03. 03. 16 r. Szczecin.
Dzisiaj była kolejna rozprawa. Siedziałam w Szczecinie cała w nerwach i czekałam na telefon z Warszawy. Gdy zadzwonił Piotr, wiedziałam już po tonacji jego głosu, że nie poszło najlepiej. Okazuje się, że na rozprawę przyszło 3 świadków z NIP, którzy kłamali jak nauczeni z jednej kartki. Wszyscy mówili dokładnie to samo do tego stopnia, że jakiś przedstawiciel sądu siedzący z boku i przysłuchujący się rozprawie roześmiał się w pewnym momencie na cały głos. Poza tym nasz prawnik nie był chyba do końca przygotowany na taki atak, bo sam stwierdził na końcu. ..
- Dzisiaj panie Piotrze zło zwyciężyło, zło się panoszyło.
Piotr mimo swojej hardości i stanowczości bardzo się zmartwił, czuł się przegrany … A ja poczułam ulgę. Ciągle bowiem mam w pamięci wszystkie wizje, które dotyczą sprawy NIP. W wizji z jedzącą królową Piotr wydawał się zupełnie przegrany, siedział przy stole na krześle ze schyloną głową, jakby opuściły go wszelkie nadzieje. Ta część wizji sprawdziła się dzisiaj idealnie. Sprawdziły się też inne słowa Homiela, który powiedział w styczniu …
- Będą zmieniać barwę jak kameleon.
- Ale to im nic nie da.
Analizuję na spokojnie „za i przeciw” i widzę, że wszystko właściwie idzie zgodnie z Homielowym planem. Powiedziałam o tym Piotrowi, ale to go nie uspokoiło. Odłożył słuchawkę. Nie zdążyłam mu powiedzieć …
- … Rozmawiasz z Homielem, rozmawiasz z Jezusem, rozmawiasz z Bogiem i nadal Im nie ufasz ?
Pół godziny później Piotr zadzwonił ponownie.
- Wiesz co mi powiedział ?
- Dlaczego Nam nie ufasz ?
- I zaraz usłyszałem w głowie piosenkę… Ufam tobie Jezu.
- Czy tak miało być Homiel ?
- Kolejny etap.
- Tak miało to wyglądać ?
- Tak miało być, od początku to widziałeś.
… Widziałeś w wizji.
04. 03. 16 r. Warszawa.
Przyjechałam do Warszawy z bólem głowy, migrena złapała mnie już w pociągu i mimo, że wzięłam silną tabletkę nic nie pomogła. Po 5 godzinach jazdy było coraz gorzej, ale mimo to poszliśmy na kawę, bo przecież nasze zwyczaje są silniejsze niż moja migrena.
Piotr zobaczył w mojej głowie dwie ciemne blaszki, jak to określił. Próbował je światłem rozwalić, jak to określił.
Ponieważ jego starania nic nie pomogły, zawiózł mnie szybko do domu. Pół godziny później zadzwonił i powiedział, że migrena zaraz powinna mi jednak przejść, bo udało mu się …
Kiedy to mówił, czułam wyraźnie jak ból rozlewa mi się w dół policzka i pomału znika. Godzinę później nic już nie czułam i byłam jak nowa. To nie mogło być działanie tabletki, ponieważ od jej zażycia minęło około 7 godzin.
Tak sobie teraz myślę … Jak on to robi ? A przecież uzdrawia mnie nie pierwszy raz.
Jeden z pracowników, który odszedł niedawno z dnia na dzień okazało się, że nie przeszedł do nowej firmy na lepsze warunki jak twierdził, ale po prostu założył z kolegą konkurencyjną do naszej firmę. Okłamał nas, a wszystko wyszło na jaw, kiedy nasz główny dostawca zadzwonił i uprzedził, że ten zwrócił się do niego z propozycją współpracy. Piotr nawet się nie wściekł, tylko zasmucił. Najpierw NIP, a teraz to.
Zadzwonił jednak do byłego już pracownika i go spokojnie uprzedził, że jeśli będzie wykorzystywał naszą bazę danych, nasze kontakty, to pójdzie na drogę sądową. Było mu już chyba wszystko obojętne … Jedna sprawa sądowa więcej … Co za różnica …
Homiel powiedział do Piotra, by się nim nie przejmował.
- Przeminie jak wiatr i zrozumie co to wiatr.
- Żyje w iluzji i daje iluzję.
Te słowa aż mnie zmroziły. Przeminie jak wiatr... mniemam, że raczej jego firma nie potrwa zbyt długo. Zrozumie co to wiatr... Zrozumie co to jest prowadzić własny biznes, raz idzie się z wiatrem i wszystko idzie wspaniale, człowiek czuje się jak uskrzydlony, ale najczęściej idzie się pod wiatr, czyli codzienna, ciągła walka z problemami i niespodziewanymi przeciwnościami. Żyje w iluzji… chyba nie zdaje sobie sprawy ile wysiłku, samozaparcia, cierpliwości, wytrwałości, umiejętności zarządzania wymaga prowadzenie własnej działalności. Pozornie obserwując kogoś z boku wydaje się to łatwe, bo widzi się tylko ładny samochód, którym jeździ właściciel firmy, nie widzi się potu i łez, które za tym stoją. Daje iluzję … hmm… być może naobiecuje ludziom to, czego nie będzie w stanie zrealizować, a to jest początek wszelkich problemów.
