj były naprawdę ciężkie – Piotr się zamyślił.
Nie ciężkie, miały swoją wagę.
Musisz dobierać odpowiednio słowa, a będziesz lepiej rozumiany.

Zauważyłam, że im poważniejsze rozmowy toczymy z Niebem, tym bardziej Piotr potrzebuje odreagowania. Siedzi teraz przed TV, ogląda kabarety i śmieje się głośno, choć zna je na pamięć.

Nie śmiej się pełną twarzą i nie smuć się. Daj radość oczami.
Ale jak oczami ? – dziwi się.
Przecież wiesz.
??? Tak Jezus robi – przypomniałam sobie. Zawsze mnie to zastanawiało, dlaczego tylko się lekko uśmiecha.
A może Piotr się odzywać ?
Rozmowa jest wskazana.
Ale macie u siebie radochę kiedy się śmieje…
Wielu ledwo trzyma się przy życiu.
Hmm… Może powinieneś być poważny ? – zaczynam już wątpić.
Będzie poważny. I na to przyjdzie czas.

Piotr przełączył kanał i zaczęliśmy oglądać „Poszukiwacze zaginionej Arki”… po raz tysięczny.

Ciekawe… Czy znajdą kiedyś arkę ?
Jeśli zasłużą.
???!!!

Kończy się film, przeskakujemy z kanału na kanał. Wszędzie ostrzegają, że jutro niedziela niehandlowa. W zależności od kanału ludzie są albo za albo przeciw. Wydaje się, że jedni i drudzy mają rację.

Sądzę, że Pan Bóg nie chce, żeby ludzie pracowali w niedziele – myślę głośno.
A z drugiej strony jest wielu, którzy robią w niedziele zakupy – Piotr tłumaczy się, bo sami tak robimy.
A jest druga strona ?
Mówisz przywróć ustalony porządek i mówisz druga strona ?
Bądź konsekwentny.

kwiecień 2024
P	W	Ś	C	P	S	N
« mar
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30