Miałem dzisiaj ciężką rozmowę. Usłyszałem o piątej rano…
Spłodzisz dziecko jeszcze. Twoja żona w ciąży będzie.
No nie …. – zamurowało mnie. Słabo mi się zrobiło. To nie może być prawda.
To dziecko ode Mnie i od ciebie – wyjaśnił teraz Ojciec.
Nie mam pojęcia o czym mówisz ! – Piotr się zdenerwował.
…….. – a ja byłam autentycznie przestraszona.
Pan Bóg powiedział mi, że w maju będzie po sprawie i co ? Z tą ciążą też nie wiem ile w tym prawdy – żachnął się.
Siedzimy w ciszy, ale po chwili oboje zaczynamy się śmiać. Zrozumieliśmy, że podważamy słowa Ojca co samo w sobie jest mocno niedorzeczne.
No bo zobacz Ojcze jak Ci to idzie tutaj, z NIP- em wlecze się wszystko.
Jak cię tu nie kochać, jesteś taki łobuziak.
Spytaj się Ojca, czy z tą ciążą to prawda – nie daje mi to spokoju.
Pytałem z 30 razy, nic nie mówi.
Co znaczą słowa o ciąży, Ojcze ?
Narodziny, radość w domu.
No nie wiem… Może to nie u nas ?
Musisz to sama rozstrzygnąć.
……..
I chwal dzień, w którym się o tym dowiesz.
Czemu ta radość ma być smutkiem na twojej twarzy skoro nie wiesz co ci przewidziałem ?
Czemu się troskasz, a przecież tak dużo studiujesz i jeszcze nie rozumiesz ?
Wszystko jest dla Mnie, dla Mojej chwały.
Odbierzesz swój prezent.
Tylko nie ciąża… – myślę w duchu.
Nie wiem co ci Pan Bóg da.
Ja wiem. Złotego Rolls-Royce i pełno pieniędzy.
……… – roześmialiśmy się oboje wiedząc, że to tylko żart.
Od kilku dni chodzę jak struta. Beata dzwoni codziennie, rozmawiają godzinami. Jestem więcej niż wkurzona i nie chce mi się z Piotrem rozmawiać, bo mimo wszystko nie rozumiem dlaczego nie wprowadzi jakiś zasad. Pieczęcie czy nie pieczęcie jakieś zasady chyba obowiązywać powinny !… I tak sobie kombinuję w duchu, że jak tego nie zmieni to „zabieram swoje zabawki i wracam do mamusi” …
Jak ci się żyje obok męża, bo przecież nie z nim ?
……. – uśmiecham się po chwili, bo dopiero po chwili zrozumiałam sens tego zdania.
Co ci powiedziałem ? Gdzie jest twoje miejsce ?
Ale nie będę się zgadzać na wszystko.
Czyli mówisz krótko, walczysz o swoje ?
Walczę.
Zaraz tego pożałowałam. Wiem, że dla Ojca pieczęcie są ważne, a mi trudno ten nowy stan rzeczy zaakceptować. I jeszcze ta ciąża… Poczułam się psychicznie zmęczona, ale tak naprawdę walczę nie o siebie, a o Piotra, który wydaje się fizycznie po prostu wyczerpany. To jak wojna prowadzona na kilku frontach jednocześnie.
Córka miała wizję. Ciekawe, nic o Beacie nie wie, a mimo to jej wizja jest wyjątkowo trafna.
28. 11. 18 r. Warszawa.
Nie byliśmy na kawie, od dwóch dni mam migrenę i ledwo chodzę. Wieczorem trochę się uspakaja. Oglądamy w TV lądowanie na Księżycu, a w tle głęboką czerń kosmosu i miliony świecących gwiazd…
Zobacz, to wszystko Ojciec zrobił …
Mówisz, że Ja to to wszystko zrobiłem, a się ze Mną nie zgadzasz.
……. – Piotr westchnął pod nosem. Przed chwilą narzekał, że ma pierścień, że ma pieczęć…
Skomplikowało się nam życie.
Chcesz wyprostować ?
Za mały jesteś.
Los jest przypieczętowany.
……. – Piotr spojrzał na mnie jak zbity pies. Ciężki i zmęczony miał wzrok.
Co mam z nią dalej robić ?
Kochaj swoją żonę jak zasługuje na to i kochaj Moją Beatę jak ona na to zasługuje, bo karmię twoją rodzinę.
Będę pamiętał…
…….
Wiesz, że kiedy rozmawiam z Beatą, często włącza się do rozmowy Ojciec i rozmawiamy w trójkę ?
Tak ?! Ale macie dobrze ! Czuję się odrzucona …
Uwierz Mi, będę wymagał od niego znacznie więcej, rozliczę go za każde słowo i czyn.
Uwierz Mi, lepiej pisać.
…….
Ojciec mówi do ciebie…
Mój Syn za tobą tęskni.
……. – słabo mi się zrobiło ze wzruszenia. Brakuje słów.
Zauważyłem, że jak się modlę to coraz częściej się kiwam jak Żyd. Musiałem być kiedyś Żydem.
Powiedz kiedy nie byłeś, oprócz nazisty.
O! Ale Luter nie był przecież Żydem – zauważam zdziwiona.
Nie był ? Też niszczył.
O! …. – zaskoczyła mnie ta uwaga.
Nazista nam Polakom bardzo jasno i prosto kojarzy się z Niemcem. Ale dzisiaj Niemiec a nazista to ogromna różnica. Nie każdy jest Niemcem, ale każdy może być nazistą.
Boję tego co chcesz zrobić Ojcze – Piotr się zamyślił.
Jeśli wiesz co chcę zrobić, to robisz to dla Mnie i nie powinieneś się bać.
Jedziemy do Szczecina. O czym rozmawiamy ? Oczywiście o pieczęciach i „ślubie”.
Ojciec będzie zły na mnie za to, że ciągle coś kombinuję.
Nie ma słowa zły, tylko karający.
Sprawiedliwość należy do Mnie.
… Jak zaczniemy przeciw woli Ojca działać to pokazał, że podniesie oceany. Zobaczyłem fale tsunami na półtora kilometra. A wczoraj Beata mi powiedziała, że ma koszmary. Widziała wielką falę, która zalewa całą ziemię, więc sama widzisz…. Nie ma wyboru.
Patrząc na was obiektywnie z boku trzeba przyznać, że to jest niesamowite. Ty dostajesz informacje, a ona dodatkowo je potwierdza – kiwam głową będąc pod wrażeniem.
Taki układ.
A jak wiesz na układy nie ma rady. Przyzwyczajaj się.
A czy ja muszę się na to godzić ? – pytam.
Gdyby było tak jak chcesz, Chrystus by się nie poświęcił.
Maryja musiała się zgodzić.
…….. – te słowa szybko doprowadziły mnie do porządku.
Maryja od początku wiedziała o jaką stawkę chodzi i musiała to zaakceptować. Są ważniejsze sprawy niż własne ego, własna wygoda i w ogóle własne „ja”.
W tym wypadku jak i ty, jak i on musicie zaprzeć się siebie.
…….. – wzdycham, bo to naprawdę niezwykła i trudna sytuacja.
Mija tydzień od pieczęci, co będzie za pół roku ?
Ciekawe co będzie do końca roku.
Na ten moment już się mocno związała. Nie walcz z tym – powiedział do mnie.
Nawet nie ma sensu… – pomyślałam.
Ojcze, podporządkowuję się tobie. Ja jestem aktorem, a Ty reżyserem.
Pierwszoplanowym aktorem.
A ty masz przy nim trwać – Ojciec zwraca się do mnie.
Wiesz co znaczy trwać ?
Trwasz przy łóżku kto chory jest, jesteś wbrew wszystkiemu.
Hmm….
Ciekawe co znaczy ten ślub… Jeśli ludzie wiwatowali, to chyba wiedzieli co się dzieje.
Tak, oni wszyscy wiedzieli co się dzieje, tam było ich tysiące ! Cieszyli się, radość w nich była ogromna. Ja stałem, ten ktoś stał z boku jak ja, nic nie wiedział jak i ja, stał jak zahipnotyzowany. Oboje mieliśmy wyciągnięte palce, pojawiło się światło, smuga owinęła te palce, a ludzie ciągle wiwatowali, cieszyli się. Potem mój wzrok utknął na wielkich białych dzwonach, biły na przemian. I to był koniec wizji i znalazłem się w łóżku. Siedzę na łóżku i pytam sam siebie… Co to kurna było ?! Gdzie ja byłem ?! I potem moja głowa zaczęła sobie przypominać, po chwili zacząłem czuć na łopatce pieczęć, że coś tam faktycznie mam i że to nie jest „jakaś lipa” ! – Piotr przeżywał na nowo.
Przypominam ci, że stałem w karocy białej jak ma królowa Elżbieta. Wszystko było białe i złote…
Hmm… Spytaj się Ojca, przecież małżeństwo zawarte na siłę nie jest ważne – próbuję obrócić to w żart.
… Pan Bóg się uśmiechnął i powiedział …
Ty Mi o prawie mówisz ?
Ja Jestem prawem.
A jak można twojego męża inaczej złączyć ? Jak ? Powiedz mi.
To jest niemożliwe normalnie w jego świadomości, więc zrobiło się to poza jego świadomością.
Przepraszam, poza jego wolą, lecz w jego świadomości.
On musi teraz wiedzieć, że ma do noszenia dwa.
On by na to nigdy nie poszedł sam z własnej woli.
Gdybym nawet go poprosił powiedziałby, że może w takim razie jutro.
……. – roześmiałam się. To prawda.Ale zaraz pomyślałam co znaczy do noszenia dwa ? W sumie ciągle nie wiemy z kim wziął ten ślub…
Przecież wiesz, że jest niesubordynowanym żołnierzem.
Przecież kazałem mu czekać, to zaatakował.
Broniłem jaja, to je przeciął.
Mówiłem nie zabijaj węża, zabił go.
To sam pójdzie ?
…….. – Piotr pobladł, a mi się śmiać chce. Po prostu Piotruś zawsze wie lepiej co ma robić.
Byłem w kościele i dostałem wizję. Jestem znowu na polu, w oddali widzę miasto i strumień idących w jego kierunku czarnych demonów. Wiem, że chcą oni zaatakować ludzi i więc zaczynam ich wybijać swoim mieczem. W jednej chwili zrobiłem się wielki i jednym ciosem przecinając ich w pół położyłem wszystkich, natychmiast zamienili się w popiół. Schodzę piętro niżej pod ziemię, przechodzę poziomy likwidując wszystkich po kolei, likwiduję też tę wielką postać z mackami na głowie. Dochodzę znowu do jaja i patrzę na nie wkurzony. Mam świadomość, że mogę go zniszczyć, ale nie wolno mi. Wtedy z góry z dziury wysuwa się wielki wąż i otwiera paszczę, mieczem ucinam mu głowę. Wracając do jaja zobaczyłem, że tak jak było ono wcześniej żyjące, tak stało się matowe i bez połysku, wiedziałem, że umiera. Zrozumiałem, że zabijając węża źle zrobiłem. Po cichu chciałem prysnąć, że to niby nie moje dzieło. Pojawiła się wielka biała ręka i nasunęła się na to jajo, napełniła go znowu życiem. Wtedy słyszę głos;- Nie wolno ci tego zrobić, stanie się wielkie nieszczęście.Mój miecz, którego miałem z boku chciał sam odlecieć, ledwo go zatrzymałem. Dali mi go, a teraz chcieli mi go zabrać. Chyba nie dojrzałem, żeby mieć miecz.
http://osaczenie.pl/wp/2016/05/16/niezwykle-zdjecie/
A ci ludzie, którzy wiwatowali…
Byli świadomi.
