Tag: Ewangelia

Krótka przerwa w dzienniku.  

---

KTÓRA EWANGELICZNA WERSJA ZMARTWYCHWSTANIA JEST PRAWDZIWA ?

To była prawdziwa przygoda. Bez pomocy Ojca nie dałabym rady nawet zbliżyć się do prawdy. Wiele ciekawych informacji i tajemnic wyszło przy tym na światło dzienne. By spojrzeć z pełnym zrozumieniem na to co się wydarzyło, trzeba połączyć Ewangelie z realiami ówczesnych czasów oraz najnowszymi wynikami badań całunu turyńskiego, który bez wątpienia jest autentystyczny.

---

Rytuały pogrzebowe u Hebrajczyków a pogrzeb Jezusa.

1. Czy pogrzeb mógł odbywać się także podczas szabatu ?

Wszyscy czterej Ewangeliści wspominają, że Jezus został ukrzyżowany niedługo przed rozpoczęciem szabatu.

MT; 1 Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób.
M; 42 Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem,
Łk; 54 Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał.
J; 1 A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno,

Tradycja palestyńska przez cały pierwszy wiek preferuje szybki pochówek. W Ew. Marka 5;38 od razu rozpoczynają się przygotowania do pogrzebu córki Jaira, w Janie 11 zostaje pochowany Łazarz w dniu jego śmierci. Według Miszny Sanhedryn 6.6, zwłoki mogły być niepochowane tylko przez jedną noc i to w rzadkich przypadkach, gdy potrzeba było więcej czasu na przygotowanie całunów, trumny…

lub

Zamiast odbywać pogrzeb w późno piątkowe popołudnie, pogrzeb może zostać przełożony na niedzielę, ponieważ pogrzeby nie mogą odbywać się w szabat ani w Dzień Pojednania. I chociaż rabini jednorazowo dopuszczali pogrzeby w pierwszy dzień świąt, to pod warunkiem, że pewne funkcje były wykonywane przez Gojów i uważali drugi dzień Jomnowu za dzień powszedni aż do śmierci (Beẓah 6a). https://www.jewishvirtuallibrary.org/ancient-burial-practices

Rozpoczęcie szabatu wyznacza naturalny rytm wschodu i zachodu słońca, w każdy piątek roku ta godzina jest nieco inna. https://www.chabad.org/calendar/candleLighting_cdo/locationId/247/locationType/1/jewish/Candle-Lighting.htm#locationId=247&locationType=1&tdate=4/27/2018

Jezus został ukrzyżowany w kwietniu mniej więcej 2000 lat temu. Na szczęście godziny zachodu słońca przez tysiąclecia nie ulegają zmianom. Ponieważ nie wiemy kiedy dokładnie „umarł” Jezus trzeba przyjąć jakąś średnią i średnia z 30 dni miesiąca kwietnia wskazuje, że zmierzch rozpoczyna się mniej więcej o 18.20-25. Wtedy oficjalnie zaczyna się szabat, zapalanie świec (Łk; 54 szabat się rozjaśniał) i zakaz dla Hebrajczyków wszelkiej pracy.

Przyjmuje się, że Jezus umiera o godzinie 15,00. Jego rodzina, uczniowie jako Hebrajczycy zobligowani są do przestrzegania zasad szabatu. Mają więc tylko około 3,5 – 4 godziny, aby pochować Jezusa zgodnie z tradycją.

Pytanie; czy mogli zdążyć w ciągu 3,5 godzin zdjąć z krzyża, obmyć, namaścić ciało, przenieść do przygotowanej wcześniej groty ? Groty, która na szczęście znajdowała się blisko Golgoty ? (Jan; złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu). Teoretycznie tak, ale jest jedna kwestia. Nie mieli tych 3,5 godzin.

Wszyscy czterej ewangeliści zgodnie twierdzą, że dopiero po śmierci Jezusa, czyli po 15.00;  Józef udaje się do Piłata o pozwolenie na wydanie Jego ciała. (M; 48 Piłat zdziwił się, że już skonał).

Mt; 57 Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa. 58 On udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wówczas Piłat kazał je wydać. 
M; 42 Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, 43 przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. 44 Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i pytał go, czy już dawno umarł. 45 Upewniony przez setnika, podarował ciało Józefowi. 
Łk ; 50 Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. 52 On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. 53 Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. 54 Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał. (zapalanie świec). 
J; 38 Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało.

