Dzień: 2023-03-04

28. 09. 22 r. Warszawa. Część 2.

Jedziemy do Szczecina. Siedzimy w ciszy, zamyśleni. Nie wiem o czym myśli Piotr, ja myślę wyłącznie o 216 dniach.

• Ciekawą miałaś tą wizję – Ojciec mi przerywa.
• Bardzo …, ale dlaczego mi to pokazano ?
• No pomyśl.
• 216 dni …
• To jest dla ciebie odpowiedź.
• Ciągle pytałaś kiedy i kiedy, nawet w Niebie są zmęczeni.
• …….. – śmieję się cicho.
• Czyli dobrze słyszę jednak – Piotr zadowolony.
• Eureka !
• A ty widzisz i słyszysz.
• Chciałaś, to masz.
• Niesamowite …
• Pamiętaj, że to nie jest codziennie 216, jutro będzie 215.
• No faktycznie … – zamyśliłam się.
• Możesz odcinać jak wojskowi falę.
• ???
• Fala to centymetr na 150, odcinali każdego dnia jeden centymetr – Piotr mi tłumaczy.

• Nie wiedziałam. I co wtedy Ojcze ?
• Wiesz, że nie wiem ?
• Może ktoś ci inny przekaże.
• Ja się zajmuję tworzeniem morza.

Roześmialiśmy się. Ojciec sobie żartuje, ale to jest po prostu … niesamowite.

• Powiedziałeś żegnaj …
• Ale przed żegnaj będzie witaj.
• ???
• Ktoś może przyjdzie do ciebie.
• Mały, co ty sądzisz o tym wszystkim ?
• …….. – Piotr kręci głową.
• Przyjmuję to normalnie.
• To się chwali, ale sobie na osobno później porozmawiamy.
• 216 dni – powtarzam w zadumie.
• Ale w międzyczasie dojdzie dla ciebie do dziwnych zaskakujących sytuacji i rozwiązań.
• Masz działać rozsądnie.
• Będzie sporo rzeczy się działo, bo któż jak nie Ja …
• Chyba Ojciec mówi o pieniądzach.
• Może być … – Piotr ciągle kiwa głową.
• Zapamiętaj to, co ci podaję.
• Jeśli musisz coś zrobić, musisz to zrobić.
• A ty gdzie będziesz wtedy ? – pytam Piotra.
• Sama zrobisz.

Przerwa na wiadomości. Słuchamy w radio o wybuchu rurociągu . 

• Ciekawe kto za tym stoi.
• Ich rurociąg, ich bomba.
• Będzie miał pretekst na wiele rzeczy.
• …. A może te 216 dni to ściema ? – Piotr nagle i bardzo bezpośrednio.
• Żadna ściema, tak będzie.
• … „Masz na to 216 dni” … Jakbyś to zrozumiał ?  W ciągu 216 dni, czy za 216 dni powiesz żegnaj ? – teraz do mnie doszło, że tak właściwie to nadal zagadka. 
• Powiedziałaś kiedyś, że Niebo to matematyka.

Jedziemy chwilę w zadumie całkowitej … Piotr mnie szturcha w ramię …

• Dobrze ci się jedzie ?… Ojciec cię pyta.
• …….. – roześmiałam się.
• Z tyłu trochę buja, dosiadłem się, ale chyba nie macie nic przeciwko ?

Odwracam się do tyłu …., nikogo.

• A gdzie siedzisz Ojcze ?
• No niestety, te ręce były jak ze szkła.

• Nie widać, ale uwierz Mi na słowo.
• Hmm …. – uśmiecham się.
• Szkoda Ola, że tak czas leci.
• A te 216 to tak na poważnie.
• To już nie ma, że jak Kuba Bogu, to Bóg Kubie.
• Ojcze …. – rozmiękłam się na dobre, że tak sobie rozmawiamy …
• Jesteś zakochana.
• Taaa ….
• No to mamy problem.
• Ja też Cię kocham – włącza się Piotr.
• Jestem wniebowzięty. To jest inna miłość.
• … A co z Irenką ?
• Nie martw się o Irenkę.
• Wszystkie Irenki to fajne dziewczyny.
• …….. – roześmialiśmy się. To jak „Wszystkie Ryśki to fajne chłopaki„.
• Nie lubię jak się martwisz, lubię jak się nie martwisz.
• Ojciec cię bardzo kocha.
• … Długo będzie w tym stanie ?
• Wyjść z tego nie wyjdzie.
• Proś, a będzie ci dane.

Irenka nadal w w rozkroku między światami. Dziwne, że tak długo to trwa.

• Mam ochotę na coś słodkiego – Piotr się wierci, pewnie brakuje mu cukru.
• Wielu, którzy schodzą, mają problem z jedzeniem.
• Zajadają się tym, czego tam nie mają.
• Hmm …. – niezłe wytłumaczenie na wieczny apetyt.
• Wiesz, że jest zakład między dołem a Górą ? Zakład o mnie, co zrobię.
• Hmm …. Ale apokalipsa i tak musi być …

Wizja 216 mnie prześladuje, tak mogę to określić. Ciągle o niej myślę … Siedzieliśmy jak w szkole, albo raczej jak studenci. No właśnie … Jak studenci …

-Pytałem Ojca na jaką ocenę zasługuję. 
-Nie szukaj oceny, jeszcze nie wystawiłem. 
-Rok akademicki jeszcze trwa. 

https://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/01/13/tam-dokad-zmierzasz-wszystko-jest/