A co oni wiedzieli, że wiwatowali ?
Moją radość.
Ja się cieszyłem, a oni nie mogli tej radości się wyzbyć.
Mi też przydałaby się taka nieświadomość – mówię pół serio, pół żartem.
Mam ci kogoś załatwić ?
Nie! Nie!… A mógłby się Jeszua odezwać ? – przyszło mi do głowy nagle i nie mam pojęcia dlaczego powiedziałam Jeszua, a nie Jezus.
Słyszy cię.
Ten, w którym żyjesz i ten, z którym żyjesz.
?! – … to takie … dziwne…
Ja się pogubię zaraz… Chyba zacznę chlać… – Piotr pociera czoło, a jego słowa sprawiają, że ryknęłam śmiechem na cały głos. Nigdy alkoholu nie miał w ustach.
Ten związek nie będzie długo trwał.
Powiedziałeś do końca.
Nie powiedziałem którego.
……. – ciągle się śmiałam. Piotr w swoim nieposłuszeństwie jest czasami taaaaki komiczny. Nie wierzę, aby i w Niebie się nie śmiano.
Wygląda na to, że cokolwiek będzie się działo między wami, mam siedzieć cicho.
Teraz pan Bóg mówi do ciebie…
Pieczęć, którą oni mają i ty masz.
Do czegoś was wszystkich obliguje.
Ich do czystości, ciebie do wyrozumiałości.
To związek bez kuszenia, związek do prowadzenia.
To jest pomocna dłoń. Pamiętaj o tym.
Dobrze, spróbuję.
Moja radość wielka, że nie zostanie Moja Mała sama.
Że wie w świadomości, że jest Piotr, a ty się nim podzielisz.
Masz być rozumną istotą, bo cię Stwórca wybrał.
Hmm…. – spoważniałam.
Czyli byłeś w Niebie… A nie powinno być tak, że razem wpadamy do Nieba ?
To Ja dawałem ślub i Ja stanowię prawo.
Zapadła cisza. Trawiliśmy to w sobie kilkanaście minut, aż Piotr znowu zaczął jęczeć…
Ale po co to wszystko… ! No nie rozumiem…
A może Ja tęsknię tak bardzo i chcę z tobą być ?
Może żyć bez ciebie nie mogę ?
……. – zaniemówiliśmy. Piotr się rozpłakał za kierownicą, łzy po jego policzkach kap, kap…
Piotr pracował przy komputerze. W pewnym momencie wstaje gwałtownie…
Ojciec kazał mi zadzwonić do Beaty. To niemożliwe, żebym ja tak to wszystko słyszał !
Powiadam ci… Ci rozumni też by tak chcieli.
Czuj się wybrany.
No wiem Ojcze.
Czujesz się szczęśliwy ?
Noooo…. , a muszę dzwonić ?
Potrzebuje Mnie, dlatego potrzebuje ciebie, bo nie wie co słyszy.
I to jest problem. Czasami Beata mówi takie rzeczy, iż od razu wiem z jakiego źródła to pochodzi. Na pewno nie niebiańskiego. Jednak słowa, które przekazała pół godziny później… od Ojca na pewno pochodzą.
Nie chcę już dłużej czekać.
Zbyt wiele wieków czekałem i teraz stanie się co ma się stać.
Dopisane 31. 07. 2019 r.
Zbyt wiele wieków czekałem i teraz stanie się co ma się stać.
Adam A. zobaczył łysiejącego mężczyznę, nad którym unosi się symbol przypominający wszystkowidzące oko Boga (Oko Opatrzności). Jego rola nie jest dokładnie znana, ale w 2019 roku zrobi on coś, co odmieni los wielu Polaków. To nie będzie polityk ani żaden celebryta, tylko zwykły człowiek będący w posiadaniu niezwykłej wiedzy.
O ile wiemy w II połowie tego roku Ojciec ma pokazać, że to nie będą puste słowa.
Dzisiaj wykombinowałem, że zbuduję mur między mną a Beatą, żeby ją odseparować. Więc w myślach buduję, buduję taki z cegieł, cegła po cegle, odwracam się i widzę, że owszem zbudowałem mur, ale Beata jest w środku razem ze mną ! Nooo, nie da rady …
……. – śmieję się. Piotr nie rozumie, że jak Ojciec ustanowił pieczęcie, to są one dla człowieka nierozerwalne.
Fajnie mur budowałeś.
Przed kim się broniłeś ?
Odwracasz się i co ?
Wiem co chcesz zrobić.
Wiem, ale jestem taki zmęczony.
Naucz się miłości.
Sprzeciwiasz się Mojej woli ?
Nie.
To rób co ci każę.
Nie chcę, żebyś ze Mną walczył.
Chcę współpracować, chcę byś wykonywał Moją wolę.
Bądź mądry, dałem ci taką władzę i jeszcze dam…
…….
Co to była za maszyna nad Niebem ? – dopytuję.
Usłyszałem, że to maszyna koła czasu. Była zabudowana, ale miała gigantyczną moc, zajmowała cały jeden wymiar.
Kto ją wyprodukował ? No bo jak maszyna to…
Chcesz powiedzieć, made by whom ?
Taaak – śmieję się.
Na pewno nie China.
Piotr poszedł „na egzorcyzmy”, a ja dalej czytam Nowy Testament.
Łk 16; 18 Każdy, kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo; i kto oddaloną przez męża bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo.
A jeśli sama chce odejść i nie wychodzić ponownie za mąż ?
Od kiedy to żebro samo myśli ?
Że co ?! – oburzyłam się zapominając, że być może to słowa od Ojca. Miałam jednak wrażenie, że jeśli nawet to się ze mną tylko droczy.
Nie pasuje mi to.
Musisz się z tym pogodzić.
A jeśli mąż bije żonę, to nie może iść do sądu ?
Winna iść do Pana, a dozorca go zamknie.
Że co? – teraz Piotr się śmieje zadowolony.
……. – biorę głęboki wdech i się uspakajam.
Winna iść do Pana, czyli ma się modlić, a dozorca to ten, który pilnuje zamknięte rzeczy, osoby, więc … – analizuję na spokojnie.
Powinna się pomodlić o najlepszego sędziego, adwokata, a ten znajdzie „dozorcę”, który go zamknie.
Uff, to też jakieś wyjście – ulżyło mi.
20. 11. 18 r. Warszawa.
Na kawie Piotr opowiada, że o mało co, a miałby wypadek.
Facet jechał prosto na mnie, uderzyłby mnie w bok swoim mercedesem. Zatrzymał się z piskiem opon jeden centymetr ode mnie ! Mogło mi się coś stać.
……. – mrugam oczami ze zdenerwowania, bo przecież prawie wypadek, a on jest nad wyraz spokojny.
Co się dzieje Ojcze ? – pytam.
Wszystkie diabły świata tak cię nienawidzą.
Chwała Ojca w tobie niech będzie, Mały.
Jesteś na szachownicy, ale jesteś Moją królówką, możesz wszystko.
Załatw wszystko i wracaj do Domu.
Następną godzinę rozmawialiśmy tylko o pieczęciach, o „ślubie”, o przyszłości. Na koniec wyciągam swój zeszyt …
Zmarnowałaś czas, a mogłaś pytać.
Szkoda… – jęknęłam. Najwyraźniej rozmowę o pieczęciach, o „ślubie”, o przyszłości Ojciec uznał za stratę czasu.
Mam tyle pytań… Ale tylko jedno.
List do Hebr. 27 A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, 28 tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.
Wielokrotnie mówiliśmy, że człowiek nie żyje raz, a jednak w rozmowach ci negujący reinkarnację cytują właśnie ten fragment uznając, że to wystarczy i sprawa jest załatwiona. Czy reinkarnacja jest ?
Dla kogo jest, dla tego jest.
Może Piotr nie wiedział co mówi ?
Wiedział co mówi, ale nie wiedział do końca.
To jest wiedza dla świadomych.
Wyobraź sobie…
W tym życiu kradniesz, a w następnym mówisz nie kradnę.
Nie o to chodzi.
Jednym słowem dla ludzi lepiej myśleć, że żyje się raz, żeby nie byli pewni, że następnym razem nadrobią co stracili ? Nie mogą czuć się pewnie, że będą mieli kiedyś szansę coś naprawić ? – dostrzegłam w tym wielką mądrość i znaczenie słów; nie znasz dnia, ani godziny i niczego nie możesz być pewien.
To jak mam pisać w książce teraz ? Przecież wyraźnie o tym napisałam, że jest.
Piszesz dobrze, ale piszesz jak Piotr, nie w pełni.
Ale teraz jest w pełni.
Wieczorem.
Piotr przyszedł wykończony, ciężko usiadł na sofie i zaczął opowiadać. Okazało się, że to nie koniec dzisiejszych dziwnych sytuacji. Krany w firmie pękły, a były metalowe. Spaliła się centralka telefoniczna w firmie, a nie powinna. Wszystkie telefony są odłączone, nie ma jak się dodzwonić. Fachowcy przyszli i nie znaleźli przyczyny, nie potrafili też centralki naprawić.
To był skonsolidowany atak na ciebie...
……. – zaniemówiłam, sytuacja robi się niebezpieczna.
Wytrzymasz do dla Mnie ?
Mały, tak cię trzymam…
Zobaczyłem jak trzyma mnie w ręku, ochrania mnie całkowicie.
…….
Dzisiaj bym zginął, bo facet leciał prosto na mnie w bok. Właściwie to zatrzymał się na moich drzwiach. Zobaczyłem, że złapał się za głowę, nie wiedział co robił, miał taki obłęd w oczach.
……. – przestraszyłam się.
A co by było gdyby nie Ty Ojcze ?
Ząb – czyli kolejne zdarzenie na miarę ataku anafilaktycznego. Czyli, że dzisiaj rano ledwo uszedł z życiem.
……. – zdaliśmy sobie sprawę z powagi sytuacji. I co teraz zrobić ?
Atakują mnie moje gacki i Beaty, bo robię nad nią egzorcyzmy.
Dlatego nie chcesz mieć z nią nic wspólnego ?
Tak Ojcze.
Dlatego was związałem.
…….
Dzisiaj podczas spotkania wygięło mi dłoń do tyłu, nie mogłem jej z powrotem nastawić, aż facet zwrócił na to uwagę i pytał co się stało…
…bo jesteś z nią związany.
Hmm… Faktycznie, wygięło mi tą rękę, z którą zostałem związany, prawą.
Ty ją chronisz, a Ja chronię ciebie.
Dlatego zrobisz dla niej egzorcyzmy.
Pytanie na ile jej są niebezpieczni – zastanawiam się.