To dopiero Józef zdejmuje ciało z krzyża, nikt wcześniej. 

Ile więc trwało dotarcie do Piłata, czekanie na potwierdzenie setnika, załatwienie formalności i powrót do krzyża ?! Godzina ? A może dłużej ? Jest jedna wskazówka. Jak udowadniają naukowcy człowiek, który został przykryty całunem wykazywał już oznaki pośmiertnego stężenia. (!)

Po około 1-3 godzinach po śmierci stężeniem pośmiertnym zostają objęte mięśnie mimiczne twarzy oraz drobne mięśnie palców i rąk. W pozostałych partiach mięśni stężenie rozwija się w ciągu 6-12 godzin i do tego czasu po przełamaniu (siłowym zgięciu kończyny w której wytworzyło się już stężenie pośmiertne) ponownie się rozwija aczkolwiek nie jest już tak wyraźne. Charakterystyczne ułożenie zwłok (lekkie zgięcie w stawach łokciowych i kolanowych oraz zaciśnięcie palców rąk) jest wyrazem przewagi mięśni zginaczy nad prostownikami.

Jednak w bardzo rzadkich przypadkach po gwałtownej śmierci i skrajnym wyczerpaniu sztywność pośmiertna może być szybciej, a nawet natychmiastowa. (http://www.kryminalistyka.fr.pl/forensic_czas.php)

W oparciu o znajomość procesu krzepnięcia krwi, który odbywa się w kilku etapach, eksperci medycyny sądowej stwierdzili, że ciało zostało zawinięte w Całun mniej niż dwie i pół godziny po śmierci i pozostawało w nim od 36 do 40 godzin.                        http://januszgnat.nazwa.pl/czytelnia/04/05/09.html

Swego czasu nieżyjący już prof. Robert Bucklin z Chicago — lekarz hematolog, światowej sławy specjalista medycyny sądowej — jako pierwszy zwrócił uwagę, także lekarzom, że wystarczy przez chwilę spojrzeć na wizerunek martwego Człowieka na Całunie, żeby mieć całkowitą pewność medyczną, że są to zwłoki mężczyzny w stanie stężenia pośmiertnego (rigor mortis). Stężenie pośmiertne trwa około 36 godzin, jak twierdzą uczeni różnych dyscyplin od co najmniej kilkudziesięciu lat, i mija po 40 godzinach. Na Całunie mamy świadectwo zesztywnienia całego ciała. Całun jest więc bezspornym dowodem śmierci człowieka, który się w nim znajdował w okresie stężenia pośmiertnego. https://nauka.wiara.pl/doc/469536.O-plotnach-pogrzebowych-Chrystusa

A więc z jednej strony mamy relację ewangelistów, że Józef przez określony czas załatwia z Piłatem formalności, a z drugiej strony potwierdzenie naukowców, że ciało Jezusa zostało zawinięte w płótno do dwóch i pół godziny po śmierci. Nikt nie ma wątpliwości, że Jezus był skrajnie wyczerpany, a więc i pośmiertne stężenie mogło być znacznie szybciej niż 2,5 godziny. 

2. Obmycie i namaszczanie ciała przed szabatem ?

Gdy tylko śmierć była pewna, oczy zmarłego były zamknięte; zwłoki zostały umyte, a następnie owinięte i związane. Według żydowskiego traktatu Semahot z III wieku ne mężczyźni mogli jedynie przygotować zwłoki mężczyzny, ale kobiety mogły przygotować zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Źródła literackie często sugerują, że do obmycia używano perfum lub maści. Ciało było owinięte i związane paskami materiału.

Niewiele czasu do szabatu zostaje i rodzi się pytanie; czy w takim razie zdążyli namaścić ciało Jezusa ? Pytanie ważne, ponieważ od tego czy zdążyli, czy też nie zależy która z wersji zmartwychwstania jest bliższa prawdy. (!)

Po pierwsze; jedynie trzech ewangelistów wspomina o maściach, olejkach lub wonnościach.

Mt; ----------
M; 1 Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. 
Łk; 1 W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności.
J; 40 Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. 

Po drugie; Mateusz w ogóle nie wspomina o namaszczaniu, jakby to było dla niego nieistotne albo raczej oczywiste. Marek i Łukasz piszą, że kobiety przyszły namaścić dopiero w niedzielę rano, co im się oczywiście nie udaje, bo w międzyczasie ciało Jezusa po prostu… „jakimś cudem„ zniknęło.