Z tym jednym pracownikiem Piotr miał już problem rok temu. Już wtedy chciał go oficjalnie zwolnić za brak efektywności, pychę i brak współpracy z zespołem. Zdarzyła się jednak przedziwna sytuacja. W dniu, w którym chciał go zwolnić, rozmawiając z nim w gabinecie Piotr w pewnej chwili zobaczył przy jego boku starszą kobietę. Gładziła chłopaka po głowie. Zaniemówił.
- Pomyślałem, że to jego babcia lub ktoś z rodziny, kto się nim opiekował. Chyba go chroniła i nie chciała, bym to zrobił. Pomyślałem, że może się mylę ? Nie zwolniłem, ale dałem ostrzeżenie. A teraz widzisz ? Miałem rację. Trzeba było go zwolnić.
- Ciekawe z tą kobietą – zastanawiałam się, kto to mógł być.
- A gdzie ta, co go ochrania ? – Piotr spytał Homiela.
- Tylko chroni, nie kieruje.
- Dlaczego ?
- Będą płakać razem, taką ma lekcję.
- Jaka to lekcja ?
- Nie był pokorny, był pyszny.
- Nie miał dużo u ciebie, ale miał – pokazał parasol, symboliczny parasol ochronny.
Wieczorem oczywiście rozmawialiśmy o NIP i wczorajszej rozprawie.
- Zaprawdę powiadam ci, że wyrok już zapadł.
Wow … Jeśli zapadł, no to jeszcze o tym nie wiemy. Uświadomiłam sobie w tej chwili, że to co się planuje w Niebie, a realizuje na ziemi dzieli większa lub mniejsza przestrzeń czasowa. Oni już wiedzą jak rozegra się i zakończy cała sprawa, bo przecież zaplanowali ją od początku do końca i od końca do początku. Dla Nich wyrok rzeczywiście już zapadł, ale Piotr tego jeszcze nie rozumie. Jest tak racjonalny, że nawet słysząc i widząc nie potrafi Im zawierzyć do końca i cierpliwie czekać. Tłumaczyłam mu to na spokojnie nie chcąc dołować go jeszcze bardziej.
- Pamiętasz tę wizję w moim biurze ? Jak starszy mężczyzna się śmiał, bo nie chciałem cię zostawić z nim samą ?
- Czy pamiętam ? – przewróciłam oczami. Idealnie pokazuje osobowość Piotra i jego kompletny brak zaufania.
W nocy byliśmy w trójkę w olbrzymim pokoju, ja, ty i starszy mężczyzna z siwymi włosami i brodą. Siedziałaś na kanapie z 6 metrów dalej i czekałaś. Podchodzę do okna, pod którym w fotelu siedział mężczyzna. Stanąłem przed nim, kciukami trzymałem połacie marynarki i byłem taki pewny siebie. Obserwując to mężczyzna zaczął się serdecznie śmiać. Wtedy powiedziałem do niego...
- Fajny jesteś i sympatyczny, ale masz za dużo pomysłów w głowie, nie zostawię Oli z tobą – i wyszedłem zabierając cię ze sobą.
http://osaczenie.pl/wp/2016/05/10/szatan/
Piotr zaczął się śmiać, widocznie wspomnienie tej wizji przywróciło mu dobry humor. Śmiał się zadowolony tak jeszcze chwilę, ale nagle zamilkł, jakby ktoś przeciął żyletką powietrze … Miał taką minę, że jeszcze nie wiedząc co ma do powiedzenia, chwyciłam coś do pisania. Spojrzał przestraszony na mnie i zaczął cytować co właśnie usłyszał.
- Wzbudziłeś radość, śmiech we Mnie, ale nie bądź z tego dumny …
- A jeśli ci ją zabiorę ?
- ????!!!!
- …. Będę cierpiał, ale zrozumiem – wydukał.
- Jeśli będziesz cierpiał, to nie zrozumiałeś.
Dopisane 10. 01. 2017 r.
- Będą zmieniać barwę jak kameleon. Ale to im nic nie da – Staram się szczegółowo opisywać analizy wszystkich wizji związanych z NIP, ponieważ to jest idealny przykład ścisłej korelacji między tym co mistyczne, a tym co rzeczywiste. Jednym słowem jak realizuje się na ziemi to, co zaplanowało Niebo.
- Nie był pokorny, był pyszny – brak pokory i pycha to według Nieba bardzo mocne grzechy i powód do drastycznych kroków i twardej nauki. Jeśli anioły z powodu pychy są strącani w otchłań, to jakie szanse na nietykalność ma sam człowiek? Dopiero po czasie wyszły jeszcze inne sprawy dot. naszego pracownika i mogę tylko powiedzieć, że Niebo zdecydowanie wie co robi.
- Jeśli będziesz cierpiał, to nie zrozumiałeś – nigdy nie zapomnę tej chwili i całej tej sytuacji, gdy padły te słowa. Po pierwsze doszło do nas natychmiast, że Bóg Ojciec ciągle nas słucha. Po drugie… byliśmy zszokowani, że się odezwał. Po trzecie… wizje, które dostaje Piotr są rzeczywiste. I po czwarte… słowa, które padły dają odpowiedź na jedno z najczęstszych i odwiecznych pytań, które stawia sobie człowiek, gdy umiera ktoś bliski.
- Pytanie człowieka; dlaczego?
- Odpowiedź Nieba ; zaufaj Nam.
Zaufać, znaczy wierzyć bezgranicznie.