To nie pytanie na ile są niebezpieczni, tylko na ile Piotr jest chroniony.
Racja…. – choćby cały świat stanął przeciwko to nie ma znaczenia, jeśli sam Ojciec ręką osłania.
Kto mu co zrobi, kiedy w rękach Ojca ?
Kto mu zrobi, Ola ?
… Zobaczyłem jak mnie trzyma w ręku i całuje.
……. – prawie zapłakałam się na samo tego wyobrażenie.
Myślisz, że nie wiedziałem co robię ich łącząc ?
Nie trwóż się. Mały jest tylko jeden.
Piotr, dzisiaj będziesz spał spokojnie.
Ojcze, jak Ty na to w ogóle pozwalasz ? – musiałam zadać to pytanie, aby zrozumieć.
Od kiedy to dobro działa szybko ?
Dzisiaj go atakują, jutro go atakują, pojutrze, aż się uspokoi.
Dlaczego ?
Ola, jeśli możesz wejść do skarbca gdzie jest wszystko, a kluczem jest Piotr nie chciałabyś go mieć ?
Hmm…
Ola, dalej się martwisz ?
Ojcze, powiedziałeś, że Piotr jest kluczem do skarbca, co jest w tym skarbcu?
Piotr miał wszystkiego dosyć, rozłożył się na kanapie.
Coraz bardziej tęsknię za Ustroniem.
Przepraszam, a nie za Niebem ?
……..
Zobaczyłem cię w Bibliotece… Ona jest tak wielka jak wszystkie ziemskie biblioteki razem… – zapatrzył się.
A każdą księgę studiuje się lata.
Ciekawe… To samo napisał Sigmund Richard – przypomniałam sobie.
Dlaczego gackom na Beacie tak zależy ? Bo jest od Ciebie ?
Wszystko co ode Mnie nienawidzą.
Nienawidzą człowieka, nazywają śmierdzielami.
Co można zrobić ponadto to co robisz ? – pytam Piotra.
Nie masz wyjścia, musisz ją wyprowadzić.
Ale dałeś mi Ojcze zadanie…
Najtrudniejsze, bo tak bardzo cię kocham.
Mojemu Synowi też dałem najtrudniejsze zadanie.
Zrobił świat na nowo, Mały.
…….. – poczułam się fatalnie.
Ja umywam ręce. Dla mnie to za trudne – przyznałam.
Nie umywasz ręce, razem działacie, stanowicie jedno.
Panie Boże, wiedziałeś, że tak będzie ?
Przed wszystkimi wiekami.
………
Czy to cieszy, że masz słowa, które leczą ?
Naprawdę ?
Ona chce cię słuchać.
I co poczuła ?
Poczuła Mnie.
Musieliśmy zrobić przerwę na znalezienie odrobiny normalności. W TV leciał film „Legion”. Bardzo lubię pewne w nim fragmenty, więc kazałam Piotrowi siedzieć cicho, ale nie siedział cicho.
Ojciec powiedział…
Teraz walczymy wszyscy o jedno.
Żebym nie zgasił światła.
?!
Widzę jednych, którzy się modlą i tych, którzy tego nie robią.
Twoja córka doznała i nie mogła wytrzymać co Ja widzę bez przerwy.
…….– …. po chwili zrozumiałam, że chodzi o jej doświadczenie z wyjazdu na Wyspy Kanaryjskie.
Widzę to, słyszę i to zaczyna Mnie oblepiać.
Co byś zrobił ?
Ty byś spalił, a Ja szukam dobra w tym.
Dlatego tak ważna jest książka Oli, wasza praca, dlatego to jest takie ważne.
Dopisane 28. 07. 2019 r.
Twoja córka doznała i nie mogła wytrzymać co Ja widzę bez przerwy.
Minęło 8 miesięcy od tych słów. Obserwuję obecne wydarzenia w naszym kraju i widzę coś więcej niż ofensywę ruchu LGBT. Obserwuję autentyczną wojnę między dobrem a złem, która również wpisuje się w Apokalipsę. W niedawnej rozmowie Ojciec powiedział…
To jest bardzo duży, niebezpieczny robak, który może zjeść całe jabłko.
Proszę zwrócić uwagę na poniższe hasło reklamowane podczas marszu środowisk LGBT w Paryżu 29 czerwca 2019 roku.
… zniszczymy wasze społeczeństwo = może zjeść całe jabłko…
Wielokrotnie Ojciec dawał nam w Swoich słowach znak lub zapowiedź, że Piotr zawita do Nieba. Dla nas, ludzi na wskroś trzeźwych na umyśle było to jak science fiction pomnożone przez tysiąc. Owszem, przyjmowaliśmy słowa Ojca do wiadomości, ale tak naprawdę żadne z nas w duchu w to nie wierzyło.
- Kiedyś ci Ojciec powiedział, że wpadniesz do Niego na kawę – przypominam sobie te słowa.
- Jeśli tak będzie, to będę leżał tam pod dywanem.
- A Ja ci mówię, że nie będziesz leżał.
- ... Wiesz co teraz słyszę? Piosenkę... Tomaszów... Demarczyk.Natychmiast włączyliśmy internet i puściliśmy piosenkę. A może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do Tomaszowa? Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza trwa wrześniowa... W tym białym domu, w tym pokoju, gdzie cudze meble postawiono, Musimy skończyć naszą dawną rozmowę, smutnie nie skończoną.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/20/ilu-pamieta-o-mnie/
- Lubię to...
- A Ja lubię do Tomaszowa.- ....... - i w ten sposób przypomnieliśmy sobie wczorajszą rozmowę i piosenkę, którą Piotr ciągle słyszał w głowie
- Fajnie było w Ustroniu.
- Jak to wspominasz ?- Fajnie.
- To wpadniesz do Tomaszowa.…..... - kręcę z niedowierzaniem głową. „Tomaszów” symbolizuje spotkanie, ale jak, gdzie, kiedy?!
- Pan Bóg jest niesamowity. Przekonałem się po tym Tomaszowie – Piotr się zamyślił.
- Dopiero !?- Czy długo będę u Was „na kawie„ ?
- Zastanów się, kawa to nie obiad.- ….... - już zaczynam się śmiać, bo logika Homiela jest nieziemska. - A w czasie ziemskim ?
- Nie pytaj o technikę, to nie ma znaczenia.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/22/jesli-nie-zatrzymasz-tej-burzy-to-zamiecie-wszystko/
- Skoro jesteś Moim przyjacielem to wpadniesz do Mnie na kawę ?- Oczywiście, tylko powiedz kiedy, Ojcze. Muszę się przygotować.
- Tu już jesteś gotowy, to Ja ci przygotuję drogę.- A co ja mam robić ? - pytam.
- Wrażenia ty opiszesz i się nie kryj. - Pisz wszystko jak przyjdzie pora. - Dostaniesz wolną drogę.- Nie wiem, czy będę miała na tyle odwagi, by pisać wszystko. To jest... - zabrakło mi słów, bo im dalej, tym dziwniej.
- Będziesz wiedzieć co masz robić.
- Słuchając siebie, słuchasz Nas. - Zawierz swojej intuicji. Nie słuchaj doradców.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/06/24/jestes-przyjacielem-ojca/
17. 11. 18 r. Warszawa.
Piotr obudził mnie nad ranem. Wszedł wolnym krokiem do pokoju, siadł ociężale na skrawku łóżka i spojrzał mi głęboko w oczy. Miał coś takiego wypisanego na twarzy, że mnie lekko zmroziło. Zawał… myślę sobie. Wyglądał na mocno wyczerpanego.
Rozmawiałem z Ojcem z godzinę, wziął mnie do Nieba – powiedział spokojnie i może ten jego specyficzny spokój spowodował, że otrzeźwiałam w sekundę.
Zapadła cisza. Widzę, że Piotr wahał się, czy kontynuować, nadal to przeżywał.
Ojciec wziął mnie do Siebie. Leżałem sobie w swoim łóżku, a raptem znalazłem się w Niebie. Stanąłem w jakieś przestrzeni i zobaczyłem światy jak w kadrach, przesuwałem ręką jeden kadr po drugim. Najpierw był nasz świat, potem czarne niebo, a potem prawdziwe Niebo.
Pierwsza przesłona dzieląca nasz świat od czarnego nieba jest bardzo cienka, jest tak cienka jak topniejący lód, kolor kryształowo–lekko-zielony. Niebo z gwiazdami mocno oddziela od Nieba Ojca. I ta przesłona, która dzieli jest dużo grubsza. Kiedy ją minąłem znalazłem się w tym właściwym Niebie. Tam gdzie są ludzie, anioły i takie tam… – wziął głęboki oddech.
I wtedy nagle widzę wielką, białą postać, która mnie zaczyna prowadzić w jakieś miejsce. Widzę, że lecę nad tym Niebem. Widzę pod nogami ludzi, anioły… no to Niebo. Lecę po skosie coraz wyżej, a ta postać ciągle mnie prowadzi. W pewnym momencie widzę pod nogami coś jak wielki mechanizm… – robi do mnie komicznie zdziwioną minę co powoduje, że zaczynam się cicho śmiać.
…….. – Piotr nie zwracał na mnie uwagi.
Przelatywałem nad wielkim mechanizmem, który obracał całe to… Niebo, nieboskłony… To było coś niesamowitego !!! To była cała wielka maszyneria, ona trzymała wszystko razem ! To był wielki mechanizm z jakimiś przekładniami ! – nie mógł przestać się dziwić.
…….. – a ja miałam od razu skojarzenie z Henochem i jego podróżą w Niebie. Opisywał co widział, a ponieważ wiele z tego nie rozumiał wyszło jak wyszło. Dla większości czyste sience fiction.
Lecąc nad Niebem widziałem jeszcze drzwi, one były pilnowane przez aniołów, niewielu mogło tam wejść. One prowadziły jeszcze do innego świata…
……… – i to mnie zastanowiło.
Czyżby to słynne wąskie drzwi, przez które przejdą nieliczni ? To miałoby sens. Ojciec już mówił o tworzeniu innych światów i może o te inne światy tak naprawdę chodzi ? Do Nieba idzie tak wielu, ale przez wąskie drzwi zaledwie garstka. To dokąd idzie ta garstka wybrańców ? Od dawna mnie to nurtuje, dokąd prowadzą drzwi wspomniane w Biblii ?
- Ale Ojciec stworzył Ziemię! Zobacz, coś pięknego! – Piotr zachwycony.
- To jeszcze nicco jeszcze stworzył pięknego w innych światach.
- ?! A gdzie jest najpiękniej ? – pytam mając nadzieję, że dowiem się czegoś ciekawego o innych światach.
- U Ojca.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/08/29/wkrotce-przybede-na-bialym-koniu/
Ciągle leciałem ku górze po skosie, prowadziła mnie wielka świetlista postać, aż dotarliśmy do białego jakby holu. On się zatrzymał, nie wolno mu było tam wejść, a ja wszedłem. Hol prowadził do pokoju… I tam zobaczyłem Ojca.
……… – Piotr się baaardzo wzruszył. Żyły wyszły mu na czole.
Kilka lat temu Piotr miał pewną wizję;
08. 12. 14 r. Warszawa.