 M; 1 Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. 2 Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. 
Łk; 1 W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności.

Wielu badaczy zadaje sobie pytanie; gdyby nawet z braku czasu nie zdążono namaścić ciało po co to robić po tak długim czasie, kiedy jest już w stanie rozkładu ? Nie ma to większego sensu. Tylko Jan pisze wyraźnie, że taki obrzęd został dokonany zaraz po zdjęciu ciała z krzyża.

Jaka jest więc prawda? Ta rozbieżność między apostołami zajęła mi głowę na bardzo długo. Pomyślałam w końcu, że spytam…

• Czy był umyty i namaszczony ?
• Był.
• …….. – dreszcze w takich chwilach przechodzą po ciele, bo zdaję sobie sprawy, że dotykam czegoś naprawdę świętego, najświętszego.

Jan jest najbliżej prawdy; Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. … i dopiero złożono do grobu. 

Jan podaje jeszcze jedną ciekawą informację; Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu.

Laboratoryjne badanie całunu potwierdzają obecność mirry i aloesu. (!)   http://www.calun.org/strony/mirra/slady.html

A więc ciało Jezusa bez wątpienia zostało namaszczone, może pośpiesznie, może niedokładnie, ale zgodnie z zasadami  było przygotowane do dalszego pochówku.

Rodzi się pytanie. Jeśli nawet według Marka i Łukasza kobiety nie dokonały namaszczania przed szabatem, dlaczego nie przyszły do grobu zaraz po zakończeniu szabatu ? Jeszcze w sobotę późnym wieczorem ? Pojawiły się dopiero w niedzielę rano. Po co przyszły tak naprawdę ? Pytam się Ojca;

• Czy kobiety przyszły dokończyć namaszczanie ?
• Nie miały co kończyć co zrobiły.
• Przyszły zobaczyć, czy coś się dzieje.
• Chciały zobaczyć i być.

Relacja Jana jest prawdziwa, ale i Mateusza, który przecież napisał; 1 Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. Kobiety przyszły do grobu, bo taki był zwyczaj ! Chciały zobaczyć i być.

Mt; 1 Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. 
J; 1 A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. 

Źródła literackie, w tym Jan 11 , zgadzają się, że przez pierwsze siedem dni najbliższa rodzina pozostawała w domu w żałobie. Jeżeli w tym czasie żałobnicy opuścili dom, przypuszczano, że pójdą do grobowca. W Ewangelii Jana 11 Mary opuszcza dom rodzinny, a sąsiedzi i przyjaciele zakładają, że „idzie do grobu, aby tam płakać” ( Jan 11,31 ).

Kobiety nie przyszły w niedzielę rano z wonnościami, aby dokończyć namaszczenie jak sugeruje to Marek i Łukasz. Nie było już takiej potrzeby. Ciało było namaszczone zgodnie z obrzędem hebrajskim jeszcze w piątek, jeszcze przed szabatem. Czas między śmiercią Chrystusa a rozpoczęciem szabatu był napięty, aczkolwiek wystarczający, aby pochować ciało zgodnie z ówczesnymi rytuałami pogrzebowymi.  

• Peter Kirby : „Nie było czegoś takiego jak drugie namaszczenie. Ciało zostało umyte i namaszczone przed umieszczeniem ciała w grobowcu lub grobie. Nie tylko jest to żydowskie zwyczaje pochówku, ale także zdrowy rozsądek, że ciało zostanie oczyszczone z potu lub krwi przed owinięciem w płótno (zwykle białe). Ponownie nie ma żadnego przykładu dla ludzi udających się do trupa po jego pochowaniu, usunięcia całunu i namaszczenia trupa po raz drugi (ponieważ byłby już wcześniej umyta / namaszczona).[„Sprawa przeciwko pustemu grobowi” w The Empty Tomb , Eds. Price & Lowder (Prometheus, 2005), 243.]
• Hans van Campenhausen : „Pragnienie namaszczenia”, trzeciego dnia „, martwe ciało już zakopane i owinięte w płócienne płótno, jest jednak jakkolwiek wyjaśnione, nie zgodnie z żadnym znanym nam zwyczajem …”[Tradycja i życie w Kościele; Eseje i wykłady z historii Kościoła , tłum. AV Littledale (Fortress, 1968), 58. (Cytowany przez Petera Kirby)] https://beliefmap.org/jesus-resurrected/tomb-empty/mary-witnessed/wouldnt-visit

CDN…