Dzisiaj Piotr został obudzony z nakazem pójścia do kościoła, tam dostał wizję;
- Zobaczyłem ziemię jako małą kropkę we wszechświecie, wszystko to mieściło się w przestrzeni o kształcie kuli, ponad tą kulą znajdowała się inna kula, inny wszechświat. Oba połączone były tunelem w formie wirującego spiralnego leju. Dziwnie… tam jest i zielony i niebieski kolor.A jeśli budowa hologramu wygląda właśnie w ten sposób, że istnieją wszechświaty w kształcie kuli, które są połączone wirującym spiralnym tunelem? Z tego co wiem, pełno jest zjawisk we wszechświecie właśnie w formie wiru…
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/07/21/ty-mnie-szukasz-a-ja-zawsze-jestem-z-toba-ciagle-jestem-przy-tobie/
Zbieżność zaskakująca. Świat nad światem i jeszcze ten hol, który równie dobrze mógłby być też tunelem.
Ta istota, która mnie prowadziła była ogromna ! Kiedy doszedłem do Ojca mówię…
Jestem taki mały.
Żeby oni wiedzieli kim ty jesteś. Zobacz…
Pokazał mi postać potężną, stojącą jakby była zastygła albo spała. Ta postać miała z kilka kilometrów wysokości ! Właściwie to chyba jakby była podwieszona w powietrzu. Miała białą długą szatę i była gotowa, aby ją spuścić na dół.
Hmm…. – słucham uważnie.
Widziałem głowę Boga… On miał coś przed oczami, jakby osłonę, która Go zasłaniała. Kiedy wszedłem do pokoju ta przesłona się rozstąpiła. Dotknąłem Jego twarzy i zwróciłem uwagę, że miał bardzo suchą skórę. To mnie zdziwiło, pomyślałem sobie, że przydałby Mu się jakiś krem.
…….. – to mnie rozbawiło. Piotr nieustająco jest bardzo pragmatyczny.
Rozmawiał ze mną, ale jednocześnie cały czas tworzył światy, kontrolował, myślał, działał, wiedział wszystko co się dzieje wszędzie. To było nieeeesamowite … !!!
Ten, który cię przyprowadził do Mnie został na zewnątrz.
Ty widziałeś Moje oblicze, Chrystus widział.
Niewielu widziało.
………
A potem znowu stałem na otwartej karocy. Ona była trochę dziwna, bo była bardzo długa, nienaturalnie długa. Biało – złota. Widziałem dwa białe konie, pełno ludzi wiwatujących, wszyscy byli ubrani podobnie, w długie szaty, rzucali w powietrze konfetti, czy coś… Bardzo się cieszyli… I te dwa wielkie dzwony… Były przeogromne ! Stałem na tej karocy jak słup soli, jakbym był otumaniony… Miałem wyciągniętą do przodu rękę. Zobaczyłem wąskie pasmo złotego światła, które spłynęło z Góry, okrążyło moją rękę, a potem otoczyło mój palec w prawej dłoni i obwiązało jakby mi zrobiło świetlistą obrączkę. Widziałem tą obrączką ze światła, ona powoli się wtapiała mi w skórę. Obok stał ktoś jeszcze, ale nie widziałem dokładnie kto. Razem mieliśmy te obrączki…
Co to znaczy Ojcze ? – pytam.
Kocham ten świat, kocham tych ludzi.
Dałem im się przybić.
Musisz zrozumieć.
???!!! – … ale nie rozumiem.
Zobaczyłem ludzi, dzwony, ten pasek światła, kazali mi palec wyciągnąć i ten pasek światła zrobił obrączki niewidzialne na palcach i zniknął. I już wiedziałem, że jestem połączony. Miałem ci powtórzyć, żebyś ty też wiedziała.
……. – zaniemówiłam.
To połączenie ma się stać po to, żeby to co ma się stać, się stało.
Od samego początku jesteś ze Mną, jeszcze zanim czas powstał.
Wszystko jest już prawie przygotowane.
Ale na ziemi mam jeszcze wiele spraw nie pozałatwianych.
Szybko się zaczną, a jeszcze szybciej skończą.
……. – siedzimy w ciszy.
Przejmujesz się ? – Piotr do mnie.
Trudno powiedzieć, jestem oszołomiona.
Teraz kiedy ci pokazałem, przyjmiesz Beatę ?
Zastanów się zanim odpowiesz, choć nie masz wyjścia.
Wszystko zostaje w rodzinie.
Czy Stwórca naprawdę potrzebowałby rodziny ? – Piotr łatwo wszystko akceptuje, a mi trudno uwierzyć.
Czy wiesz co to znaczy samotność ?
…….. – słabo mi się zrobiło.
Kocham te wasze kłótnie, rozważania. Ja to kocham.
…….
Czy to jest cała prawda?
To jest prawda, a pytałaś czy to jest cała prawda.
Rozumiem…
Byliśmy na kawie, rozmawialiśmy tyko o tym, byliśmy w sklepie też rozmawialiśmy tylko o tym. Piotr mocno wszystko przeżywa. I nie dziwię mu się.
Przejmujesz się ? – znowu mnie pyta.
……. – wzruszam ramionami nie wiedząc co powiedzieć.
Czy to akceptujesz ?
A mam wyjście ?
Masz, ale gdybyś nie akceptowała byłbym zdziwiony.
Nie chcę byś był zdziwiony. Nie chcę Cię zawieść – ale w głębi ducha miałam kolosalne wątpliwości. Przyszło mi nawet na myśl, czy nie jesteśmy poddawani kolejnej próbie.
Dlaczego mamy być połączeni pieczęciami ? – pyta Piotr.
Bo macie być pewni co przekazuję.
Wieczorem.
Ciekawe rzeczy dzisiaj zobaczyłem… – Piotr głęboko zamyślony.
W Biblii nic o tym nie ma chyba…
Biblia jest w ogóle wybrakowana, córko – p. s. wybrakowana w sensie wiele brakuje.
Tora jest niezłym uzupełnieniem, ale to ciągle nie wszystko, bo ludzie nie mogą wszystkiego wiedzieć.
…….
A ile jest o Mnie ?
Nawet Mojego dnia nie ma…
O ! Faktycznie nie ma Dnia Boga – Piotr się zreflektował.
A szabat ? – przypominam sobie.
Mówimy o świecie, o ludziach.
Kto Mój głos słyszy jest święty.
Słyszysz Mnie Piotr ? Więc jesteś święty.
……. – oczywiście pomyślałam, że w takim razie ja święta nie będę, bo nie słyszę. No i dobrze.
Ja nie chcę być święty, nie zasługuję na to.
Nie ty o tym decydujesz.
Mam jakieś w ogóle prawa ?
Masz prawo. Możesz narzekać.
Czy ten „ślub ” to fala? – pytam jeszcze raz.
Niewątpliwie to zwiastun.
Obrączka jest ode Mnie na tą falę.
Ty się tak nie przejmuj – mówię do Piotra, żeby go uspokoić – Stałeś w karocy, a nie przed ołtarzem. To zaślubiny na zadanie.
Karoca, dzwony i Ja byłem przed nimi.
Fali się przeraziłeś i związku się przeraziłeś.
Noooo tak – Piotr przyznał zrezygnowany. Niby wziął ślub, ale nie wie z kim.
Niby też wszystko rozumie, ale to wszystko jest tak szokujące, że dopada i mnie. Przechodzę burzę mózgu. Choć z tym walczę, zaczynam czuć się niepewnie. Łza mi się zakręciła i zastanawiam się czy to naprawdę było konieczne…
Ta jedna łza to o jedną za dużo.
Zaufaj Mi na przepadłe.
Głupi jestem, przepraszam cię Ojcze.
Głupi nie musi przepraszać.
Ale Ojciec jest mądry…
Masz teraz pewność, że Mnie słyszysz.
……. – uśmiecham się. Cały czas zastanawiam się, czy to na pewno z Ojcem rozmawiamy.
Dopisane 25. 07. 2019 r.
Ty widziałeś Moje oblicze, Chrystus widział. Niewielu widziało.
To wydarzenie, czyli wzięcie do Nieba, które było przecież zapowiadane, raz jeszcze kompletnie zmieniło nasz sposób myślenia. Uświadomiło nam w końcu i udowodniło, że słowa Ojca nie padają ot tak sobie. Że to co powiedziane, będzie realizowane. Może nie dzisiaj, może nie jutro, ale taki dzień i taki moment na pewno nadejdzie.
Ta jedna łza to o jedną za dużo. Zaufaj Mi na przepadłe.
To połączenie ma się stać po to, żeby to co ma się stać, się stało.
Taaaak, to była wielka lekcja zaufania. Z kim Piotr wziął „ślub” … A w tym wszystkich chodzi o Apokalipsę.
Wczoraj zasnęłam z myślą, że dawno w głowie dzwonka nie słyszałam. W nocy o 3.15 obudził mnie dźwięk hotelowego dzwonka, jak na zawołanie. Więc pewnie to odpowiedź na moje myśli. Przewróciłam się na drugi bok, żeby tym się nie przejmować. Nie spałam zbyt długo, ponieważ koło 6 rano obudził mnie Piotr.
Nie śpię od 5 rano – westchnął.
Obudził mnie Ojciec. Rozmawialiśmy ze sobą z pół godziny.
……. – przełknął ślinę. Wpatrywał się w moje oczy głęboko, ale nie byłam pewna czy mnie w ogóle widzi. Był bardzo zamyślony.
Wczoraj nie miałem siły się modlić, położyłem się spać w ciuchach i tak zasnąłem. Rano Ojciec powiedział, że Homiel pomodlił się za mnie.
Coś ty !? – ucieszyłam się, ale Piotr był bardzo, bardzo poważny. Widziałam, że zastanawiał się czy mówić, czy nie mówić dalej.
Ojciec wziął mnie chyba do Nieba.
!?????!!!!! – uśmiech zastygł mi na ustach. Szukałam w jego wzroku i twarzy znaku, że sobie żartuje, ale on nadal był śmiertelnie poważny.
………
Najpierw zobaczyłem rękę Ojca jak wyciąga taki dłuugi pergamin. Rozwija go, coś tam pisze, a ostatnie zdanie było czerwono krwiste. Przyłożył do tego swoją pieczęć i taką samą pieczęć odbił na moich plecach na łopatce, a potem Beacie to samo. Powiedział, że tak szybko się od niej nie uwolnię.
Siedzieliśmy na podłużnej jakby pufie, to była ława, ale wyścielana miękko jak fotel. Ja w jednym końcu, ona w drugim. Siedzieliśmy plecami. Zobaczyłem papirus z tekstem, z tego papirusu wisiała okrągła pieczęć, taka lakowa. Ktoś przyłożył pieczątką jak stempel i odcisnął na tej lace i przycisnął mi do łopatki, to samo zrobił na jej łopatce.
……. – milczę i próbuję zrozumieć.
Zrobiła się krótka przerwa między wizjami i potem znalazłem się w Niebie, tak mi się wydawało. Pokazał mi Niebo od środka… – potarł czoło.
Najpierw zobaczyłem dwa wielkie dzwony bijące głośno. Stałem na długiej białej karocy z wyciągniętą ręką, ktoś stał koło mnie, ale w sumie to nie widziałem kto. Myślałem, że to Beata.
Piotr był bardzo zmartwiony, a ja mocno zaspana. Więc poprosiłam, aby tą rozmowę przełożył na kawę. Spotkaliśmy się półtorej godziny później…
Ojciec powiedział…
Prowadź ją…, a przecież ja mam biznes, rodzinę, dzieciaki, nie mam czasu na to. Pieczęcią przybił mi ją na plecach !
……. – śmiać mi się chciało.
Mówię do Niego sam zejdź na dół, weź sobie jakieś ciało faceta i zajmij się nią.
……. – uśmiech zastygł mi na ustach, ciarki przeszły po plecach. Że się na to odważył ?!!!!
Już jestem tutaj.
Jestem w tobie.
Jak mogę schodzić skoro jestem.
Ja w tobie, ty we Mnie.
Tak powiedział Mój Syn do ciebie.
Oddaję ci ją.
To ma być czysty związek. Nie możesz go skonsumować.
…. Skonsumować ?! Wyobrażasz to sobie ?! Jaaa ???!!!… – Piotr zszokowany był tymi słowami.
Pisał to pismo złotymi literami, na końcu było ostatnie zdanie na czerwono – krwiste, przybił pieczęć… Mówi teraz…
Spytaj się Oli, co znaczy złamanie pieczęci. Jest w tym biegła.
… Eeee … Apokalipsa – mówię niepewnie. Siedem złamanych pieczęci apokalipsy, a ostatnia znaczy Wola Ojca.
Przybił mi ją na plecach ! – Piotr był … wkurzony, zdezorientowany, zmartwiony… wiele emocji naraz.
Nie wyj, to wielki zaszczyt dla ciebie.
… Zabrał mnie do nieba, widziałem białe, olbrzymie dzwony bijące na przemian.
A pieczęć lakowa. Została przypieczętowana na moich i jej plecach.
Ta jest najważniejsza. Złamiesz ją, runie wszystko.
Nie dzwoń do niej. Kiedy sama zadzwoni i powie ci co ci powie, masz jej to powiedzieć.
Piotr był rozbity.
Nie rozumiem tego wszystkiego… – mówię całkowicie szczerze.
Powiem ci co ty rozumiesz.
Rozumiesz, że chcesz te kawki.
Chcesz pojechać do Ustronia…
A gdzie Moje skoro wam daję wszystko ?
Widzę jak ścielesz to łóżko.
Widzę jak się przemieszczasz co wieczór, lecz czy nie wytrzymasz tego dla Mnie ?
Ścisnęło mi gardło. W warszawskim mieszkaniu śpię na wąskiej sofie, ponieważ nie mam normalnego łóżka. Sofa jest i wąska i niewygodna, ma wyczuwalne sprężyny, muszę codziennie wieczorem kłaść pod dupsko dwie kołdry, aby tego nie czuć i jakoś do rana przespać. Niestety w środku nocy dość często czuję wszystko dokładnie i to mnie budzi i zmieniam ciągle pozycje, aby zasnąć znowu. Nie narzekam jednak, bo na razie nie ma innego wyjścia.
Więc kiedy złamiesz tą pieczęć spójrz na tych ludzi, chcesz im piekło sprawić ?
Bądź jej przyjacielem.
Czy ty kiedyś zaprzesz się samego siebie ?
… Zrobię to Ojcze – mruknął.
Zrób to.
Beata powiedziała mi, że w połowie jest Świętą Trójcą.
Że co ?! – robię wielkie oczy i już chcę powiedzieć, że to jakieś bzdury, ale…
W połowie to Ja jestem w niej.
Aaa… To co innego… – pomyślałam.
Słowa Beaty nagle wyostrzyły moją czujność, ale milczałam. Sama logika jej zdania do mnie nie przemawia, bo jak można być połową Trójcy ? Połową z trzech „osób” ? Ciężka to rozmowa i widzę jej wielką wagę.
Muszę to przyjąć.
Już to przyjąłeś, nie masz wyboru.
Podniosłem cię z takiego dna, tak dużo chcę ?
Czy ona tak dużo chce od ciebie ?
Powiedziała ci, że twoje słowa są dla niej tlenem i chlebem, a ty jej odmawiasz tlenu i chleba ?
A ty ciągle płaczesz ?
Bądź uczciwy, Ola to zrozumie.
Nie bój się tego.
Gdyby gacek chciał próbować po to jest ten zapis.
Ja sam jej powiem, a ty potwierdzisz.
Czy to jest początek fali ? – pytam.
Jeszcze nie, dlatego wszystko przegotowuję, Ola.
Tak ładnie jej mówiłeś wczoraj, sam uwierzyłem.
……. – pytam Piotrami oczami.
Powiedziałem jej, że zawsze po deszczu nadchodzi słońce.
Musisz jednej rzeczy się nauczyć. Słuchać.
……..
Wiesz po co trzymam ten związek ?
Jeśli złamiesz tą pieczęć nazwę cię Judaszem.
???!!!
Czegoś nie rozumiem… Jak zerwę tą pieczęć to się wszystko rozsypie, a przecież i tak apokalipsa ma nadejść.
Tak, ale z naszych rozmów wynika, że fala to koło ratunkowe dla ludzi. Kiedy zerwiesz pieczęć, to nie będzie tego koła.
… Zobaczyłem na fali koło ratunkowe jak wyszło z niego powietrze, zrobił się flak…
- Czy ten Sigmund zobaczył falę, żebyśmy naprawdę mieli o tym przeczytać ? – spytałam wprost.
-Masz sygnał.……. – i w tej momencie rozległ się przeraźliwy dźwięk alarmu, tak uporczywy i głośny, że oboje musieliśmy rękoma zatkać uszy. Rozejrzeliśmy się dookoła, ale ludzie zachowywali się normalnie. Może to próba ogniowa w galerii handlowej, czy coś w tym rodzaju?
-To ostatnia próba podejścia ratunku.
-Co ma się zdarzyć ?
-Jeśli się nie uda, stanie się to co zapisane jest.
-… Widzę statek, który się kołysze na morzu… To jeszcze nie jest sztorm… Ktoś w morzu tonie i ktoś z tego statku rzuca mu koło ratunkowe…
- Ostatnie koło ratunkowe ?
-To dopiero będzie.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/11/05/kiedy-mrok-w-glowie-trudniej-swiatlu-sie-przebic/
Dostałeś prezent, dostałeś szczygła, nikt nigdy nie dostał.
Jaki chciałbyś prezent ode Mnie ?
……. – oboje się chwilę zastanowiliśmy.
Chcę być mądrzejszy.
A jak chcesz być mądry ?
Chciałbym dobrze analizować, dobrze wyciągać wnioski, wiedzieć więcej, wiedzieć co powiedzieć, jaką drogą iść….
A myślałem, że chcesz „przywróć imię moje”.
Wow…. – już o tym zapomnieliśmy. Proza życia zrobiła swoje.
Jedną z takich osób jest Beata. Młoda kobieta, która też słyszy Ojca. Kolejna osoba, która słyszy co mnie zdziwiło wielce, bo kiedyś myślałam, że Piotr jest jedyny. W jej przypadku problemem nie jest to, że słyszy, ale fakt, że podobnie jak Piotr także i ona zmaga się z demonami. I może dlatego Piotr postanowił poświęcić jej więcej czasu niż innym. Wspólne doświadczenia i wspólny wróg łączy ludzi, więc telefoniczne kontakty z Beatą stały się prawie naszą codziennością. Jej doświadczenia są tak interesujące i tak wplotły się w nasze życie, że nie da rady ich pominąć.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/06/19/czuje-kazda-twoja-czastke/
To, że Beata rozmawia z Ojcem to jeszcze nic. Ale fakt, że jest osaczona przez diabły do druga sprawa, bardzo poważna sprawa. Niesamowicie silnie oddziaływają na jej zachowanie i psychikę. Czy zdaje sobie w pełni z tego sprawę ? Nie wiem. Czy ktokolwiek jest jej w stanie wymiernie pomóc ? Nie wiem.
Dzisiaj miałem niesamowitą wizję. Szedłem przez miasto. W rynsztoku leżała kobieta, półnaga, bez nóg, bez rąk, samo ciało przykryte jakąś plandeką, była jak anorektyczka, leżała w rynsztoku i się nie ruszała. Ludzie przechodzili koło niej i nikt nie zwracał na nią uwagi. Ja też nie zwróciłem na nią uwagi i poszedłem dalej. Gdy wracałem spojrzałem na nią jeszcze raz. Ona lekko podniosła głowę, otworzyła ociężale oczy i spojrzała prosto na mnie. Wtedy wziąłem ją na ręce i przycisnąłem do siebie. Kiedy tak trzymałem i tuliłem… jej nogi i ręce zaczęły odrastać. Nic nie mówiłem, tylko trzymałem. Jej oczy były beznadziejnie stracone.
…….. – zasłuchałam się.
To Beata. Odrzucona, samotna, bezradna, zostawiona. Tylko ty ją możesz uleczyć – powiedziałam pewnie.
Teraz już wiesz ?
Więc co zrobisz z Beatą ?
Przyprowadzę ją do ciebie.
A dasz radę ?
Muszę. Nie wierzysz, że dam radę ?
Ja w ciebie wierzę, ale czy ty wierzysz w siebie ?
Jeśli ją zostawisz, to ona umrze.
A jeśli ona umrze, to umrze część Mnie.
…….. – zmroziły nas te słowa. Nigdy, przenigdy…
Trzymaj ją blisko, ale nie za blisko.
Ale jak to zrobić ? – pytam.
Nie rozmawiam z Kowalskim.
Ma tylko ciebie w zrozumieniu siebie.
Piotr poczuł w sobie wielkiego ducha walki. Nic nie mogło go tak bardzo zmobilizować jak … umrze część Mnie.
13. 11. 18 r. Warszawa.
Piotr naładowany wczorajszą rozmową zaczyna mocno…
Wczoraj podczas egzorcyzmów z kryształu, który miała w sobie rozpaliłem wielki ogień. Wybiła z niej wielka energia i wyszła czubkiem głowy w kształcie stożka. Zrobił się szeroki lej nad jej głową i wtedy zobaczyłem Ojca jak wkłada swoją rękę do środka tego stożka, czyli w nią. Wyciągnął z jej ciała ją samą, ale jako dziewczynkę 4 – 5 letnią. To była jej dusza. Posadził ją na swoim kolanie i powiedział…
Zobacz co ten nasz Piotruś robi, zobacz !
Zrozumiałem, że to działa.
Wizje Piotra są mocno mistyczne, ale nie znaczy, że nierzeczywiste. Uderzyło mnie, że Ojciec wyciągnął duszę i pokazał ją w wizji jako czteroletnie dziecko. W naszych wizjach Ojciec też był jako czteroletni chłopiec. To musi coś znaczyć.
Może to dusza Ojca ? Duch Święty ? – pytam Piotra.
Gdyby przyszedł mężny rycerz na białym koniu wiedziałabyś, że to co może powiedzieć jest ważniejsze ?
A przychodzi mały chłopiec i mówi to co mówi i samo to jest w sobie cudem.
Niech cię Mój wygląd nie zwiedzie, bo Ja jestem, który jestem.
Dlatego to jest chłopiec, Ola.
Mężowi każdy uwierzy.
Mojżesz kłócił się ze Mną na początku, bo nie mógł uwierzyć, ale to tylko wygląd.
Kiedy uwierzył we Mnie, uwierzył we wszystko.
…….. – zamurowało mnie, nie wiedziałam gdzie oczy podziać.
Ewangeliści napisali, że Jezus i czterej z nich zobaczyli na wzgórzu Mojżesza i Eliasza. To dlatego Mojżesza, bo on jako pierwszy zapowiadał nadejście Jezusa ? – pytam po chwili.
M 17; 1 Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. 2 Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. 3 A oto im się ukazali Mojżeszi Eliasz którzy rozmawiali z Nim. 4 Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». 5 Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» 6 Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. 7 A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» 8 Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
Chciałam spytać już o to wcześniej. Zaciekawiło mnie dlaczego akurat Mojżesz i Eliasz ? Przecież jest tylu proroków po drodze… Czytając ewangelie dalej przyszło mi do głowy, że może dlatego, ponieważ to Mojżesz jako pierwszy zapowiadał nadejście Jezusa ?
Łk; 27 I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
Mojżesz to 10 przykazań.
Nie widziałeś tam jeszcze jednej osoby.
Był tam Duch Święty jako ta gołębica.
Nikt jej nie widział, tylko ty widziałeś.
Była tam Trójca Święta.
… ?!!! – z wrażenia Piotr zaczął się rozpinać, gorąco mu się zrobiło… A ja chciałam spytać jeszcze o trzy namioty, ale odwagi mi zabrakło. I tak zbyt wiele wrażeń jak naraz było teraz.
Dlaczego namioty ?
Żebyśmy tam na stałe zamieszkali, na tym świecie.
Zaniemówiliśmy. Siedzieliśmy w Starbucksie na Placu Trzech krzyży, byliśmy prawie sami.
Ojciec mnie pyta…
Kogo wybierzesz ? Tę panią w negliżu i tego kto koło niej jest, czy modlitwę ? – Piotr każe mi się odwrócić i spojrzeć na ścianę.
Nie 99 na 100 wybierze, a 9999 na 10000 wybierze tę panią.
Bo taka jest natura ludzka.
…….. – gapiąc się na ścianę właściwie dech mi zaparło. Nie, że to takie „piękne”, ale że Ojciec wykorzystuje każdą możliwość, aby nas uczyć. Pierwszy raz siedzieliśmy przy tej ścianie.
I tak dostajesz odpowiedzi na swoje pytania.
Zapisywałam szybko naszą rozmowę starając się nie przeoczyć żadnego słowa.
Diabeł chciał teraz twoją głowę roztrzaskać o ścianę za to co piszesz.
……. – ciarki mnie przeszły, ale zaczęłam pisać jeszcze szybciej i jeszcze mocniej. Tak wygląda moja z nim wojna. Piotr robi egzorcyzmy, a ja piszę.
Wieczorem.
Zadzwoniła córka, wróciła z Kanarów zmęczona, ale chyba szczęśliwa, że już w domu. Podczas rozmowy włącza się … Homiel.
Ona ma żal do Mnie.
Bo mam.
Dalej będziesz ich bronić ? Oni są chorzy.
Nie będę.
Założyłem się z chłopakami, że raz wystarczy.
?! Chłopakami ? – od razu wyłapuję co ciekawsze słowa.
Czy tam krąży jakaś energia ? Bo strasznie źle się czułam w tym hotelu.
Przeczucie cię nie myli.
Musisz wyciągnąć wnioski, bo Nas ta wycieczka trochę kosztowała.
Wypłosz stracił włosy, tak cię pilnował– zażartował.
Pokazał mi jak krążył wokół ciebie jak wir, żeby otoczyć cię ochronną energią.
…….. – roześmiała się jednocześnie płacząc.
Bo jak mogli cię nauczyć, że oni to zło ? Uwierzyłabyś na słowo ?
Strasznie się czułam, jakbym miała zawał.
To już wiesz jak działa zło.
To prawdziwe diabelstwo !
Bo są z diabła.
Twój Wypłosz siedzi w fotelu koło ciebie i pokazuje, że je nutelle – Piotr się śmieje.
Regeneruję swoje siły. Tylko ona Mnie zrozumie.
…….. – śmiała się do łez. Jest fanem słodyczy.
A więc ten wstrząs był potrzebny. Taka jest metoda działania Nieba. Najpierw uczą i tłumaczą, czekają, a kiedy nic to nie daje następuje … wstrząs.
Pod koniec dnia byłam ciekawa komentarzy w TV o wczorajszym niesamowitym pochodzie, który przeszedł wszelkie moje oczekiwania. Po kolei oglądałam każde z kanałów informacyjnych, ale TVN zostawiłam sobie na koniec. Zagotowałam się w sobie słuchając, że według nich to znowu pochód nazistów.
Mojżesz kłócił się ze Mną na początku, bo nie mógł uwierzyć, ale to tylko wygląd.
Mojżesz jest nazwany najskromniejszym ze wszystkich ludzi (4 Mojż. 12:3), ale też nie bał się spierać z Bogiem, aż do tego stopnia, że doprowadził Wybawcę Izraela do zapalczywego gniewu (2 Mojż. 4:14). Bóg jednak nawet i w takiej sytuacji nadal cierpliwie argumentuje, przekonuje, wchodzi w spór z człowiekiem, którego mógł przecież do wszystkiego zmusić albo zgładzić i wybrać kogoś innego. Stwórca najwyraźniej szanuje wolną wolę człowieka, którego stworzył na swoje podobieństwo, i woli się posługiwać perswazją, a nie przemocą.
W innej sytuacji Mojżesza ogarnia takie zniechęcenie, że pragnie umrzeć. Wyraźnie zamierza zrezygnować z dalszego prowadzenia Izraelitów. Bóg odnosi się ze zrozumieniem do uczuć swego sługi i udziela mu wsparcia w postaci siedemdziesięciu natchnionych pomocników (4 Mojż. 11:14-17). Podobne chwile zniechęcenia przeżywa inny wielki prorok, Eliasz (1 Król. 19:4). http://epatmos.pl/na-polnoc/item/spieranie-sie-z-bogiem
„Święte teksty nie przedstawiają konkretnego obrazu Boga, więc od wieków artyści i filmowcy musieli wybierać własne przedstawienie wizualne” – mówi Scott. „Malak emanuje niewinnością i czystością, a te dwie cechy są niezwykle potężne”. https://www.hollywoodreporter.com/news/exodus-how-ridley-scott-chose-748373
Piotr ciągle jest pod wrażeniem wczorajszych egzorcyzmów i ujrzenia „wody życia”.
Zanim polałem wodą Jezus powiedział mi…
W nagrodę za to co robisz, przekazuję ci kielich Mój.
Kielich ? – dziwię się.
Zobaczyłem kielich taki jak Graal, dał mi do ręki. Chodzi o to, że miałem tym kielichem polać na głowę i w ten sposób go uzdrowić.
Jego uzdrowisz, ale to nie dla niego. To dla ciebie.
Aaaa… Polałem wodą z kielicha, a wtedy wszystko zaczęło z niego parować. Niebieska woda się w niego wlewała, a wychodziło błoto. Tak to wyglądało.
Dlaczego od razu mi tego nie powiedziałeś ? – wkurzył mnie natychmiast.
Aaaaa… A czy ja wiem, czy to ważne ? Ten Graal to zwykły gliniany kielich, nie wcale złoty – prychnął rozczarowany.
To nie był Graal, on nie istnieje. Moim zdaniem… Kiedy Jezus rozmawiał z Ojcem w ogrodzie to mówił; weź ode Mnie ten kielich. Kielich musi znaczyć co innego.
Ciekawe, ale z kielichem mieliśmy już do czynienia.
- Czym był ten kielich … Ojcze ?
- Pan Bóg wlał Siebie w niego.
- ....... – spojrzeliśmy na siebie, bo czy tak dosłownie ?
- Poczułem jak leci przez gardło. Słodkie to to nie było – Piotr zdziwiony.
- Na słodkie nie zasługujesz.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/02/05/kielich-krwi-mojej/
To naprawdę zadziwiające jak Piotr widzi. Jestem pod wrażeniem jego możliwości i wiem, że tego nie zmyśla.
Ojcze, nie zasługuję na to. Na takie cuda.
Oj tam, oj tam…
Ciekawe… Powiedział teraz, że…
… To jest po to, żeby jednoznacznie uwierzyła.
W ciebie ? – pytam.
W Ojca ! No coś ty !…
To ma sens – pomyślałam.
Ciągle z Beatą rozmawiam. Robię to codziennie.
Przecież ją lubisz.
Lubię, czuję w niej Ciebie Ojcze.
Nie buduj zdania pod wpływem Mojej perswazji.
Daleko nie brakuje do tego, że to twoja siostra.
Siostra ?! – zdziwił się.
Nie dziw się, bo jeszcze nie raz się zdziwisz.
Duchowo tak.
A Ola kim jest ?
Zostaw Olę. To są sprawy miedzy mną a Olą.
Tak jak są sprawy między wami, tak są sprawy między Mną a tobą, między mną a Olą.
……..
Ale Pan Bóg dał mi możliwości…
Myślisz, że żałuję ?
10. 11. 18 r. Warszawa.
Dzisiaj sobota, jedziemy do „naszego krzyża”. Z impetem mija nas nowiutka, śliczniutka Mazda.
Kupię sobie Mazdę ! – Piotr się zapatrzył.
Jesteś jak starta płyta.
Ty ! Żebyś nie skończył w dziurawych butach !
Eeee… Lubię sobie pogadać czasami. Tyle mego – Piotr się zreflektował.
W kościele była niby msza, to znaczy przemawiał ksiądz, ale ludzi było może dwunastu. Przyłączyliśmy się i kiedy zaczęła się modlitwa „Ojcze Nasz” Piotr na cały głos mu wtórował. Każdy z tej dwunastki jak na komendę odwrócił się w jego stronę. Dopiero wtedy się zorientowaliśmy, że to był chrzest i zebrała się rodzina. W ich wzroku było coś takiego, że z miejsca poczuliśmy się nieproszonymi gośćmi. Szybko wycofaliśmy się z tej uroczystości.
Modliłem się głośno i widziałaś ich reakcje ? Byłem w Domu Ojca, mogłem mówić na cały głos !
To nie ten etap.
Mówiłeś to co On chciał, żebyś mówił.
Stanęliśmy pod „naszym krzyżem”. Zwróciłam uwagę, że poznikały nasze kwiaty, które miały stać tam wieczność, bo z Ikei. Piotr nachyla się do mnie…
Jezus mówi…
One w mojej pamięci są wszystkie.
Kiedyś twoja chwila nadejdzie, nie martw się.
A mówił o rodzinie przy chrzcie, która wydawała się zażenowana zachowaniem Piotra.
11. 11. 18 r. Warszawa.
Słysząc, że pochód narodowy ma być pod hasłem „Bóg, Honor i Ojczyzna” poczułam chęć wielką w nim udziału.
Idę na pochód, dobrze robię ?
Robisz co robisz.
Ale to pochód „Bóg, Honor Ojczyzna”.
Mówią, co mówią.
Hmm …. – jak to rozumieć ? Mówią jedno, robią drugie ?
Uda Ci się to wszystko dzisiaj Ojcze ? Ten marsz ? – bardzo mi na tym zależało.
Postarajmy się.
Będę płakać.
A to dopiero początek.
Odnośnie tego kraju w przyszłym roku będziesz bardzo szczęśliwa.
Coś się wydarzy ?
I wtedy stało się coś dziwnego. Zobaczyłam przed oczami przez ułamek sekundy jakby widzenie, jakby filmik. Napisane zdanie w ramce w formie strzałki, które wchodzi do mojej głowy.
A teraz ten kraj wyda Eliasza na świat.
I mówiąc najuczciwiej w świecie zdębiałam. Zdębiałam, że to zobaczyłam. Czy to przewidzenie ? Czy prawda ?
Czy to było od Ojca ?
A ucieszysz się ?
Bardzo.
To możesz się cieszyć.
Przed wyjściem na pochód obejrzałam filmik, który mnie totalnie wzruszył. Czy to przypadek, że Mel Gibson, który wyjątkowo emocjonalnie związany jest z Bogiem, twórca „Pasji”…… https://www.youtube.com/watch?v=_sTxxuU2LFc
W kościele jest jedna dziewczyna, która się do mnie przylepiła. Siada koło mnie, a jak idę do komunii to też siada koło mnie.
Jej dusza cię poznała. Jej dusza wie.
Idzie tam, gdzie dobro.
Ona sama nie wie dlaczego, ale jej dusza wie.
Hmm…. – Ojciec mówi tak pięknie i zastanawiam się, kiedy ja się tak nauczę.
Druga myśl… Czy to też nie jest odpowiedź na maila, na którego w sumie Ojciec nie odpowiedział ? Kiedy kogoś lubimy nie wiadomo dlaczego lub nie lubimy nie wiadomo dlaczego, wyjaśnienie jest jedno…. Ona sama nie wie dlaczego, ale jej dusza wie.
Dzisiaj w kościele usłyszałem….
Bądź dobry i czekaj.
Czekać na co ? – dopytuję.
Na falę.
……..
Wiesz co mi powiedziała dzisiaj Beata ?
Jest pan małą kopią Ojca.
Hmm… Ciekawe…
To niemożliwe, aby Bóg był tak szalony jak ja.
……. – przewracam oczami i czekam na jakiś grzmot z Nieba. Piotr naprawdę czasami przesadza…
Czy nie było szaleństwem stworzyć ten świat ?
?!
Siedziałem i myślałem co by tu stworzyć dla Siebie.
???!!! – oboje znieruchomieliśmy. Słyszeć takie słowa…
Wiesz co to jest widzieć wszystko wielkości….
… pokazał małą kulkę…
… i tam zejść ? Wiesz co to jest ?
To jest wyzwanie.
…….. – cudownie słyszeć takie słowa, ale moja głowa wszystko jednocześnie analizuje.
Jeśli nasz świat to „animacja”, czyli musi istnieć jakaś technologia, która to wszystko trzyma „w kupie”, trzyma razem. Rzeczywiście to może być w jakimś sensie wyzwanie będąc wielkim wejść do czegoś tak małego. A może ja myślę zbyt po ludzku ?
Fajne to wszystko – podsumowałam, na tyle było mnie stać. Zabrakło po prostu słów.
Fajne to dopiero będzie. Mała.
Jak jesteś żoną Małego, to jesteś Mała.
Jak się nazywa żona doktora ?
Doktorowa.
Więc żona Małego nazywa się Mała – śmieję się.
Chociaż twoja właściwa nazwa jest ważna.
Proszę cię Ojcze, nie mów mi … – … nie chcę wiedzieć.
To żeśmy się dobrali, jak w korcu maku.
08. 11. 18 r. Warszawa.
Ostatnio coraz częściej zapadam w zadumę, co zauważył Piotr. Zastanawiam się jak pisać książkę. Jak pisać, aby było logiczne i dla wszystkich zrozumiałe.
Pamiętaj zawierzaj sobie i swojej intuicji.
Jak nadejdzie dzień, że będziesz się gubiła, musi nastąpić reset twojej głowy i znak, że nadchodzi migrena.
Ale teoria ! – Piotr palnął bez namysłu. Gdyby wiedział, że to Ojciec, to by milczał.
To nie teoria, to zasada.
Jeśli chcesz to zwalczyć, to będziesz głucha.
…….. – jęknęłam w duchu. Moje migreny są bolesne, wymioty przez cały dzień, a po wszystkim dwa kilo mniej. Zwalczam pigułami, a tu widzę, że Ojciec tego nie chce.
Co robisz jak w koszu nazbiera się dużo śmieci ? Czyścisz go.
Jest inna droga, ale stracisz to, że wiesz.
Dlaczego byłaś spokojna o Piotra ?
…….. – pytanie mnie zaskoczyło. Dopiero po chwili sobie uzmysłowiłam, że chodzi o atak anafilaktyczny i atak serca.
Bo wiedziałam… – … i przypomniałam sobie to uczucie.
Muszę blokować jego energię i wyrzucać ją na bok, bo by ci pomógł.
Czyli widzisz ? Robisz tyle, na ile Ojciec ci pozwoli.
Nie mów mu tego, bo dostanie zawału– roześmiał się.
Ojcze, to jest skomplikowane – Piotr jest chyba lekko rozczarowany.
Nie, to jest proste.
I tak dowiedziałaś co do migreny.
I tak dowiedziałaś się co do aniołów w grocie.
A powiedziała Rabbuni ? – pytam szybko.
No masz ci los ! Tego zapomniałem.
Roześmiałam się na głos. Od kilku dni „męczę” Ojca jednym pytaniem. Jeśli, no jeśli Maria Magdalena była żoną Jezusa, czy widząc Go zmartwychwstałym faktycznie powiedziałaby Rabbuni, czyli nauczycielu, czy raczej Jeshua, czyli po imieniu … Jak to żona ma zwyczaj mówić. ?
J 20 ; 15 Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę». 16 Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni, to znaczy: Nauczycielu! 17 Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"». 18 Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział».
Chciałabyś, aby tak powiedziała ?
…… – kiwam głową, że nie wiem. Zapadła długa cisza.
… Ojciec siedzi cicho i nic nie mówi… – Piotr tłumaczy ciszę.
Tylko nie cicho ! Myślę jak powiedzieć.
To nie powiedziała ?! – wyrwało mi się, bo gdyby powiedziała, to chyba Ojciec potwierdziłby od razu, przecież to żadna tajemnica.
Tak nie powiedziałem.
Wieczorem.
Ojciec jest niesamowity… Że ja tak mogę rozmawiać z tobą Ojcze… ? – Piotr dziwi się dopiero teraz. Niezły refleks, nie ma co…
Dlatego to Ja z tobą rozmawiam.
Hmm…. – uśmiecham się.
Tak już przywykliśmy do obecności Boga, że już zapomnieliśmy, że to nie Piotr, a Ojciec rozmawia. Rozmawia kiedy On chce, a nie kiedy my chcemy.
Rozmawiałem dzisiaj z Beatą. Ojciec jej powiedział, że we mnie najtrudniej jest zabić nutkę materialną. Powiedziała też, że Ojciec mi wybaczył za Lutra i SS…
………
Jak ona to może wiedzieć…. !? – nie może się nadziwić.
Natura zła jest w tobie coraz mniejsza.
Czy Beata nie za dużo mówi dla mnie ? Czy to nie jest niebezpieczne dla mnie ?
Zamknij się w szafie jak się boisz. Albo w sejfie.
Niech cię Ola zamknie i otwiera, żebyś powietrza złapał.
Powiedziała… Sam pan wie, że Ojciec często milczy.
A ja na to… Ale jest zawsze…
Nie broń Mnie. Umiem sam się obronić.
Lubimy Cię bronić, Ojcze – wtrącam się.
Nie możemy ?
Chcesz powiedzieć, że chcesz działać wbrew Mojej woli ?
Ups…Nie! Broń boże ! – wyrwało mi się.
Widziałem w filmie „Noe” co się stało z tymi, co działają wbrew Twojej woli.
Nie, to teoria ludzi.
Mój gniew byłby znacznie większy.
Ojciec powiedział mi dzisiaj rano…
W przyszłym roku wszystko się skończy i zacznie.
Ciekawe… Skończy się jeden etap i zacznie następny… – tak to rozumiem.
03. 11. 18 r. Szczecin.
Ciągle siedzimy w Szczecinie. Odwiedzamy Krysię i zauważamy na drzwiach jej sąsiadów wywieszoną kartkę z klepsydrą, a to znak, że w tym domu ktoś umarł. Z informacji wynikało, że umarł pan Jan, właściciel domu. Piotr stanął jak wryty.
To niemożliwe ! Widziałem go wczoraj jak odchodzi !
Jak to widziałeś ?
No, po prostu ! Szedł w górę, powiedziałem do niego… A ty dokąd !?… Umarł ?! Niemożliwe… – … i tak trzy razy w kółko.
Ja naprawdę widzę coraz więcej ! – był przeogromnie zdziwiony.
On zdziwiony, a ja przestraszona. Bo to znaczy, że te wszystkie zapowiedzi mogą się naprawdę sprawdzić…
Czy za dwa lata święta będziemy spędzać z Piotrem ? – próbuję „wymacać” przyszłość…
Nie zadawaj tego pytania.
Dlaczego ?
Bo odpowiem pokrętnie.
Chciałabym usłyszeć… – powiedziałam to bardziej do siebie niż oczekując odpowiedzi.
Które ?
Boże Narodzenie.
I tak, i nie.
Chcesz powiedzieć Ojcze, że będzie tak jak z Edziem ? Jest i nie jest ?
Piotr to nie Edziu.
Hmm…
Po tej rozmowie Piotr wybrał się prosto do kantoru, aby kupić kilka 500-setek Euro, najwyższe nominały jakie są dostępne. Chciał odłożyć na „gorsze czasy”. Ledwo wróciliśmy do domu…
Ojciec kazał mi coś sprawdzić w internecie o tych nominałach – włącza komputer.
… Niech to szlag !… – mruczy pod nosem. Okazało się, że mają być wkrótce wycofane z obiegu.
I znowu wychodzi na Moje.
Ojcze, chciałbym jej odłożyć.
Myślisz, że ci się uda ?
No nie wiem, tylko trochę…
Mogę zdmuchnąć te wszystkie banki, chcesz ?
Na chleb ci nie zabraknie do końca.
Wieczorem.
Piotr siedzi jak struty. Już sam nie wie co będzie, co ma robić, jak się przygotować i czy jest sens się przygotowywać.
Ten świat to ty.
Nikt nie zdaje sobie sprawy.
06. 11. 18 r. Warszawa.
Jesteśmy już w Warszawie i się zaczęło. Nocne pobudki i nieprzespane noce.
Gdyby nie Maryja, to nie wiem jak by było. Chroni mnie – Piotr jest wyraźnie zmęczony.
Chronimy się nawzajem.
Ty Mały robisz tak dużo.
Ale zawodzę tak często.
Jeśli chcesz się podlizać Panu Bogu, to skutecznie się podlizujesz.
Podlizywać ?
My rozłożymy tę nazwę na części. To jest dobra nazwa.
Jak mam sobie radzić z tym wszystkim ? Problemy w firmie, problemy z ludźmi…
Radzisz sobie świetnie.
Zazdroszczą ci, że jesteśmy tak blisko, a byliśmy jaszcze bliżej.
Cały jesteś ze Mnie.
…….
A ty masz robić swoje continue – czyli mam dalej pisać.
Dobiegnij ten rok do końca.
Przyszły będzie trudny… Zobaczyłem, że pływam na wodzie, biorę dużo powietrza i pod wodę się zanurzam i tak co chwilę.
Wieczorem.
Poza krótką rozmową na kawie cały dzień Ojciec milczał.
Może Ojciec nie chce rozmawiać, bo jest mną rozczarowany ? – Piotr się przestraszył.
Protestuję.
A może potrzebujesz trochę ciszy i spokoju i wrócimy na ławeczkę ?
Pamiętaj, że jak przyjaciele siedzą i nie rozmawiają nadal są przyjaciółmi.
- Kiedy byłem rano w kościele, znowu zobaczyłem ławeczkę, siedzieliśmy w trójkę. Ojciec, ja pośrodku i On. Siedzieliśmy na tej ławeczce na górze, poniżej leżał cały świat i patrzyliśmy w milczeniu przed siebie. TEN, KTO SŁUCHA MNIE JEST WE MNIE.
TEN, KTO SŁUCHA MEGO SYNA JEST WE MNIE.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/07/06/nadswiat/
Wstajemy o piątej rano i wyjeżdżamy do Szczecina. Piotr proponuje mi bardzo poranną kawę, gdyż myśl, że to mnie uszczęśliwi.
Musisz mieć większe zaufanie do mężusia.
Ja ci tego nie proponuję.
No co Ty tatko !
Dla ciebie Panie Ojcze.
Wiedziałam, że to będzie udana podróż. Właściwie jeszcze dobrze nie ruszyliśmy, a już rozmawialiśmy. Przygotowałam sobie zeszyt, dwa długopisy i jedziemy. Rozmawiamy o różnych sprawach…
Już nie wcinam się do NIP, robię co mi Bóg każe.
Obyś zawsze robił co ci każę.
Ojcze, jesteś zły na mnie ?
Oczekujesz pucharu ?
Nie, ale potrzebuję na pensje jak na zbawienie.
Nie porównuj pensji do zbawienia.
Tak się mówi potocznie.
Podzwoń po klientach, pytaj. Co to !? Ciągle Ja ?
Pomóż Ojcze.
A prosiłeś ?
Proszę cię Ojcze.
To słabo prosisz.
Ty też proś – Piotr mnie szturcha łokciem i ponagla.
Do końca cwaniak.
…….. – zapisuję słowo w słowo i wyję ze śmiechu.
Rozmowa się zawiesiła, więc czytam na głos kolejnego maila mając na nadzieję, że dostanę odpowiedź…
Zostaw Piotra, jest zmęczony.
To powiedz mi bezpośrednio, mam tu ucho – nastawiam mocno. Ryzykuję tymi słowami i mam cichą nadzieję, że jednak z Homielem rozmawiamy.
Ta godzina jeszcze nie wybiła.
A wybije ?
Wybije.
……. – spoważniałam.
Ojcze, czy ludzie się cieszą jak to czytają ?
Ja się cieszę.
Masz wielu cichych zwolenników i szkoda, że tylko tyle. Ale dobre i to.
……..
Ojciec kazał mi wczoraj spakować krzyż.
I dobrze, w Szczecinie też musisz robić egzorcyzmy.
Powiedział…
Weź swoje podparcie.
… Bo przecież „pastorał” nie pamiętasz – dodał teraz.
Pan Bóg wszystko pamięta, z Nim się nie wygra – Piotr westchnął.
I całe szczęście.
…….
Pamiętasz tą wizję jak anioł wyciąga 5 palców i mówi teraz my się będziemy nim cieszyć ? To w przyszłym roku wypada.
- Pracuję przy swoim biurku, przewracam się i upadam na podłogę, mdleję. Schodzą z góry 4 białe postacie, biorą mojego ducha, którego zanoszą przed oblicze Boga i stawiają u Jego nóg. Widziałem palec, który zbliżał się do tego ducha. Widzę, że Bóg wstrzymuje się z dotknięciem mnie palcem. Cofam się i wracam do biura, widzę jak wielki anioł pojawia się w biurze i staje koło ciała, wyciąga rękę w stronę moich pracowników, którzy się zbiegli kiedy upadłem i pokazuje 5 palców. Mówi;
- Pięć lat będziecie się nim jeszcze cieszyć, potem my będziemy się nim cieszyć.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/06/26/okaleczasz-siebie-okaleczasz-mnie
Co znaczy, że teraz my będziemy się cieszyć ? – lekko się zdenerwowałam.
To co powiedziałem.
Zabieracie go ?
A była fala ?
Ooook. To będziecie się cieszyć na fali, czy po fali ?
Ty ! Detektyw !
……. – uśmiecham się.
Pytam tak pokrętnie, bo boję się spytać wprost. Wizja pokazująca Piotra na fali i lądującego na brzegu daje wskazówkę, że będzie ciągle żył. „Będziemy się nim cieszyć” nie musi oznaczać, że umrze.
Co ja będę pisać, gdy go zabiorą ?… – przychodzi mi na myśl.
Cieszymy się z twojej twórczości.
Tak jak Ojciec mi nakazał, ślęczę nad ostateczną wersją Zmartwychwstania i brakuje mi kilku istotnych informacji. Pytałam Piotra już tak wiele razy, a on ciągle nie wie i Ojciec też milczy.
Już nie wiem kogo pytać, czy faryzeusze bali się, że wykradną ciało ?
Jeśli nie wiesz kogo prosić, to po co pytasz ?
No racja… Ojcze, to proszę Cię…
A czy ty byś się nie bała konkurencji ?
Czyli postawili straż ?
A jakie ma to znaczenie ?
No ma… Bo jeśli się bali, to faktycznie mogli postawić straż przed grotą.
Byli i nie byli.
Nie byli, kiedy było zmartwychwstanie.
????!!!! – prawdziwe objawienie, bo w takim razie Mateusz…
MT 28; 1 Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. 2 A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. 3 Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg. 4 Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i stali się jakby umarli.
Dlaczego Mateusz ubarwił historię ?
Sama mówiłaś, że kiedy pisałaś o cygance ludzie się śmieli.
Już wiesz dlaczego ubarwił.
Gdybyś pisała poważnie, czytałoby niewielu.
Masz coraz większe audytorium.
Pan Bóg jest nieziemski, niesamowity, że głowie się nie mieści ! – Piotr cały zachwycony.
Dobrze, że nie w pale.
……. – wybuchłam śmiechem, bo ostatnio pisałam o tym na blogu, ale zanim to zrobiłam bardzo długo się zastanawiałam, czy napisać.
- Dlaczego płaczesz ? – pyta Piotr.
- Dziękowałam Ojcu, że kocha.
- No co ty! Kocha cię tak bardzo, że w pale się nie mieści !
- Ty to masz porównanie !
- ……. – śmiałam się przez łzy. Oby się to nigdy nie skończyło, te nasze rozmowy…
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/10/16/na-koniec-czasow/
Wziąłeś krzyż ?
Wziąłem.
Wiem, że wziąłeś.
Nie wziąłeś go po to, żebyś miał.
Rób to, co od ciebie oczekuję.
……..
Pamiętam jak kuli mi miecz – Piotr dawno temu miał cykl wizji i przekazów, w których wykuwano dla niego miecz.
A ja dostałam w dwie sekundy – to było tak dawno, a pamiętam jakby było wczoraj.
Raptem w mojej prawej dłoni pojawia się miecz. Unoszę go do góry i widzę, jak wali w niego z góry strumień światła. Przez moją głowę przemyka myśl, że miecz jest wyjątkowo piękny i krystalicznie czysty. Kojarzy mi się z obrazem, gdzie archanioł Michał trzyma taki sam miecz w swojej dłoni. Kiedy miecz zostaje naświetlony nie zastanawiając się odcinam po prostu rękę, która jest już czarna i oblepiona przez robale. Robię to szybko i zdecydowanie. To ją ratuje.http://osaczenie.pl/wp/2016/03/11/2005-rok/
Ola jest z tych, co stoją z tyłu w pełnym uzbrojeniu.
Eee, tak nie jest – zawstydziłam się.
Co ty możesz wiedzieć córko.
Twoje sądzenie po migrenie jest słabe.
……. – uśmiecham się i faktycznie jeszcze nie doszłam do siebie w pełni.
Mogę sobie pozwolić na protekcjonizm.
Wyjechaliśmy z autostrady i skręciliśmy na drogę ku Szczecinowi. Trasa prowadzi też prosto nad morze.
Pojedźmy nad morze, kupimy sobie gofra – Piotr wpadł na genialny pomysł po czterech godzinach jazdy.
Fajnego masz męża. Chyba nie żałujesz ?
Nie.
Sam bym się przebrał w twoje ciuchy.
Jak Bóg będzie chciał, to mnie weźmie w każdej chwili. Żadna kamizelka kuloodporna nie pomoże.
Zaraz się rozpłaczę z radości, że się tak przeobrażasz.
Bo tak jest Ojcze.
Jeśli tak jest, to po co chcesz odkładać pieniądze ?
Nie chcę.
Widzę co masz w głowie.
… Nie da rady… – szepnął…Pewnie miał na myśli, że nie da rady niczego ukryć.
Jedziemy już piątą godzinę…
Tyłek mnie już boli – Piotr narzeka.
To już wiek Piotr.
Chcesz powiedzieć, że jestem stary ?
To twoje pośladki, ty nie jesteś.
Czy nie lepiej byłoby, gdyby ludzie żyli dłużej ? – chwytam okazje na pytanie.
Wierz Mi, że Stwórcę twoje teorie nie interesują.
…….. – roześmiałam się.
To jak Henoch mógł żyć 360 lat ?
Nie narzekał na pośladki.
Dojechaliśmy do Szczecina, pojechaliśmy na rynek po podstawowe zakupy. Szła dziewczyna w bardzo krótkiej spódniczce i miała dość mocne… grube mówiąc wprost nogi.
Ma za krótką spódniczkę – Piotr ledwo spojrzał już ocenia.
To powiedz jej.
Ale jesteś…
Bo mówisz bez składu i ładu – czyli nie oceniaj.
Wieczorem.
Piotr telefonicznie rozmawiał z Beatą i chciał w pewnym momencie upewnić się, czy ona faktycznie rozmawia z Ojcem.
Powiedz, czy byli strażnicy pod grotą ?
Ojciec mówi…
Byli, ale nie do końca.
???!!!
A to ci dopiero !!! Rozmawia z Ojcem na pewno ! – opowiada mi tuż po, będąc naprawdę pod wrażeniem.
Piotr nachyla się do mnie…
